
رضا سخایی سینماگر و از بازیگران سریال جناب عالی ساخته عادل تبریزی ، با انتشار یادداشتی نسبت به توقیف این سریال اعتراض کرد،
به گزارش سینماسینما ، رضا سخایی در این یادداشت نوشته است:
بنام خدا
اوایل اسفند ۱۴۰۰ اعلام میشود سریال جناب عالی ساخته عادل تبریزی قرار است در شبکه نسیم و در ایام نوروز پخش شود و در کنداکتور این شبکه قرار میگیرد؛ معنی این تصمیم این است که مدیر شبکه با پخش آن موافقت کردهاست ؛ یعنی سریال دیدهشده و مشکلی در نمایش آن احساس نشدهاست.
ناگهان در تاریخ ۲۶ اسفند اعلام میشود با پخش آن مخالفت شدهاست.
عجب!
یعنی مدیر یک شبکه تصمیم اشتباه گرفته است؟
آیا فرد دیگری تصمیم گرفته است؟
آیا ایشان هیچ اختیاری برای تشخیص درست و غلط بودن یک سریال ندارد؟
مسئله اختیار نداشتن مدیر است یا تشخیص اشتباه ایشان؟
اگر تشخیص درست نبوده چرا اعتراف به اشتباه نمیکند و اصلا چرا اکنون مدیر است؟
اگر مدیر است چرا اختیار ندارد؟
اگر مدیران بالاتر به ایشان دستور دادهاند دلیلش چه چیز بودهاست؟
اگر مدیریت این مسائل با مدیران ارشد سازمان است و آنها تصمیم میگیرند چرا مسئولیت این تشخیص را به مدیران شبکه واگذار کردهاند؟
اصل مطلب یک چیز است.
باید در این کشور و تمام سازمانهای اجرایی برای هر اتفاق یک نفر قبول مسئولیت کند و دلیل رد یا تائید هرچیزی را شفاف اعلام کند، آنگاه افکار عمومی متوجه میشوند مسئول هر تصمیمی کدام یک از افراد هستند و نقد و سوالشان را خطاب به ایشان اعلام میکنند و در نهایت تمام اتفاقات تبدیل به مسئله مهم امنیت ملی نمیشود.
لطفا مسئول و پاسخگو باشیم.
رضا سخایی شاهرودی (سینماگر و یکی از بازیگران سریال جنابعالی)
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- پروانه نمایش «ضابط» صادر شد
- نامه یک دستیار کارگردان به همایون اسعدیان/ به ماجرای فساد در سینما، پلتفرم و تلویزیون، کلانتر نگاه کنید
- نقدی به مدل فیلمسازی در ایران/ سینما بدون ساختار مشخص و قوانین دقیق
- سینمای استراتژیک به استراتژی سینما تبدیل شود
- «پایتخت» جدید، فرصت نو برای سیما
- حکومت اول ما سینماست
- این سریالها هرگز پخش نشدند!
- تأثیری که خیلی از فیلم های ایرانی بر مردم گذاشته چندین برابر سخنرانیهای رائفی پوربوده است
- رییس سازمان سینمایی می تواند با پیشنهاد صنوف سینمایی انتخاب شود
- خانه سینما از کاندیداها درخواست کند تا برنامه های خود را درباره سینما اعلام کنند
- یادداشت یک دستیار کارگردان و برنامهریز سینما خطاب به شهاب حسینی
- جشنواره به بهانه سینماست نه سینما به بهانه جشنواره/یادداشتی از رضا سخایی
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی
- «جستوجو در تنگنا»؛ انگار این همه چیزی باشد که از شهر و دیوارهایش به میراث بردهایم





