پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

کودکان نقش مهمی در ساختن فردای یک جامعه و کشور دارند. با این تفسیر خوراک فکری و تربیتی کودکان ما جز بن تن، باب اسفنجی و… چیست؟ آیا قصه ها و فرهنگ ایران زمین به این اندازه غنی نیست که به انیمیشن های زیبا و جذاب تبدیل شود؟ ما که به قدر کافی استعداد خوب در انیمیشن سازی داریم، پس مشکل کجاست؟
به گزارش سینماسینما، ساناز قنبری در روزنامه جام جم دراین باره نوشته است :جدا مشکل انیمیشن در ایران چیست که در تمام دنیا به عنوان یک هنر صنعت پولساز از آن یاد می شود و در کشور ما هیچ! کمبود بودجه های دولتی، نبود مدیریت های درست، تحریم های اقتصادی و… از دلایلی است که باعث شده بسیاری از شرکت ها و استودیوهای انیمیشن سازی در ایران تعطیل شوند و تعداد زیادی از انیمیشن سازها به خارج از کشور مهاجرت کنند. به هر حال دلیل مشکلات انیمیشن سازی هر چه هست آسیب زیادی به بدنه انیمیشن سازی وارد کرده که امیدواریم به مرور زمان مرتفع شود.

فاصله تا رسیدن به شرایط مطلوب
کیانوش دالوند که اکنون انیمیشن سینمایی «ناسور» را بر پرده سینماها دارد، وضعیت انیمیشن در ایران را نامطلوب دانست و به جام جم گفت: این که وضعیت انیمیشن در ایران مطلوب نیست البته جای صحبت دارد. انیمیشن کوتاه ایران بسیار موفق است، در عرصه های بین المللی جوایز بسیار کسب کرده و هنرمندان ارزشمندی در این عرصه فعال هستند، اما صنعت انیمیشن شامل فیلم سینمایی و سریال سازی با مشکلات عدیده ای روبه روست. چرخه اقتصادی نسبتا ضعیف، کمبود سینما، افراد حرفه ای در پخش، عرضه محصول و همین طور ضعف کار تیمی در تولید از دلایل مشکلات این عرصه هستند که البته با همت جوانان و تجارب سال های اخیر نشانه های بهبود و شکل گیری پایه های این صنعت دیده می شود.
کارگردان انیمیشن «رستم و سهراب» تصریح کرد: از آن طرف اکران انیمیشن هم معضلات زیادی دارد، هماهنگی پخش و تبلیغات اصلی ترین این مشکلات هستند که ما در تلاش برای رفع آنها هستیم. قطعا تا رسیدن به شرایط مطلوب فاصله زیادی وجود دارد، اما حداکثر تلاشمان را خواهیم کرد.

