رخشان بنیاعتماد در پی برخی ادعای مطرح شده از سوی آمنه بهرامی قربانی اسیدپاشی و اظهارات اخیرش دربارهی ماجرای «لانتوری» توضیحاتی داد.
به گزارش سینماسینما، رخشان بنیاعتماد با اشاره به اظهارات اخیر آمنه بهرامی در یک روزنامه و ادعای مطرح شده در متنی نوشت:«در متن مصاحبه خانم آمنه بهرامی اشاراتی به بنده شده که در خوشبینانهترین برداشت، میتوان آن را سوئ تفاهمی عجیب دانست:
هرگز به خانه خانم آمنه بهرامی نرفتهام و فقط یک بار ایشان را در جمعی و جایی که به خاطر ندارم کجا و چه زمانی بود ملاقات کردم و برخورد شجاعانه و پیگیر ایشان را با شقاوت بیرحمانهای که بر او رفته بود ستودم.
هرگز تصمیم به ساخت فیلمی درباره موضوع اسید پاشی نداشتهام و طبیعتا به هیچ یک از قربانیان این ظلم مسلم، از جمله خانم بهرامی پیشنهاد فیلمی بر اساس زندگیشان ندادهام.
هرگز در زندگی وکیل شخصی نداشتهام و کسی به اسم خانم توکلیان را که اشاره شده از طرف من به ایشان پیشنهاد ساخت فیلم را داده ، نمی شناسم .
هرگز با آقای رضا درمیشیان همکاری حرفهای نداشتهام که به اتفاق ایشان به دیدار خانم بهرامی رفته باشم.
دلیل این که در مصاحبه ایشان اسم من با این آدرسهای مجعول ! به میان آمده را نمیفهمم و قاطعانه پیگیر روشن شدن زمینههای بوجود آمدن این سوء تفاهم ! مسلم خواهم بود.»
به گزارش ایسنا، آمنه بهرامی در روزهای گذشته در روزنامههای مختلف واکنشهایی را به لانتوری داشته است و مدعی است که این فیلم از روی زندگی او ساخته شده است و از دستاندرکاران آن که بدون اجازه این کار را کردهاند،شکایت کرده است. همچنین این قربانی اسیدپاشی در یکی از اظهارات جدیدش مدعی شده است که رخشان بنیاعتماد قصد داشته از او فیلمی بسازد.
همچنین رضا درمیشیان نیز نوشت:«در پی اظهارات سرکار خانم آمنه بهرامی و تهمتهای ناروایشان علیه فیلم «لانتوری» و شخص اینجانب رضا درمیشیان ، ضمن اعلام همدردی با ایشان به عنوان یکی از صدها قربانی اسیدپاشی، اعلام می دارم که در جهت رفع سوءتفاهمات پیش آمده برای ایشان، آماده هرگونه پاسخگویی در هر محکمهای هستم.
من فیلم «لانتوری» را همچون دیگر فیلمهایم -«بغض» و «عصبانی نیستم!» – بر اساس اعتقاد ، تعهد اجتماعی و نگاهم ساختهام و تهمتهای اینچنینی به من و فیلمهایم کمال بیانصافی است.
ای کاش خانم آمنه بهرامی به جای شخصی کردن ماجرای فیلم «لانتوری»، به موجی که با کمک این فیلم برای حمایت از قربانیان اسیدپاشی و «نه به خشونت» ایجاد شده میپیوستند.
به حرمت اعتقاد و نیت قلبی که برای ساخت این فیلم، در جهت کمک به قربانیان اسیدپاشی و ایجاد گفتمان اعتراضی به ناهنجاری اسیدپاشی در جامعه داشته و دارم و از همه مهمتر به دلیل احترام به سرکار خانم بهرامی که خودشان هم جزو قربانیان اسیدپاشی هستند ، فعلا بیش از این نمیگویم و سکوت میکنم.»
منبع: ایسنا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- همزمان در سراسر دنیا؛ مستند «ژیلا» آنلاین اکران میشود
- سینما در ذات خود معترض است/ بررسی تاریخچه «سینمای اعتراضی» در ایران در گفتوگو با احمد طالبینژاد
- تیرهتر از شب/ نگاهی به فیلم «مجبوریم»
- اختصاصی سینماسینما/ رخشان بنیاعتماد: هنرمند، مزدور و رعیتِ اربابان پادگانی نیست
- انگار این همهی جهنمی باشد که در دلِ این دنیای بیرحم به قاب درآمده/ نگاهی به فیلم «مجبوریم»
- سیلی سرخ/ نگاهی به فیلم «مجبوریم»
- در دیار خود غریب/ نگاهی به فیلم «مجبوریم»
- ققنوسی که از خاکستر برنخاست/ نگاهی به فیلم «مجبوریم»
- توضیحات داریوش مهرجویی دربارهی ویدیوی دوم و ماجراهای نمایش فیلم «لامینور»
- نوزدهمین جشن تصویرسال و جشنواره فیلم تصویر پایان یافت/ از وصیت رخشان بنیاعتماد تا جایزه جهانی کیارستمی
- چرا پروانه نمایش «لامینور» را تمدید نمیکنید؟/ یادداشت علیرضا داودنژاد
- «مجبوریم» بهترین فیلم از نگاه مخاطبان جشنواره وزول شد
- ویدئویی از داریوش مهرجویی در سالروز تولدش
- به یادماندنی و معترضترین دانشجویان سینمای ایران/ از نیمه پنهان تا اعتراض و قصه ها
- ایران در جشنواره بینالمللی فیلم هند؛ یک داور و هشت فیلم
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود





