فرانک آرتا در شرق نوشت :
پوران درخشنده، نویسنده و کارگردان مستقل سینمای ایران، معتقد است دولت دکتر حسن روحانی در چهار سال گذشته کشور را در مسیری درست هدایت کرده است. نخستین کارگردان زن سینمای ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به صراحت اعلام کرد که «من در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری به دکتر روحانی رای می دهم». کارگردان فیلم موفق «هیس! دخترها فریاد نمی زنند» در گفت وگو با «شرق» دراین باره دلایل خود را برشمرد و استدلال کرد که راهی که در چهار سال گذشته در کشور در پیش گرفته شده، درست است و قابل برگشت نیست، بنابراین برای تامین و حفظ منافع ملی مان باید این مسیر را ادامه دهیم.
خانم درخشنده! دلیلتان برای رای دادن به دکتر حسن روحانی چیست؟
در این مورد دلایل متعددی دارم. به نظرم در دوره دولت ایشان فرصت های خوبی در همه بخش ها ایجاد شد که امیدوارم با تداوم حضور آقای روحانی در کسوت رئیس جمهور در چهار سال آینده این حرکت های مثبت ادامه یابد تا نتیجه نهایی حاصل شود.
مهم ترین مسئله این است که ایشان آزاداندیش هستند. سیطره آزاداندیشی در کشور و به خصوص در عرصه فرهنگ و هنر لازم و ضروری است. خوشبختانه در دولت تدبیر و امید شرایطی برای سینماگران فراهم شد که راحت تر فیلم هایشان را بسازند که در قیاس با فضای بسته گذشته، حرکتی امیدبخش و رو به جلو بود. درحالی که پیش از این اختلافات و تشتت زیادی وجود داشت که بر پیکره فرهنگ و هنر ضربات زیادی وارد کرد. شان و منزلت هنرمندان نادیده گرفته می شد و از هنرمندان توقع هنر سفارشی داشتند، اما با حضور پرشور مردم در یازدهمین انتخابات ریاست جمهوری، آقای دکتر روحانی رئیس جمهور شدند و به تبع آن هنرمندان از لاک خود بیرون آمدند و فضا را برای کارکردن مناسب دیدند. در دولت تدبیر و امید، سینمای اجتماعی رشد بیشتری کرد. جوانان وارد عرصه فیلم سازی شدند. فیلم ها از اکران و فروش بهتری برخوردار شدند. مخاطبان با سینما آشتی کردند. فروش و آمار استقبال تماشاگران نشان داد که سینما حرکت رو به رشدی دارد، اما این نکته را هم متذکر شوم که هنوز مشکلات زیاد است و در زمینه های مختلف در کشور باید آسیب شناسی کرد و برای رفع معضلات کارهای اساسی انجام داد. به طور مشخص در سینما باید شرایط برای کارکردن برای همه فراهم شود. توزیع عادلانه امکانات یکی از خواسته های سینماگران است، ولی با وجود نقایصی که همچنان وجود دارد، صلاح کشور در این است که به بهترین گزینه رای دهیم. فکر می کنم که آقای روحانی در این مدت کارنامه پرباری داشتند و بهتر است روندی را که شروع کردند ادامه دهند تا نهالی که کاشته شده، رشد کند و میوه دهد.
حضور پرشور هنرمندان در صحنه انتخابات و تشویق مردم به رای دادن چه تاثیری بر سرنوشت انتخابات دارد؟
به نظرم همیشه هنرمندان در کنار مردم بوده و هستند. چون آنها همیشه تلاش می کنند به نفع مردم عمل کنند. خوشبختانه مردم این نکته را خوب می فهمند و درک می کنند. هنرمندان واقعی در پی منفعت مردم عمل می کنند. وقتی هنرمندی به سمت موضوعی کشیده می شود، مردم به او اعتماد می کنند. همین اعتماد دوطرفه باعث می شود که مردم و هنرمندان در کنار هم باشند و حرکت مثبتی را در جامعه به وجود بیاورند. دلیل اصلی آن، این است که ایران، کشور همه ماست. هویتمان برای ما اهمیت دارد. فرهنگ برای همه ما مهم است. آرامش در کشور مهم و ضروری است. پس برای به دست آوردن چنین فضایی لازم است ملت ایران حرکت پرشوری ایجاد کنند که هم به نفع ملت است و هم کشور. به نظرم زیباتر از این اتفاق، وجود ندارد. بنابراین در این شرایط حساس و سرنوشت ساز، هر نوع بی تفاوتی، حرکتی ضدمردمی تلقی می شود. هنرمندان نباید بی تفاوت باشند و بهتر است از مردم بخواهند در سرنوشت خودشان سهیم باشند و نگذارند وارد مسیری شویم که بعدها افسوسش را بخوریم. مهم این است که همگی دست در دست، ایران بهتر را بسازیم و این حاصل نمی شود جز با مشارکت فعال در انتخابات ریاست جمهوری.