آینده خوبی برای انیمیشن پیش بینی می کنم
هادی محمدیان که سال گذشته انیمیشن پرفروش «شاهزاده روم» را بر پرده سینماها داشت در گفت وگو با جام جم با اشاره به مشکلات تولید انیمیشن در ایران توضیح داد: انیمیشن سازی در ایران کار بسیار دشواری است و مشکلات زیادی دارد. انیمیشن در واقع تلفیقی از تمام هنرهاست و در آن باید از یک فضای خلابه یک تصویر رسید. در ایران متاسفانه زیرساخت های مجهز و کافی و همچنین مدیریت دلسوز جهت انیمیشن سازی وجود ندارد. بنابراین یک بخش از انیمیشن سازی مربوط به مشکلات سخت افزاری می شود و بخش دیگر مشکلات مدیریتی. ما به لحاظ تکنیکی و هنری انیمیشن سازهای خوب و بااستعدادی در کشور داریم اما به لحاظ مدیریتی باید کسانی باشند که این جوانان را کنار هم جمع کنند. یک فیلم انیمیشن حداقل دو سال زمان می برد و هزینه بر است و قطعا در چنین فضایی مدیریت کردن این وضعیت مشکل است. البته در این بین هستند جوانان مستعدی که به دلیل علاقه شخصی شان باز هم در چنین شرایطی دوام می آورند و در بخش خصوصی یک تنه بار تمام این مشکلات را به دوش می کشند.
محمدیان درباره اطلاق عبارت هنر صنعت به انیمیشن توضیح داد: متاسفانه انیمیشن را در ایران به عنوان یک صنعت در کنار هنر نمی شناسند و همین نکته است که باعث شده در کل تاریخ سینمای ایران کمتر از انگشت دست فیلم سینمایی انیمیشن داشته باشیم. در کشورهایی که انیمیشن به عنوان یک هنر صنعت شناخته می شود، سالانه حداقل دو، سه انیمیشن داریم که همین باعث تشکیل یک چرخه می شود، اما در ایران انیمیشن سازی هرازگاهی و خیلی خودجوش انجام می شود. دلیل این نشناختن هم به اعتقاد من به وابستگی انیمیشن به بخش دولتی برمی گردد. چون ماهیت سینما یعنی گیشه و مخاطب و سرمایه ای که از طریق دیده شدن فیلم توسط مخاطب به خود فیلم تزریق می شود. منتها در اینجا این چرخه اشتباه است. از این جهت که معمولاتیم های تولید با گرفتن بودجه هایی از نهادهای دولتی و غیردولتی خیالشان راحت می شود و دیگر جهت ساخت یک انیمیشن یا فیلم باکیفیت و مخاطب پسند تلاشی نمی کنند.
او ادامه داد: سینمای انیمیشن در تمام دنیا مختص به کودک و نوجوان است و بدیهی است کودکان در هر جامعه ای نقش بسیار پررنگی در ساخت زیرساخت های آن دارند. بسیاری از مشکلات و مفاهیم را می توان در قالب تصویر به کودکان آموزش داد. چرا که فیلم بستر مناسبی است جهت تربیت. خوشبختانه در ایران با وجود تمام بی توجهی ها و کاستی در تولید انیمیشن، اما باز بخش خصوصی متوجه اهمیت آن به لحاظ اقتصادی و همچنین تاثیرگذاری شده و عقب نشینی نکرده است. من کماکان امیدوارم و آینده خوبی را برای انیمیشن این کشور پیش بینی می کنم. ما در کشورمان گنجینه وسیعی از قصص دینی و ملی داریم که با پرداخت خوب آنها می توانیم به سایر کشورهای دنیا هم این داستان ها را انتقال دهیم.
محمدیان که این روزها مشغول ساخت انیمیشن «فیل شاه» است، خاطرنشان کرد: انیمیشن «فیل شاه» هم مانند «شاهزاده روم» به تهیه کنندگی حامد جعفری ساخته شده و مرحله پیش تولیدش مدت زیادی است به پایان رسیده و در مرحله تولید آن هستیم؛ امیدوارم با تجربه ای که از قبل داریم بتوانیم آن را کم نقص تر از «شاهزاده روم» بسازیم.

انیمیشن ملی صادر می شود
علیرضا گلپایگانی، مدرس دانشگاه و تهیه کننده انیمیشن در ارزیابی وضعیت انیمیشن در ایران با تشریح «انیمیشن ملی» می گوید: من به انیمیشنی، ملی می گویم که صادر شود. یعنی دارای کیفیت بالاباشد و مورد مصرف قرار گیرد مثل فرش ایران که ما آن را به عنوان هنر ملی می شناسیم.
این عضو هیات علمی دانشگاه هنر و بنیاد بازی های رایانه ای خاطرنشان می کند: فرش ایرانی صادر می شود و دنیا آن را می شناسد و هویت ماست. فرش هم از نظر اقتصادی و فرهنگی با خودش پیام می برد و شاخصه شرقی بودن را در فرم های آن می بینیم.
گلپایگانی تاکید می کند: یک مساله دیگر هم نبود رقابت است. کسانی که کار کیفی انجام می دهند با کسانی که کار کمی انجام می دهند تقریبا یکسان ارزیابی می شوند و این افرادی را که کیفی کار می کنند، سرخورده می کند.
او همچنین با اشاره به مشکل فیلمنامه در تولیدات انیمیشن می افزاید: الان ما نیروهای کار خیلی خوب داریم، داستان داریم ولی فیلمنامه نداریم. داستان با فیلمنامه خیلی فرق می کند منتها اغلب نویسندگان داستان وارد این حیطه شده اند و مهره گمشده ای وجود دارد به این معنی که اگر داستان خوب داریم، فیلمنامه نویس خوب نداریم.
این عضو هیات علمی دانشگاه هنر و بنیاد بازی های رایانه ای در پایان می گوید: این که بتوانیم تصویرسازی خوبی کنیم هم مهم است. ما تصویرسازان خیلی خوبی داریم اما هدف از انیمیشن، تصویرگری کتاب نیست. انیمیشن در وهله اول داستان، فیلمنامه و کارگردانی است، اما یکی از معضلاتی که در تولید انیمیشن ایران داریم این است که خانواده انیمیشن ایران، بیشتر نگرش گرافیکی دارد تا دید سینمایی. یعنی هنوز تفکر سینمایی را در انیمیشن ایران، کمرنگ می بینیم.