سیدامیر سیدزاده اعلام کرد دفتر سینمایی این تهیه کننده در تهران به دلیل مشکلاتی مالی تعطیل شده است.
به گزارش سینماسینما، سید امیر سیدزاده تهیه کننده سینما درباره جدیدترین فعالیت های خود گفت: چندی پیش شروع به ساخت فیلمی با عنوان «داستان سیاوش» به کارگردانی امیر اسکندری کردم و برای من همکاری با او تجربه جالبی بود. من بعد از خواندن فیلمنامه متوجه شدم که داستان فیلم روایت خوب و قابلیت نشان دادن استعدادهای یک کارگردان خلاق و تازه کار را دارد.
او افزود: برای من نگاه فلسفی این کارگردان به واقعیت های زندگی و سیر میان دنیای حقیقی و مجازی در یک فیلم جذاب بود به همین دلیل راغب شدم با این کارگردان تحصیل کرده رشته فلسفه همکاری کنم.
سیدزاده عنوان کرد: فیلم «داستان سیاوش» روایتگر زندگی مردی است که همسرش کشته می شود و او به جرم قتل همسرش به زندان می رود بنابراین بخش زیاد این فیلم میان واقعیت و تخیل می گذرد.
تهیه کننده فیلم «شماره ۱۷ سهیلا» بیان کرد: گرچه این کارگردان جوان در ابتدا در نظر داشت که تنها یک اثر تجربی بسازد ولی من سعی کردم بهترین امکانات، تجهیزات و همینطور دست اندرکاران حرفه ای را در اختیار او بگذارم.
او با اشاره به تعطیلی دفتر سینمایی اش عنوان کرد: مدتی است دفتر سینمایی خود را به دلیل عدم بازدهی مالی تعطیل کرده ام و در حال حاضر تصمیم دارم که دیگر در ایران فیلم تولید نکنم زیرا من حدود ۱۲ فیلم را در ایران تولید کردم ولی نه تنها هیچکدام برایم سود مالی نداشت بلکه متحمل ضررهای بسیار مالی نیز شدم.
سیدزاده اظهار کرد: در این چند سال من کارگردان های مطرح بسیاری را به سینمای ایران معرفی کردم که اولین فیلم بلند خود را با تهیه کنندگی من ساختند ولی متاسفانه توجه ام به کارگردان های جوان و با استعداد ایرانی برای من چیزی جز متحمل شدن ضرر پنج میلیارد تومانی نتیجه مالی دیگری نداشت. این را هم باید عنوان کنم که متاسفانه نهادهایی که وظیفه حمایت از سینمای سالم را دارند، تهیه کنندگانی را که صادقانه در این مسیر فعالیت می کنند، حمایت نمی کنند.
این تهیه کننده سینما ادامه داد: پس از این کم لطفی ها از سوی نهادهای مربوطه احساس کردم که رسالت فرهنگی خود را در ایران با حداکثر ظرفیت ادا کرده ام و به همین ترتیب باید به فکر سرمایه گذاری در فیلم هایی در خارج از ایران باشم که از لحاظ اقتصادی برای من نتیجه بخش باشد از این رو موضوع مهاجرت را پیگیری کردم و اکنون در شهر پراگ دفتر سینمایی باز کرده ام.
او اظهار کرد: تاکنون در این دفتر ۲ فیلم به نام های «خاطرات پاییزی» و «شهری که نمی خوابد» را تولید کرده ایم که خوشبختانه تا به امروز برای گروه از لحاظ مالی شرایطی بهتر از ایران را داشته است.
سیدزاده گفت: به طور قطع و یقین هر جای دنیا فعالیت کنم ذره ای از مسایل اعتقادی، اخلاقی، ارزشی، انسانی و ضوابط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی کشورم عدول نمی کنم. توجه به این ارزش ها و علاقه ام به ایران را با شهامت می گویم ولی متاسفانه شرایط به گونه ای برای من تنگ شد که تصمیم گرفتم در ایران کمتر فعالیت کنم.
این تهیه کننده اظهار کرد: اکنون سینمایی دنیا هم به سمت و سوی مسایلی که فارغ از المان های گذشته سینما است، می رود. دیگر روابط غیراخلاقی و خشونت در سینما جواب نمیدهد زیرا این مسایل در گذشته به وفور در آثار نمایش داده شده است.
او در پایان گفت: امیدوارم شرایطی فراهم شود که ما هر سال بتوانیم یک یا ۲ فیلم برای جشنواره فیلم فجر بفرستیم و با انگیزه ای جدید و متفاوت به تولید کار در خارج از کشور بپردازیم.
منبع: مهر
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- بنیاد ایرانشناسی برگزار میکند؛ نشست تخصصی روایت وطن در سینمای ایران
- امروز، روز ملی سینما نیست!
- سکوتی که باید بشکند/ در اهمیت شنیدن صدای قربانیان تعرض
- چاقوکشی برای رسیدن به حق!/ درباره لزوم فاصلهگذاری بین هنرمند و انسان خوب
- سینمای ایران از نفس افتاده است
- از تاریکی گفتن موجب روشنایی نمیشود/ سینمای ایران نیازمند فیلمهایی است با تم امید و جسارت
- تنهایی و بالاتر از تنهایی/ نگاهی به فیلم «شماره ۱۷ سهیلا»
- ویدئویی از مصاحبه با حبیب اسماعیلی برگرفته از تاریخ شفاهی موزه سینما
- واکنش سیدضیاء هاشمی به اظهارات فرحبخش درباره حقالعمل کار شدن تهیهکنندگان/ متهم کردن تهیهکنندگان خلاف اصول حرفهای است
- گفتوگوی سینماسینما با ساداتیان: وضعیت سالنها اسفناک است/ چرا مجوز سریالها بلا تکلیف است؟
- عزتالله جامعی ندوشن درگذشت
- محمود فلاح، تهیهکننده «مختارنامه» درگذشت
- چرا سیاهنمایی کارِ سینمای ایران نیست
- سینمای ایران به هوای تازه نیاز دارد
- استقبال تماشاگران و منتقدین از یلدا در جشنواره ساندنس
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- «سامی»؛ روایتی انسانی از جنگ بیپایان
- سینمای مستقل ایران را به رسمیت بشناسید
- گیشه سینما در دست کمدیها/ دو فیلم جدید اکران شدند
- اعلام بودجه فرهنگ و هنر در سال ۱۴۰۵
- مصوبهای برای حذف وزارت فرهنگ؛ مصوبه «سیاستهای صوت و تصویر فراگیر»؛ تعارض با جمهوریت
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند





