پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

سینماسینما: همه‌گیری ویروس کرونا کارکرد سینما را محل بحث قرار داده است. یاشار نورایی به موضوع سینما و فیلم‌ها در زمان شیوع کرونا پرداخته و سینمای جهان و ایران را در این خصوص مورد بررسی قرار داده است که این مطلب در روزنامه شرق منتشر شده است.

درک ورود به دورانی تازه و گفتمانی نو در تماشا و دریافت فیلم‌ها، ناگزیر از شناخت شرایط تحمیلی کنونی جهان به جهت همه‌گیر‌شدن ویروس کرونا و لاجرم در معرض بعد تازه‌ای از هستی قرار‌گرفتن است. این واقعه پیش‌بینی‌نشدنی، چنان تلنگری به عادات مــألوف ما به‌عنوان مصرف‌کنندگان محصولات هنری زده است که سخت می‌شود بدون درنظرگرفتن وضعیت غریب نمایش فیلم‌ها، به ارزیابی این آثار پرداخت. در زمانی که این ویروس مخوف، در هر گوشه خلوتی کمین کرده و هرگونه رابطه اجتماعی، بار بیماری و مرگ را حمل می‌کند، گریزان‌شدن آدم‌ها از فضای بسته‌ای که خطر ابتلا به بیماری را تشدید کند، طبیعی است. برای همین کشش بیننده حرفه‌ای به سینما، نه فقط یک تفریح بی‌خطر، بلکه چالش لذت‌بردن از موقعیتی است که حالا غیرعادی می‌نماید. سینمارفتن به‌عنوان یک تفریح تثبیت‌شده، در شرایط کنونی به یادآوری عادتی می‌ماند که در زمانی کوتاه از یاد برده شده و انگار تجربه‌ای تازه است. حتی گریزگاهی که سینما در خاطره جمعی ما داشت و برای مثال مکانی امن برای قرارهای عاشقانه عشاق به حساب می‌آمد، کارکرد خود را از دست داده است؛ زیرا حداقل در کشوری مثل آلمان دیگر نمی‌توان بدون احراز هویت به سینما رفت. پس از مدت‌ها کشمکش میان سینماداران و دولت، سینما‌ها در یک برنامه منسجم، نمایش فیلم‌ها را از سر گرفتند و با رعایت برنامه‌های ایمنی مشخص، درهای خود را به‌ روی تماشاگران گشودند. بخش مهمی از این برنامه‌های ایمنی، مرتبط به وظایفی است که خود تماشاگر باید بر عهده بگیرد؛ مثلا زدن ماسک بهداشتی تا لحظه نشستن بر صندلی اجباری است. خرید بلیت و ورود به سینما، مانند رفتن به رستوران و کافه، مستلزم دادن نام و نشانی و شماره تماس است تا در صورت ابتلای کسی در همان سئانس به ویروس، اداره بهداشت دیگر تماشاگران را مطلع کند. نوعی نظم نوین به آداب سینمارفتن تحمیل شده که تصمیم آنی و حتی در صف خرید بلیت ایستادن را به خاطره بدل کرده است. با توجه به ظرفیت محدود سینما که از چهار سو باید فاصله میان صندلی‌ها رعایت شود و حفظ فاصله میان آدم‌ها موقع خریدن بلیت، اگر بخت یارشان باشد و بلیتی گیرشان بیاید، سینمارفتن از شکل شهودی خودش به نوعی برنامه عقلانی با درنظرگرفتن جوانب خطر بدل شده است. از این سو انتخاب یک فیلم، در نظر تماشاگری که تمام محدودیت‌ها را برای دیدن فیلم پشت سر گذاشته، سخت‌تر بوده و به همان نسبت تماشاگر به فیلمی که می‌بیند، سخت‌گیرتر می‌شود!