
کانال سینمای انقلاب نوشت :تنها مستندی که تشییع پیکر امام خمینی را ثبت کرده است و احوال مردم در آن به خوبی دیده میشود، مستند «آفتاب و خورشید» ساخته جواد شمقدری است. اما #مجید_مجیدی در مصاحبهای که رضا درستکار با وی در کتاب «قلمرو دیدار» داشته است به این اشاره میکند که تصاویر را من گرفتم و حوزه هنری آنها را تحویل شمقدری داد و او بدون اجازه از من فیلم را ساخت.
پاسخ جواد شمقدری را در این باره بخوانید:
– در آن ۴-۵ روزی که مردم در یک حیرت و حسرت و اندوه شدیدی بودند، ما فیلمبرداری میکردیم.
چون ۵ گروه فیلمبرداری کرده بودند من به مدیریت حوزه هنری نامه نوشتم که من از روی یک احساس تکلیف این کار را کردهام و هر کسی میخواهد از این تصاویر و نماهایی که گرفته شده است استفاده کند از نظر من هیچ اشکالی ندارد و من به نفع دیگران کنار میروم.
من بلافاصله رفتم سراغ یک کار کوتاه که از قبل هماهنگ کرده بودیم. آن کار را انجام دادیم و من عملاً حدود ۶ ماه از این فضا دور شدم. بعد از این شش ماه که که پیگیری کردم متوجه شدم کسی روی این فیلمها و تصاویر آرشیوی که تهیه شده بود کاری نکرده است. من دوباره پیشنهاد دادم و گفتم اگر آرشیوها را به من بدهید یک فیلم تهیه میکنم. بعد از مدتی حوزه از من پرسید طرحت چیست و من طرحم را ارائه دادم. طرح تصویب شد و من بر آن اساس کارم را شروع کردم و نهایتاً ساخته شد.
من بلافاصله رفتم سراغ یک کار کوتاه که از قبل هماهنگ کرده بودیم. آن کار را انجام دادیم و من عملاً حدود ۶ ماه از این فضا دور شدم. بعد از این شش ماه که که پیگیری کردم متوجه شدم کسی روی این فیلمها و تصاویر آرشیوی که تهیه شده بود کاری نکرده است. من دوباره پیشنهاد دادم و گفتم اگر آرشیوها را به من بدهید یک فیلم تهیه میکنم. بعد از مدتی حوزه از من پرسید طرحت چیست و من طرحم را ارائه دادم. طرح تصویب شد و من بر آن اساس کارم را شروع کردم و نهایتاً ساخته شد.
برخی از نماهای لانگشات در فیلم مربوط به آقای مجیدی است. البته فیلمبردار هم آقای درمنش بودند که از دوستان قدیمی خود من هستند. نماهای لانگشات از دوربین ایشان استفاده شده است. ولی خوب همهی راشها در اختیار حوزه بود و تصمیمگیری هم با آنها بود. این به نظرم مانعی نبود. خیلی از پلانها هم مشابه هستند. در مراسم سوگواری امام صدها دوربین بودند که فیلمبرداری میکردند و شباهتهایی هم طبیعتاً وجود دارد. میخواهم بگویم راه برای دوستان دیگر اگر میخواستند این کار را بسازند بسته نبود. ضمن اینکه یک بار که بررسی کردم دیدم ۷۰ درصد نماهایی که در این فیلم آمده است را خود من فیلمبرداری کردهام. نهایتاً ۳۰ درصد از فیلم مربوط به چهار دوربین دیگر است که یکی از آنها هم دوربین آقای مجیدی بود.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- وقتی درختان شهر در جشنواره شهر موضوعیت ندارد
- سینمای ملی ایران را تعریف کنید و شکل آن را بکشید
- مجید مجیدی: در خطر سقوط قرار داریم/ تاریخ و فرهنگ باید نقشه راه باشند
