پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

سینماسینما، محمد تقی زاده:

دومین فیلم سهیل بیرقی از جنجالی ترین آثار سینمای ایران در سال ۹۷ خواهد بود که به جهت پرداختن به زندگی شخصی یک مجری صداوسیما و نشان دادن برخی مناسبات رفتاری و فکری ایشان از همین حالا حاشیه ساز شده است و شکایت و عدم شکایت مجری تلویزیون و جرح و تعدیل های فیلم در نسخه اکران از مهمترین بحث های پیرامونی فیلم جدید بیرقی است.

بیرقی در دو اثر متاخرش نشان داده که شناخت نسبتا خوبی از سینما و نگارش فیلمنامه دارد و تجربه بصری و سابقه پشت دوربینش در مقام مدیرتولید و دستیار کارگردان عقبه قدرتمند و قابل تاملی به این فیلمساز جوان و با استعداد سینمای ایران داده است.

عرق سرد بیش از هرچیز از نگاه تند فمنیستی و یکسو نگرانه اش ضربه می خورد. این بار نه یه فیلمساز زن بلکه یک فیلمساز مرد به مطالبه گری و حق خواهی جامعه نسوان در جامعه پرداخته است و موضوع واقعی و آشکارشده ممنوع الخروجی بازیکن فوتسال زنان توسط شوهرش را دستمایه اصلی ساخت فیلمش قرار داده است.

نشان دادن زنان قدرتمند در جامعه و از طرفی پایمال شدن حقوق حداقلی آنان در جامعه نه تنها امری درست و قابل تحسین است بلکهممکن است باعث تجدید نظر و طرح سوال و اصلاحاتی در قانون و مصوبات مجلس و دولت شود. ولی آنچه در این میان توی ذوق میزند نگاه یکطرفه به جامعه مردان برای نشان دادن ضعف و ناتوانی مردان است. یاسر با بازی امیرجدیدی اینقدر ریاکار ، مریض و خودخواه نشان داده شده است که حتی برخی ابراز احساسات درست و به حقش دیده و درک نمی شود و از طرفی افروز با بازی باران کوثری آنقدر شجاع ،تنها و بیگناه به تصویر کشیده می شود که جایی برای اعراب و حق ندادن به او باقی نمی ماند. بالاخره بین نگرش تند و رادیکال تهمینه میلانی به جامعه مردان و زنان و سهیل بیرقی و فیلمسازان نسل نوی سینمای ایران باید تفواتی وجود داشته باشد ونباید واپسگرایی ها و تهجری که در نگاه امثال خانم میلانی وجود دارد به نسل جدیدتر سینما منتقل شود هرچند دلیل این رادیکالیسم رفتاری تهجر گروه مقابل، ریاکاری و بسیاری از قوانین اشتباه و نگاه مردسالارانه در جامعه باشد. در هرحال ایجاد این دو قطبی به نفع هیچ کس تمام نمی شود.

دو فیلم من و عرق سرد از بیرقی با وجود توان زیادی که روی فیلمنامه اش صرف شده از فیلمنامه بیشتر ضریه می خورد. برخی اتفاقات و مناسبت ها  بیشتر جنبه عقده گشایی و تلافی طرف مقابل را پیدا میکند و کمتر در درام فیلم و پیوندهای سینمایی فیلمنامه توجیه می شود . از این رو به نظر می رسد این نگاه درست و متعدانه بیرقی به جامعه و تاثیر دقیق و خوبی که از اجتماع خودش می گیرد در دامن درامی منسجم تر و موجه تر میتواند موثر باشد و رادیکالیسم و تهجر برای هردو طرف بد است هم آنهایی که میخواهند با لاپوشانی و مخفی کاری مشکلات و معضلات جامعه را بپوشانند و فضا را گل و بلبل نشان دهند و هم آنها که در مقابل این برخوردها مواضع تند و غیرمنطقی اتخاذ میکنند.