پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

به گزارش سینماسینما، اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور، سیدعباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمدمهدی حیدریان رئیس سازمان سینمایی، ابراهیم داروغه‌زاده دبیر جشنواره و جمع گسترده‌ای از هنرمندان از جمله حاضران در مراسم اختتامیه هستند.

مراسم با اجرای رضا رشیدپور به صورت رسمی آغاز شد.

سخنان دبیر جشنواره به یاد شهدا

ابراهیم داروغه‌زاده دبیر جشنواره نخستین سخنران این مراسم بود و او در سخنانی از شهدای گمنام یاد کرد و سخنان او در مورد مقاومت‌های سربازان ایران زمین با تشویق حاضران همراه شد.

داروغه‌زاده گفت: «صحبت های امشب من ربطی به جشنواره و سینما ندارد. خیلی از ما شهریور سال ۵۹ را به خاطر داریم که
دشمن به خاک ما حمله کرد و تا ما بجنبیم شهرهای مرزی را محاصره کردند. ۸ سال طول کشید تا ما پیروز شویم دشمن را از خاک بیرون کنیم.»

او ادامه داد: «ما شهیدان زیادی دادیم ویرانی‌های زیاد. تهران موشک باران و بمباران شد و به سختی توانستیم با دشمن بجنگیم و پیروز شویم. چند سال پیش نیز دشمنان ایران جنگ خانمان برانداز را در ایران می‌خواستند به راه بیاندازند توسط دولت خودساخته داعش که هدف اصلی آن خدشه دار کردن سربلندی ایران بود اما عزیزان ما جوانانمان در این سالها پخته شده بودند و تجربه داشتند آنها بیرون از مرزها جنگیدند تا کمترین آسیب به مردم برسد.»

دبیر جشنواره فیلم فجر گفت: «ما شهدایی دادیم که گمنام هستند من خواهش می کنم به احترام همه این شهدا و خانواده هایشان یک دقیقه بایستیم و آنها را تشویق کنیم.»

پیام رئیس جمهور به جشنواره فیلم فجر

در ادامه مراسم وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی روی سن حاضر شد و پیام رئیس جمهور را به سی و ششمین جشنواره فیلم فجر خواند.

متن پیام رئیس جمهور به این شرح است:‌

امروز، اهل نظر دیگر فرهنگ را فقط زیربنا یا صرفاً روبنای توسعه جوامع نمی­دانند. امروز، «فرهنگ» هم زیربنا و هم روبنا است. ما در جمهوری اسلامی ایران، فرهنگ را به عنوانِ مهمترین مقصد و غایتِ برنامه­های توسعه می­شناسیم.

ظهور همزمان سه پدیده: اینترنت، تلفن‌های همراه هوشمند، شبکه­های اجتماعی که جمع آنها سودای غلبه بر نظام رسانه­ای و قلب و روح و فکر تمامی ساکنان کره خاکی را دارند، دست­اندرکاران سینمای ما را بر آن می­دارد تا به مثابه محتوای فکری و هنری، این ابزار و امکانات را به کمال به خدمت بگیرند و سینمای مقتدرِ ما در این عرصه، ابتکار عمل را در دست خود داشته باشد! عرصه­ای که جامعه در آن آگاهی خودش را جست‌وجو می­کند. سینما امکان نقد و گفت­و­گو درباره مسائل و موضوعات مهّم را برای گروه­های متنوع جامعه فراهم می­کند و این آغاز هر نوع بهبودی در زندگی و حیات سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی ماست.

مردم در عمقِ داستان­های سینمایی به دنبال زندگی، هویت، رؤیاها، رنج­ها، شادی­ها و امیدهای خود می­گردند. شاید این وجهِ سینما، از علل مهّم جذّابیّت­های مردمی­اش باشد. سینما می­تواند چنین بستری را برای جستجوی جمعی – با هدفِ کمک به یافتنِ پاسخ­های مردمِ ما فراهم کند. سینمایِ ما هرگاه که به ایفای چنین نقش و مسئولیتی نزدیک شده، توانسته است به جای تقلید، بر نوآوری­های خودش تکیه زَنَد و آوازه­اش را در جهان منتشر کند.

سینما یکی از کارآمدترین ابزار فرهنگی و هنری است که بشر امروز برای معرفی و انتقال پیام­ها و مواریث و دست­آوردهای تمدنیِ خود کشف کرده است. امّا تمدنی می­تواند امید به ماندگاری، باروری و بازتولید ارزش­هایش داشته باشد که فرآیند انتقالِ توأم با ارتقاء خود را مدیریت کند، آن را حیاتی بداند، نسبت به نقاط قوت و ضعف خود از منظری استراتژیک، احاطه یابد و آنی از تزریق «امید» به جامعه غافل نشود.

سینمای ما باید حوزه فرهنگی و تمدّنیِ خود را مجدداً بشناسد و در عین اینکه همواره «فرهنگ دینی و ملی » و «مسائل ایران» مهم­ترین محور و موضوعش است، به دنبال کسب سهمی هر چه فزون­تر از میدان فرهنگ و هنر دیگر سرزمین­ها و نیز اقتصادِ جهانیِ صنعت تصویر باشد! برای نیلِ به این منظور، باید امکانات، قابلیت­ها و ظرفیت­های ملّی و بین­المللی خود را هر روز ارتقاء بخشیم. در این زمینه، توسعه نیروی انسانی، توسعه سازمانی، توسعه منابع سرمایه، توسعه فناوری، فراهم‌سازی زیرساخت­های حقوقی و تجهیزاتی، فعّال­شدن در صحنه دیپلماسی فرهنگی جهان، بِرندسازی، بازارسازی و توسعه خلاق بازار و سرانجام طراحی و تدوین استراتژی­های عرضه محصولات از مهم­ترین برنامه­های سینمای ایران ما خواهد بود. سینمایی که دیگر با مجموعه­ای از سالن­های نمایش تعریف نمی­شود، بلکه وب‌سایت­ها، شبکه­های اجتماعی و بسیاری از تصویرافزارها که امکان پخش تصویر متحرک را دارا هستند، به نوعی در حیطه صنعت تصویر و سینما واقع می­شوند. سینمای ما باید با جذب انبوه جوانان با استعداد، خوش­قریحه و اندیشمند از گستره ایران­زمین، ریشه در خاک و سَر بر آسمان سایَد.

اشتغال­زایی عظیم سینما، توانمندی آن در ایجاد نشاط و امید در جامعه و آموزنده بودن از ویژگی­های این سینما است. سینمای ما با بیان علمی و هنری مشکلات جامعه و نقد سیاست­ها، رویکردها و عملکرد دولت و مؤسسات تأثیرگذار جامعه، می­تواند عامل پیشرفت، توسعه و رفع موانع پیش­روی جامعه باشد.

امام(ره) فرمودند: در جمهوری اسلامی همه باید با انتقادها و طرح اِشکال­ها، راه را برای سعادت جامعه باز کنند (صحیفه نور، جلد ۱۴، صفحه ۲۴).

سینما با بیان و طرح مسائل و نظریات جدید می­تواند جامعه را برای مواجهه با آنها آماده سازد. با رفتن به فضاهای طبیعی و تاریخی سرزمین­مان و نیز بازتاب و معرفی هزاران رسم و واقعه آیینی، دینی و ملّی به کمک پیشرفت صنعت گردشگری بشتابد و با نگاه دانش­بنیان باعث پیشرفت فناوری و توسعه استارت­آپ­ها شود.

این سینما قادر است آرامش روانی به جامعه ببخشد، به حفظ ثبات اجتماعی و التیام گُسست­ها مرهم باشد، با­نشاط و نشاط­آفرین باشد، قانون و اخلاق را که مؤلّفه­های تنظیم­کننده روابط اجتماعی هستند، تحکیم بخشد، احساس امنیّت، استقلال و اقتدار ملی را تقویت کند، اما خود نیز باید از امنیّت و آرامش خاطر درونی برخوردار باشد و جهان را عرصه پرواز خود بداند. من سینما را بخش مهمّی از راه­حل­های مسائل و مشکلات امروز و فردای ایران و جوانان عزیزمان می‌دانم و نه مشکل!