سینماسینما، افشین اشراقی – باندِ صوتی، جدا از جنبهی تحلیلی، میتواند معیاری باشد برای سبکسنگینکردنِ فیلمها. این نکتهایست که اغلبْ در نقد و بررسیها نادیده گرفته میشود. بله، پرداختن به صدا (در نقد فیلم) مرسوم نیست و اولویت با تصویر (فرم بصری و روایی) است. لابد چون خیلیها سینما را مدیومی صرفاً دیداری میدانند و یا دستکم در نقدهایشان چنین مینمایند. پس، کی نوبت به صدا میرسد؟ شاید فقط وقتی که سازندگان (بهطور مشخص تیم صدا و کارگردان و همچنین فیلمنامهنویس) استراتژیای را برای صدا در نظر گرفته باشند و ایضاً منتقد نیز، فارغ از موفقبودن یا نبودنشان، از درکِ فضای شنیداری عاجز نباشد. جالب اینکه شماری از منتقدان، گاهی روی کوچکترین جنبههای تکنیکیِ مرتبط با تصویر انگشت میگذارند و موشکافانه بررسیشان میکنند اما حتی نیمی از آن ریزبینیها را خرجِ صدا نمیکنند و نگاهشان به صدا، در بهترین حالت، محدود میشود به اشارههایی کوتاه و توصیفی.
اتفاقاً اگر بنا باشد با نگاهی ارزشگذارانه سراغِ فیلمها برویم، صدا ملاکِ خوبی برای تمیز دادنِ سره از ناسره است. چون صدا معمولاً به عنوان عنصری نامنعطف و تحمیلی شناخته میشود. در حکمِ «چیزی» که باید باشد، همانگونه که هست. و این همان نگرشیست که سازندگانِ ایتالیا ایتالیا نیز به صدا داشتهاند. ایتالیا ایتالیا نهتنها از ظرفیتهای نهان و آشکار و بیبدیلِ صدا هیچ استفادهای نکرده، که لغزشهای آشکاری هم در این زمینه داشته است. این بین شاید بتوان روی چند جلوهی کوچک انگشت گذاشت (نه با نگاهی تحسینآمیز، بلکه صرفاً بهخاطرِ جاگذاریشان). برای نمونه: در اوایلِ فیلم ما در حال سِیر کردن در رؤیاهای آرزومندانهی نادر (حامد کمیلی) هستیم که به یکباره و با به صدا درآمدنِ زنگِ آیفون، پرت میشویم به زندگیِ روزمرهاش.
فیلم برای پیشبردنِ روایت و پرداختن به شخصیتِ نادر و بیانِ احوالاتِ درونیاش، در کنار گفتوگو، از نریشن و تکگوییِ درونی نیز استفاده کرده است و ما تقریباً در سراسرِ فیلم صدای نادر را میشنویم؛ البته اغلب، آزاردهنده و گوشخراش. چرا؟ چون «شینِ» حامد کمیلی بدجور میزند. در دنیای عینی هستند کسانی که اصواتِ صفیری (مثلاً س و ش) را غلیظ و با تأکید ادا میکنند؛ بعضیها سهوی و بعضیها هم عمدی. دستهی اول نحوهی تلفظشان همینجوریست، بی ادا و اطوار. اما دستهی دوم اینطور بیانکردن را – جدی یا شوخی – نشانهی باکلاسبودن میدانند و راهی برای عشوهگری. اما اصوات صفیری (در مدیومهای شنیداری و دیداری-شنیداری) نویزی نامطلوباند و کنترلکردنشان راه دارد. مگر اینکه رها کردنشان به امان خدا عمدی باشد و منظورِ خاصی پشتشان. نقصی را که وصفاش آمد، میشد نشنیده گرفت اگر متعلق به شخصیتی فرعی بود. اما همانطور که اشاره شد صدا از آنِ شخصیتِ اصلیِ فیلم است؛ هماو که دائم وراجی میکند. بهطبع، نریشنها و تکگوییهای درونی در استودیو (یا لااقل شرایطی مشابهِ آن) ضبط شدهاند. که اگر چنین نباشد باز هم انتقاد به قوت خود باقیست: چرا سازندگان اینقدر راحت از کنارِ این مسئله گذشتهاند؟
نکتهی دیگر اینکه در طولِ فیلم، صدا بارها و بارها بم و کمی گنگ میشود. این نقص بهویژه در نریشنها مشهود است. که احتمالِ قریببهیقین برمیگردد به نسخهی در حال اکران. نگارنده فیلم را در سینما عصر جدیدِ گرگان تماشا کرد و برای آنکه مطمئن شود مشکلِ مزبور از سیستمِ صوتی نیست، از آپاراتچی دربارهاش پرسید. جواب البته منفی بود؛ مثل نظرِ نگارنده دربارهی صدا و کلیتِ فیلم.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- اکران «روایت ناتمام سیما» از چهارشنبه/ رونمایی از پوستر
