ایسنا نوشت: از همان عصر پنجشنبه ۱۴ مرداد ماه زمزمهای در میان بچههای تئاتری پیچید؛ زمزمهای درباره درگذشت یک دوست و همکار… قرعه مرگ این بار به نام آیدین الفت، طراح و مهندس صدا افتاده بود.
آیدین الفت بر اثر کرونا درگذشت. این چیزی بود که دهان به دهان میگشت و طبیعتا باری از درد و عصبیت را در بر داشت.
بعضی از فعالان تئاتر با انتشار استوری و پستهایی در صفحات مجازی خود این خبر را اعلام کردند ولی این مطالب خیلی زود پاک شد. خانواده آیدین الفت از ماجرا بیخبر بودند و دوستان او خوش نداشتند تا مادر او از طریق اخبار از درگذشت فرزندش باخبر شود. این بود که بچههای تئاتری مطالب خود را پاک کردند و خبرگزاریهای رسمی هم از انتشار این خبر دست نگه داشتند.
هنوز تصویر دردناک مادر ارشا اقدسی در ذهنمان زنده و حاضر است و حالا جامعه تئاتری و خبری تصمیم گرفت برای رعایت حال یک مادر دیگر که داغ جوانی دیده است، چند ساعتی سکوت کند. بنابراین بر ایسنا ببخشایید اگر خبری سوخته منتشر میکند ولی در روزگاری که بسیاری از هموطنانمان دغدار عزیزان خود هستند و ویروس مرگبار کرونا همچنان یکهتازی میکند، چه شتابی هست برای انتشار خبر فوت.
آیدین الفت نیز همچون ارشا اقدسی رشتهای خاص را انتخاب کرده بود که سالها زمان برد تا به عنوان یک شغل شناخته شود؛ مهندسی صدا.

او به عنوان طراح ، مهندس صدا و صدابردار با پروژههای نمایشی، سینمایی و موسیقایی بسیاری همکاری کرد و این گونه بود که هم در حوزه تئاتر فعالیت داشت و هم در موسیقی.
الفت متولد سال ۱۳۵۲ ، مهندس الکترونیک و دانشجوی مقطع دکتری پژوهش هنر بود که مدرک کارشناسی ارشد مهندسی صدا را از کالج «Ex’pression» آمریکا را دریافت کرده و فارغالتحصیل دوره صدابرداری و صداگذاری دیجیتال از کالج ITD کانادا بود. الفت با راهاندازی مجموعه «شهر صدای پارسیان » تلاش کرد در زمینه آموزش و نیز ارتقای مهندسی صدا به شکل متمرکزتری فعالیت کند. همچنانکه در دانشگاه نیز به آموزش همین رشته مشغول بود ، دقیقا یک سال پیش، مرداد سال ۹۹ در گفتگویی با ایسنا از حال و روز این مجموعه در وضعیت کرونایی گفته بود. او امید داشت که ثبت رشته طراحی و مهندسی صدا به عنوان یک مهارت شغلی، عامل گسترش این رشته شود.
او توضیح داده بود که رشته طراحی و مهندسی صدا تا تیر سال ۹۹ در ایران به عنوان یک پیشه و شغل به حساب نمیآمد اما تلاش او و همکارانش در طول دو سال اخیر سبب شد تا این رشته با نام «طراحی و ساختار بندی صدا»، به عنوان یک مهارت شغلی در ایران ثبت شود و از این بابت خوشحال بود.
الفت که علاوه بر فعالیتهای هنری در بخش تدریس هم فعال بود و در آموزشگاه خودش و نیز در دانشگاه درس میداد، از وضعیت دشوار آموزش در دوران کرونا گفته بود.
او باور داشت دوران کرونا مانند دوران جنگ یا بسیاری از بلایای طبیعی دیگر است؛ یک دوران گذار تا به انسانها ارزش سلامتی را گوشزد کند.
حالا اما او در همین دوران گذار و به دلیل ابتلا به این ویروس برای همیشه از دنیا رفته است.

شامگاه پنجشنبه ۱۴ مرداد ماه در صفحات شخصی بسیاری از فعالان تئاتر یک استوری با پس زمینهای سیاه خودنمایی میکرد:«اتاق فرمان!چه شد؟!صدا چرا رفت؟! سکوت چرا شد؟!»
آنان که نمیتوانستند به دلیل شرایط خانوادگی آیدین الفت خبر درگذشت او را منتشر کنند، به این شیوه قدری خود را تسلی دادند.
درگذشت او که یکی دیگر از بیشمار قربانیان کروناست، موجب شد تا بسیاری از دوستانش در گفتگوهای شفاهی بار دیگر از روند کند واکسیناسیون انتقاد کنند، وضعیتی که سبب شده هر روز جمعی از هم وطنانمان به سوگ بنشینند یا با سختترین شرایط دست و پنجه نرم کنند.

الفت که سالها با گروههای نمایشی بسیاری همکاری داشت، در حوزه موسیقی و سینما نیز فعال بود. از جمله فعالیتهای او میتوان به کار میکس و مسترینگ موسیقی فیلم «مجبوریم» به کارگردانی رضا درمیشیان و نمایشهای«مرغ دریایی من» به کارگردانی کیومرث مرادی، «رتن» به کارگردانی حمیدرضا آذرنگ، «ترور» کار حمیدرضا نعیمی و … اشاره کرد. او سال گذشته در جشنواره تئاتر فجر طراحی و مهندسی صدای نمایش «آژدهاک» تازهترین کار کیومرث مرادی را بر عهده داشت که زمستان گذشته اجرا شد ولی فرشته مرگ به او فرصت نداد تا شاهد اجرای عمومی این نمایش باشد.
نویسندگی واجرای نمایش «۹۱۹۱۳» با صداپیشگی بازیگران مطرح سینما و تئاتر در تالار «حافظ» از دیگر فعالیتهای او به شمار میرفت.
در سرودن شعر هم دستی داشت و انتشار تک آهنگهای «سیراب شدم» و نیز «کاش آدما میفهمیدن» با شعر، آهنگ و صدای خودش دیگر یادگاریهایی است که بر جای گذاشته است.

انتهای پیام
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- حقایقی درباره فیلم سرب ساخته مسعود کیمیایی به بهانه نمایش آن از تلویزیون
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- مصوبهای برای حذف وزارت فرهنگ؛ مصوبه «سیاستهای صوت و تصویر فراگیر»؛ تعارض با جمهوریت
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶





