
احسان عبدی پور در اینستاگرام خود نوشت : یکی تو بوشهر داشتیم وسط بازار رو یه سینی رویی فلفل میفروخت.
سی سال.
از رو جای بساطش مردم آدرس میدادن به هم. مثلا میگفتن: صد قدم بعد سینی منصورو.
جراحی(شهر جراحی) یه سیگار فروشی داشت سر چهار راه تابستون و زمستون، سرما و گرما، اینقدر وایساد که صاحبش شد! مردم از روش آدرس میدادن. هر چی شهرداری تابلو زد،اسم گذاشت، مردم گفتن چارراه فاخر. اسمش فاخر بود. چهارراه فاخر موند.
وقتی منصور مُرد، قد یه تاجرِ اسمی، یه استاندار سابق، یا بازیکن فوتبال صدا کرد. رفته بود تو مغز شهر. تاجی که استمرارهای مینی مال، سر آدمها میذاره، ناپلئون هم از برداشتنش عاجزه.
همه ی اینا گفتم که برسم به اینجا، به جشنواره کوچیک فجر: هیات داوران که پاکت رو باز کنند و اسم برنده رو بخونن، هوار و هلهله که سقف برج میلاد رو بشکافه، تو غلغله ای که صدا به صدا نمیرسه،
یه مرد مو جوگندمیِ کت خاکستری، سالهاس که مث محمد علی فروغی، حالا نه رضا و ممدرضای پهلوی رو، بل برنده های سینمای ایران رو تا پای پله مشایعت میکنه. او هزار تا آدم رو در ثانیه های نخست اشتهار، راه برده.
او اولین نفرِ جهانه که پایین اومدنا، میره و اضافه شدن عضو جدید ارتش سینما رو بهش تبریک میگه. محمد نیکبخت.
***
پای تخت ما در بیمارستان، ممد نیکبخت ایستاده، ما وقتی میمیریم -در حالیکه از وزارت یک بَنر برای تشییع جنازه مان آمده- سر جلوی تابوت رو کول ممد نیکبخته.
اصلا ممد که کُت خاکستری ش با پیکسل پرچم ایرانِ رو یقه ش رو تن کنه، هرجا که وایسه، اونجا جشنواره فیلمه.
حالا از رو ممد میشه آدرس داد.
تو کاخ جشنواره دیدمش. گفتم: ممد وضع فیلما؟
سرشو جنبوند.
مث مردی که بچه هاش تن به کار نمیدن جنبوند.
انگار وقتی ما فیلم خوب نسازیم او ناخوش و خراب میشه.
سینمای ما تا سامان، ده تا ممد نیکبخت فاصله داره.
دبیرهای ساعتی و رییس های فصلی پاشن جلو پاش. قشنگی جشنواره های صاب ندار ایران اونه.
برای افتتاحیه فیلم “پاپ” پنجاه تا مهمان دعوت گرفته بودیم. رفیقم پرسید ممد آقا آژانس کاربلد هست که دعوت نامه ها رو ببره؟
پاشد زیپ کاپشنشو داد بالا گفت: مگه فیلمِ هنرتجربه چه در میاره که کرایه ی پنجاه تا آدرس بده به آژانس؟بنظرم تعریف سینمای مستقل، ممد نیکبخت است که نشسته ترک موتور سی جی ش، دارد لای ماشینها ویراژ میرود و زیر کاپشنش از دعوت نامه های افتتاحیه یک فیلم ستاره ندار پُف کرده.
این دلِ در گروی سینما را هیچ وزیر و رییس و دبیری نداشت و تا اطلاع ثانوی نخواهد داشت.
آنها اجاره نشین های بار خورده یا بادآورده به سینمای ایران اند.
از رو جای بساطش مردم آدرس میدادن به هم. مثلا میگفتن: صد قدم بعد سینی منصورو.
جراحی(شهر جراحی) یه سیگار فروشی داشت سر چهار راه تابستون و زمستون، سرما و گرما، اینقدر وایساد که صاحبش شد! مردم از روش آدرس میدادن. هر چی شهرداری تابلو زد،اسم گذاشت، مردم گفتن چارراه فاخر. اسمش فاخر بود. چهارراه فاخر موند.
وقتی منصور مُرد، قد یه تاجرِ اسمی، یه استاندار سابق، یا بازیکن فوتبال صدا کرد. رفته بود تو مغز شهر. تاجی که استمرارهای مینی مال، سر آدمها میذاره، ناپلئون هم از برداشتنش عاجزه.
همه ی اینا گفتم که برسم به اینجا، به جشنواره کوچیک فجر: هیات داوران که پاکت رو باز کنند و اسم برنده رو بخونن، هوار و هلهله که سقف برج میلاد رو بشکافه، تو غلغله ای که صدا به صدا نمیرسه،
یه مرد مو جوگندمیِ کت خاکستری، سالهاس که مث محمد علی فروغی، حالا نه رضا و ممدرضای پهلوی رو، بل برنده های سینمای ایران رو تا پای پله مشایعت میکنه. او هزار تا آدم رو در ثانیه های نخست اشتهار، راه برده.
او اولین نفرِ جهانه که پایین اومدنا، میره و اضافه شدن عضو جدید ارتش سینما رو بهش تبریک میگه. محمد نیکبخت.
***
پای تخت ما در بیمارستان، ممد نیکبخت ایستاده، ما وقتی میمیریم -در حالیکه از وزارت یک بَنر برای تشییع جنازه مان آمده- سر جلوی تابوت رو کول ممد نیکبخته.
اصلا ممد که کُت خاکستری ش با پیکسل پرچم ایرانِ رو یقه ش رو تن کنه، هرجا که وایسه، اونجا جشنواره فیلمه.