- آغاز اکران «جوجه تیغی» از چهارشنبه/ فیلم پربازیگر مستانه مهاجر در راه سینماها
- «مرداب» سریال جدید شبکه نمایش خانگی
- چراغ تالارهای نمایشی تهران روشن شد؛ آغاز بهار تئاتر با فاطمه معتمدآریا
- از ۷ فروردین با بلیت ۱۰۰هزارتومانی؛ نمایشی به کارگردانی هادی مرزبان در تئاتر شهر روی صحنه میرود
- نوذر آزادی درگذشت
- آغاز پخش سریال «خوب، بد، جلف: رادیو اکتیو» از جمعه
- دیکتهای پرغلط/ نگاهی به فیلم «سازهای ناکوک»
- سازهای ناکوک فیلمنامه/ نگاهی به فیلم «سازهای ناکوک»
- گزارش تصویری از فیلم «جوجه تیغی»
- «جمشیدیه» به صورت آنلاین اکران میشود
- پایان فیلمبرداری فیلم «آهو»
- رونمایی از پوستر فیلمی با بازی مهران احمدی و حامد کمیلی
- حامد کمیلی بر تخت پادشاهی مینشیند
- نمایش «ایتالیا ایتالیا» در جشنواره چنای هند
نظر شما
پربازدیدترین ها
- وقتی زن تبدیل به «ناموس» میشود/ نگاهی به فیلم «خورشید آن ماه»
- چهره تلخ عشق یک سویه/ نگاهی به فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟»
- اختصاص سینماسینما/ سه فیلم ایرانی در جشنواره فیلمهای برتر سال ۲۰۲۴ مجله تله راما
- گفتوگو با محمد مقدم درباره سینمای مستند/ فیلم مستند، جهانی است ساختگی؟
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- حضورهای بین المللی فیلم کوتاه تامینا
- گلدن گلوب اعلام کرد؛ وایولا دیویس جایزه سیسیل بی دمیل ۲۰۲۵ را میگیرد
- درباره «قهوه پدری»؛ قهوه بیمزه پدری
- «کارون – اهواز» در راه مصر
- اختتامیه جشنواره «دیدار» ۱۷ دی برگزار خواهد شد
- اختصاص سینماسینما/ سه فیلم ایرانی در جشنواره فیلمهای برتر سال ۲۰۲۴ مجله تله راما
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ «مجمع کاردینالها»؛ موفقیت غیرمنتظره در گیشه و جذب مخاطبان مسنتر
- مدیر شبکه نسیم توضیح داد؛ مهران مدیری، جنابخان، فرزاد حسنی و چند برنامه دیگر
- تاکید بر سمزدایی از سینما و جشنواره فجر/ علیرضا شجاع نوری: ادغام جشنوارهی ملی و جهانی فجر سیاسیکاری بود
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ جادوی «شرور»؛ داستانی از دوستی، تفاوتها و مبارزه با تبعیض
- برای پخش در سال ۲۰۲۵؛ پسر شاهرخ خان برای نتفلیکس سریال میسازد
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ «گلادیاتور ۲»؛ بازگشتی باشکوه به کُلُسیوم و سنت حماسههای سینمایی
- اعلام نامزدهای چهلمین دوره جوایز انجمن بینالمللی مستند/ محصول مشترک ایران و انگلیس در شاخه بهترین مستند کوتاه
- اصغر افضلی و انیمیشن «رابینهود» در تازهترین قسمت «صداهای ابریشمی»
- جایزه جشنواره آمریکایی به پگاه آهنگرانی رسید
- چهل و سومین جشنواره فیلم فجر؛ از فرصت ثبت نام فیلمها تا داوری عوامل بخش نگاه نو
- نمایش بچه / گزارش تصویری
- اهمیت «باغ کیانوش» در سینمای کمدی زدهی این روزها
- برای بازی در فیلم «ماریا»؛ نخل صحرای پالم اسپرینگز به آنجلینا جولی اهدا میشود
- اکران فیلم علی زرنگار از اواخر آذر؛ «علت مرگ: نامعلوم» رفع توقیف شد
- مانور آمادگی همراه اول برای رویارویی با بحران؛ تمرینی برای پایداری ارتباطات
- بررسی هزینه و درآمد تولیدات ۳ سال اخیر؛ حساب کتاب فارابی جور است؟
- در اولین روزهای اکران بینالمللی؛ «گلادیاتور۲»، ۸۷ میلیون دلار فروخت
- اعضای شورای سیاستگذاری جشنواره فیلم فجر معرفی شدند
- نامزدی ۲ جایزه آمریکایی برای «دوربین فرانسوی»
- «شهر خاموش» بهترین فیلم جشنواره نوستالژیا شد
- فروغ قجابگلی بهترین بازیگر جشنواره ریچموند شد
- «تگزاس ۳»؛ کمدی از نفس افتاده یا موفقیت تکراری؟
- روایتی از سه نمایشنامه از محمد مساوات روی صحنه میرود
- «کارون – اهواز» در مراکش