هیوا یوسفی سردبیر همشهری ورزشی نوشت :
ماجرای سفر کارلوس پویول به تهران و رفتار صدا و سیما که نگذاشت در برنامه فردوسی‌پور حاضر شود، به اندازه کافی شرم‌آور بود اما شرم‌آورتر از آن تلاش مدیران این رسانه برای سرپوش گذاشتن بر تصمیم جنجالی‌شان بود. اینکه یک نفر را که رابط حضور بازیکنان اسپانیایی در ایران است به عنوان مدیر برنامه پویول جلوی دوربین ببرند و او ادعا کند که پویول نه تنها ناراحت نشده که از رفتار همه حتی بچه های تلویزیون راضی بوده و با خوشحالی از تهران رفته است.  باور کردنش دشوار است که صدا و سیما بعد از آن همه جنجال، بعد از قهر فردوسی‌پور که همه از آن خبردار شدند، نه تنها از پویول و از بیننده‌ها عذرخواهی نکرده، هیچ توضیح رسمی هم نداده و در عین حال انتظار هم دارد مردم باور کنند که پویول خوشحال از ایران رفته. یعنی با همین یک جمله، با همین تاکید روی خوشحالی پویول علی‌رغم راه ندادنش به صداوسیما، هم به او توهین کرده هم به شعور مردم. مگر می‌شود یک نفر از آن طرف دنیا بلند شود بیاید اینجا که در یک برنامه تلویزیونی حاضر شود، بعد که بدون هیچ توضیحی، از حضورش جلوگیری می‌کنند، خوشحال باشد؟ چرا باید باور کنیم که پویول عقل درست و حسابی ندارد و نمی‌فهمد کی باید خوشحال باشد و کی ناراحت؟  اگر خوشحال بوده و از رفتار مدیران صدا و سیما برداشت توهین‌آمیز نکرده، چرا آقای به اصطلاح مدیر برنامه به جایی اینکه خودش افاضات کند، ویدئویی از خود پویول منتشر نکرد. مگر نمی‌گویید ناراحت نبوده و خیلی هم خوشحال شده، خب ازش می‌خواستید همین ماجرا را خودش توضیح بدهد.
تنها مقامی از صداوسیما که در این چند روز زحمت کشیده و درباره داستان راه ندادن پویول به برنامه تلویزیونی۲۰۱۸ مرتضی میرباقری، معاون سیما بوده. ایشان ادعا کرده که بعد از حضور فیگو در ویژه برنامه قرعه‌کشی جام‌جهانی که پاییز گذشته به مجری‌گری عادل فردوسی‌پور پخش شد، تصمیم گرفته شد که از این پس چهره‌های به قول ایشان پرخرج به تلویزیون دعوت نشوند.
بگذریم از اینکه این تصمیم چرا ابلاغ نشده و اگر شده چطور یکی مثل فردوسی‌پور و حتی بقیه مدیران و تصمیم‌گیرندگان تلویزیون هم از آن بی‌خبر بوده‌اند. مگر می‌شود علی‌رغم چنین ابلاغی ساموئل اتوئو به تهران بیاید و برود روی آنتن زنده، بعد هم کسی چیزی نگوید و عادل دومین مهمانش را به تهران دعوت کند؟  فرض کنیم آقای میرباقری درست می‌گویند و داستان حضور اتوئو و سفر پویول هم اتفاقی از دست اساتید در رفته. حالا سوال این است که پرخرج یا کم خرج بودن یک مهمان چگونه محاسبه می‌شود؟ آیا عدد و رقم مشخص دارد؟ مثلا از تا فلان رقم کم خرج است و از رقم مشخصی اگر بالا برود، می‌شود کم خرج؟ این رقم‌ها دقیقا کدام هستند؟ و سوال مهم‌تر: اگر این مهمان‌ها به دلیل شهرت و محبوبیت‌شان هزینه‌ای روی دست صدا و سیما نگذارند و اسپانسرها هزینه‌شان را بدهند، باز هم پرخرج حساب می‌شوند؟ اگر صدا و سیما واقعا راست می‌گوید و نگرانی‌اش خرج پویول بوده، که همه می‌دانند کل هزینه رفت و آمد و دستمزد او را اسپانسرها قبول کرده‌اند. بقیه ماجرا هم که بالا رفتن جذابیت برنامه به دلیل حضور یکی از سرشناس‌ترین فوتبالیست‌های دو دهه اخیر جهان است، می‌شود سود و به جیب صدا و سیما می‌رود. خب کجای این ماجرا پرخرج است؟ در آن سازمان عریض و طویل اگر یک نفر از حسابداری سررشته داشته باشد، باید به آقای میرباقری و دیگر زعمای رسانه ملی بفهماند که مهمان پرخرج پویول نیست بلکه آن لشکر گمنامی است که به اسم صاحب نظر مسائل خاورمیانه، صاحب نظر در مسائل آفریقا و یمن و سوریه و اروپا و آمریکا روی آنتن می‌آورید و بعید است تعداد کسانی که به حرف‌هایشان گوش می‌دهند به یک صدم یا هزارم یا حتی در برخی موارد یک صد هزارم کارلس پویول برسد.