حالا از رو ممد میشه آدرس داد.
تو کاخ جشنواره دیدمش. گفتم: ممد وضع فیلما؟
سرشو جنبوند.
مث مردی که بچه هاش تن به کار نمیدن جنبوند.
انگار وقتی ما فیلم خوب نسازیم او ناخوش و خراب میشه.
سینمای ما تا سامان، ده تا ممد نیکبخت فاصله داره.
دبیرهای ساعتی و رییس های فصلی پاشن جلو پاش. قشنگی جشنواره های صاب ندار ایران اونه.
برای افتتاحیه فیلم “پاپ” پنجاه تا مهمان دعوت گرفته بودیم. رفیقم پرسید ممد آقا آژانس کاربلد هست که دعوت نامه ها رو ببره؟
پاشد زیپ کاپشنشو داد بالا گفت: مگه فیلمِ هنرتجربه چه در میاره که کرایه ی پنجاه تا آدرس بده به آژانس؟بنظرم تعریف سینمای مستقل، ممد نیکبخت است که نشسته ترک موتور سی جی ش، دارد لای ماشینها ویراژ میرود و زیر کاپشنش از دعوت نامه های افتتاحیه یک فیلم ستاره ندار پُف کرده.
این دلِ در گروی سینما را هیچ وزیر و رییس و دبیری نداشت و تا اطلاع ثانوی نخواهد داشت.
آنها اجاره نشین های بار خورده یا بادآورده به سینمای ایران اند.

برچسبها: احسان عبدی پور, محمد نیک بخت
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
نظرات شما
نظر شما
پربازدیدترین ها
- اختصاصی سینماسینما/ «ادینگتون» با فیلمبرداری داریوش خنجی به کن میرود
- با انتشار یک متن گلایهآمیز؛ حسن فتحی از «ازازیل» خداحافظی کرد
- نخل طلای افتخاری به رابرت دنیرو سپرده میشود
- فیلمهای کن ۲۰۲۵ اعلام شد/ فیلم جدید جعفر پناهی در بخش مسابقه اصلی جشنواره کن
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- برای آرش کوردسالی/ «نفت» از آن سوی «دیوار»
- ای مرگ بیا که زندگی کشت مرا؛ سریال «ازازیل» و آغازی بر یک پایان
- با انتشار یک متن گلایهآمیز؛ حسن فتحی از «ازازیل» خداحافظی کرد
- فوت سازنده فیلم «اولین خون»؛ تد کاچِف درگذشت
- اولین عکس «استخوانسوز» رونمایی شد/ ادامه فیلمبرداری در تهران
- جشنواره ویزیون دو ریل در ایستگاه پایانی؛ جشنواره سوئیسی، ۲ جایزه به سینمای ایران داد
- پردازش سخن
- در پی اعلام خبرهایی از ساخت سریال تازه مدیری؛ ژوله و قاسمخانی همکاریشان را با تلویزیون تکذیب کردند
- آکادمی داوری اعلام کرد؛ اسکار بدلکاران به رسمیت شناخته شد
- تغییر موضع کارگردان «آواتار» نسبت به هوش مصنوعی
- خبرهایی از جشنواره کن/ نمایش یک فیلم اول در افتتاحیه و حضور فیلم اسپایک لی در جشنواره
- فیلمهای کن ۲۰۲۵ اعلام شد/ فیلم جدید جعفر پناهی در بخش مسابقه اصلی جشنواره کن
- درباره سریال معاویه؛ وقتی عربستان تاریخ خودش را هم تحریف می کند
- «داستانها و فیلمهای ابراهیم گلستان» منتشر شد
- پارک چان ووک فیلمش را به کن نفرستاد
- بازگشت تام کروز به جشنواره فیلم کن
- شیر طلای افتخاری ونیز به ورنر هرتزوگ تعلق میگیرد
- مخالفت صریح کانون کارگردانان با حکمِ محکومیت سازندگان «کیک محبوب من»
- استودیوی ایامسی میسازد؛ «خوشههای خشم» سریال میشود
- مدیرعامل بنیاد ملی پویانمایی معرفی شد
- میزبانی جشنواره انسی از ۴ انیمیشن ایرانی
- «۱۰۰۱» نوستالژی میشود/ گفتگوی محسن کیایی با دوبلورهای «فوتبالیستها»
- با حکم دادگاه انقلاب تهران؛ سازندگان «کیک محبوب من» به حبس محکوم شدند
- نخل طلای افتخاری به رابرت دنیرو سپرده میشود
- در آستانه انتشار سریال؛ پوستر رسمی «وحشی» رونمایی شد
- درباره «رها»/ تاراج
- راهیابی فیلم کوتاه «گوسفند» به سه جشنواره مورد تایید اسکار
- «سامپو» و «خو» در راه آمریکا و برزیل
- ۴روز مانده تا اعلام برنامه رسمی جشنواره؛ فیلم پرستاره وس اندرسون، شانس نخست افتتاح کن ۲۰۲۵
- ماه رمضان، افزایش قیمت بلیت یا ترامپ؟ ماجرای گیشه نوروزی سینما و انتظاراتی که برآورده نشد
عالی بود دم شما گرم آقا احسان عزیز بالاخره یک نفر پیدا شد حق مطلب را در باره محمد نیکبخت ادا کند. گاهی اوقات حضور پدیده ها آنقدر برایمان عادی می شود که یادمان میرود چیزی هم به نام قدر دانی هست که باید بشود به شیوه های مختلف.دست مریزاد.
خیلی عالی اقا. کیف کردیم احسانو
درود برشما و محمد نیک بخت عزیز و