واقعیت این است که شما همواره در فیلم هایتان به آسیب های اجتماعی توجه کرده اید، فکر می کنید آن کسانی که هنوز به نتیجه نرسیده اند، چه باید کنند؟
آن چیزی که اهمیت دارد، منفعت فردی نیست، بلکه صلاحیت کشور است. من در دولت گذشته فیلم ساختم، اما شرایط فعلی «من» مهم نیست، بلکه منفعت «جمع» اهمیت دارد. باید مصلحت ملت و کشور را در نظر گرفت. ما باید به کسی رای دهیم که کشور را به سمت تحریم و انزوای بین المللی سوق ندهد. آرامش کشور برایش مهم باشد. دست مفاسد اقتصادی را کوتاه کند. به نخبگان و کارشناسان میدان دهد. الان همه «من» ها باید «ما» بشود و به یک نقطه مشترک فکر کنیم که همان سرافرازی «ایران عزیز» است. حتما خوب می دانید که من عضو هیچ حزب یا گروه سیاسی ای نیستم. من مستقل هستم و قصد یارکشی های جناحی ندارم. من فقط واقعیات جامعه و تفاوت ها را می بینم. ما الان در برهه خاصی قرار داریم. اگر اشتباه انتخاب کنیم، دیگر فرصت جبران وجود ندارد… پس ناچاریم درست ترین مسیر را انتخاب کنیم. من به عنوان یک شهروند سعی می کنم نگاه کلان تری داشته باشم و دیگر فقط به خودم فکر نکنم؛ مثلا یکی از دستاوردهای کلیدی و بسیار مهم دولت آقای روحانی، توافق هسته ای است که اگر حاصل نمی شد معلوم نبود کشورمان در چه مسیری سقوط می کرد. اگر نبود، تحریم ها کمر ملت را می شکست. من شخصا تحمل ندارم سختی مردم عزیزم را ببینم. پس باید منطقی و عاقلانه رفتار کرد. باید احساسات را کنار گذاشت. باید جزئیات و ظرافت ها را دید. با این نگاه در کلیت، دستاورد دولت تدبیر و امید رضایت بخش است. پس بهتر است این حرکت تداوم پیدا کند.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- پروانه ساخت سینمایی برای چهار فیلمنامه صادر شد
- مجوز ساخت سینمایی برای ۸ فیلمنامه صادر شد
- واکنشهای سینماگران ایرانی به درگذشت «مادر سینمای آسیا»
- معرفی داوران دو بخش مستند و نماهنگ جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- بالاخره در روز هشتم جشنواره اتفاق افتاد؛ معرفی داوران چهل و دومین جشنواره فیلم فجر
- پوران درخشنده : امیدوارم مسئولان پروانه ساخت «هیس پسرها گریه نمیکنند» را هر چه زودتر بدهند
- انگار پوران درخشنده هم باید فیلم فسیل بسازد تا به او مجوز بدهند
- داوران بخش ملی و بینالملل جشنواره۳۵ فیلم کودک معرفی شدند
- داوران جشنواره فیلم ۱۰۰ معرفی شدند
- نمایش بیش از ۱۰ فیلم ایرانی در بنگلادش/ دو ایرانی در جشنواره داکا داوری میکنند
- از سوی معاون اول رئیس جمهور؛ اعضای شورای سینما منصوب شدند
- خوشامد به نسلی که سینما را می شناسد
- معرفی داوران پنجمین جشنواره بینالمللی فیلم پرواز
- عکسی قدیمی از سه فیلمساز زن ایرانی
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- «دیدار بلوط»؛ بازگشتی به شکوه یک خاطره
- اشغال بهرام بیضایی وزمانه پس از جنگ ۱۲ روزه/به بهانه ۵ دی سالروز تولد بهرام بیضایی
- «سامی»؛ روایتی انسانی از جنگ بیپایان
- سینمای مستقل ایران را به رسمیت بشناسید
- گیشه سینما در دست کمدیها/ دو فیلم جدید اکران شدند
- اعلام بودجه فرهنگ و هنر در سال ۱۴۰۵
- مصوبهای برای حذف وزارت فرهنگ؛ مصوبه «سیاستهای صوت و تصویر فراگیر»؛ تعارض با جمهوریت
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود





