پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

کیوان کثیریان_ وزیر محترم ارشاد اخیرا از تخصیص ۳۵ میلیار تومان به آثار “فاخر” سینمایی خبر داده‌اند که در این باره طرح چند نکته به نظر مفید می‌آید.

نخست آنکه ابداع کلماتی نظیر فاخر، معناگرا، دینی، استراتژیک و قس علیهذا در سال‌های اخیر، بیش از آنکه در معنای واقعی‌اش استفاده شود و وجه سینمایی داشته باشد، بهانه و محملی است برای صرف بودجه‌های کلان پای آثاری متوسط و حتی ضعیف که نه تنها از هدفی که بابتش پول کلان گرفته اند فاصله دارند، بلکه معمولا از کیفیت قابل قبول سینمایی هم برخوردار نیستند. کمتر فیلمی دیده‌ام که از ابتدا با این تعاریف ساخته شده باشد و نتیجه راضی کننده‌ای بدست آمده باشد. اگر قرار است همان راه تکراری پیموده شود، بهتر است جناب وزیر این ۳۵ میلیارد تومان را صرف کار بهتری کنند.

دوم اینکه آقای وزیر روشن نکرده‌اند مقصودشان از کلمه فاخر دقیقا چیست. آیا مراد، اثری است که بشود به آن افتخار کرد؟ آیا منظور، اثری است تاریخی، سیاسی و یا دینی با پروداکشن عظیم و هزینه بسیار؟ یا سهمیه ای است برای ساکت نگه داشتن برخی دوستان نگران و راضی کردن آقایان معترض و مدعی سینمای استراتژیک؟ بدیهی است که فیلم پرخرج مذهبی یا سیاسی لزوما قابل افتخار کردن نیست. کم نداشته‌ایم فیلم‌های پرهزینه‌ای که باعث شرمندگی هم شده‌اند و جز حس اتلاف سرمایه مادی و معنوی و هدر دادن سوژه‌های مهم، ثمری نداشتند.

سوم این‌که واقعا ۳۵ میلیارد برای فیلم‌های بیگ پروداکشن بودجه زیادی نیست. بد نبود جناب وزیر ذهنیت‌شان را روشن تر می‌گفتند تا بدانیم از نظر ایشان با این پول چند فیلم “فاخر” می‌شود ساخت.

چهارم اینکه معمولا آثاری با نام‌هایی که در بند اول گفتم به کارگردانانی سپرده می شود که توانایی ویژه‌ای در سینما ندارند. کارگردانان و تهیه کنندگانی معمولی‌اند که طبعا کیفیت خروجی شان هم چشمگیر نیست. فقط همواره طلبکارند و گمان می‌کنند حقشان تضییع شده. اگر آقای وزیر دلشان می‌خواهد که کار را به کاردان بسپرند و با این ۳۵ میلیارد تومان به دست چند کارگردان درجه یک، چهار، پنج اثر ماندگار بسازند که در تاریخ سینمای ایران بماند، بسم الله. ولی اگر قرار است در بر پاشنه سابق بچرخد؛ بودجه‌ای برای تلف شدن و ساخت چند فیلم متوسط و زیر متوسط صرف شود، حرفی برای گفتن نمی‌ماند.

پنجم اینکه اگر بهرام بیضایی بتواند اشغال را بسازد، تقوایی انسان کامل را، کیانوش عیاری، واروژ کریم مسیحی و … بتوانند فیلم هایی را که می‌خواهند، با شرایط مساعد و مناسب بسازند، می‌شود به فیلم‌هایشان افتخار کرد. آن‌ها امتحانشان را پس داده‌اند.

روزنامه شرق