- سیستان و بلوچستان و فقدان پرداختن فیلمسازانِ محلی به زادبوم/ نگاهی به فیلم «هوک»
- معرفی آثار ایرانی راه یافته به بخش بینالملل جشنواره فیلم شهر
- بازدید مجیدی و میرکریمی از پشتصحنه «در آغوش درخت»
- واکنش مجید مجیدی به فیلم بهروز شعیبی
- به بهانه یادداشت روزنامه جام جم درباره حضور فیلم سعید روستایی در جشنواره کن
- نمایش ۱۰ فیلم مرمت شده از گنجینه سینمای ایران در چهلمین جشنواره فیلم فجر
- گزارش فروش فیلمهای سینماگران ایرانی در فرانسه/ تبلیغات گسترده برای «قهرمان»
- ظرفیتهای مشترک سینمای ایران و چین بررسی شد
- خاطراتی از مواجهه مرتضی پورصمدی و مجید مجیدی با طالبان در «نردبان»/
- نامزدی «دشت خاموش» و «خورشید» در پانزدهمین دوره جوایز فیلم آسیا
- به بهانه سالروز تولد کیومرث صابری فومنی /روایت مجیدی ،پیمان قاسمخانی ، کمال تبریزی وابوالفضل جلیلی
- پایان اکران آنلاین «خورشید» با فروش بیش از دو میلیارد تومان
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- مژده شمسایی: پیکر بهرام بیضایی در آمریکا به خاک سپرده میشود
- «ایرانم» علیرضا قربانی به تبریز رسید
- در رثای مردی که از فرهنگ ایران نوشید/ بیضایی؛ دلباخته شاهنامه
- بیضایی در بزنگاه ادبیات کهن و مدرن
- توجه ویژه لوموند به درگذشت بهرام بیضایی
- ایران را می شناخت/یادداشت احمد مسجد جامعی درباره بهرام بیضایی
- به یاد استاد بیضایی؛ صدایی که نه فریاد بود، نه خطابه
- برای بهرام بیضایی/ اسطوره همیشه زنده
- زبان بهمثابه مقاومت؛ در یادِ بهرام بیضایی
- در اندوه فقدان چهره شاخص موج نو سینمای ایران؛ بازتاب جهانی درگذشت بهرام بیضایی
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ پروانه ساخت سینمایی برای ۷ فیلمنامه صادر شد
- در پاسداشت استاد بیبدیل هنرهای نمایشی ایران/ بیضایی، تاریخ و علامت تعجب
- در سوک سیاوش که از شاهنامه رفت
- یادبود بهرام بیضایی؛ ایرانی بودن بار بزرگی است بر دوش ما
- بریژیت باردو درگذشت
- برای رفتن غریبانه شیرین یزدانبخش؛ وصیتی به مثابه گلایه
- «کفایت مذاکرات» و خندههایی که از دل موقعیت میآیند
- «پرهیجان: نبرد برای اوبر»؛ چطور میتوانیم آرزوی شکستِ نجاتبخشمان را داشته باشیم؟
- درباره بازیگران زن مولف سینمای ایران/ ترانه علیدوستی؛ آخرین بازیگر زن مولف
- درباره اهمیت خواندن فیلمنامه اشغال بیضایی پس از جنگ ۱۲ روزه /بیگانه آزادی نمی آورد
- بهرام بیضایی درگذشت
- «موبهمو»؛ خط به خط، نفس به نفس، چهره به چهره
- در بیست و چهارمین دوره جشنواره؛ ۱۴ اثر از سینماگران ایرانی در داکا نمایش داده میشود
- از ۱۰ دیماه؛ «مرد خاموش» به سینماها میآید
- «بامداد خمار»؛ در منزلت فرودستی
- در ستایش سینمای بیچیز؛ همه چیز داشتن در عین بی چیزی
- آیین پایانی یازدهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی / گزارش تصویری
- شیرین یزدانبخش درگذشت
- افسانهای در حبس؛ سرنوشت «چریکه تارا»
- اقتباس بهمثابه ابزار فهم جامعه/ از روایت تراژیک تا روایت عاشقانه





