سینماسینما – پاریس:
خبر برنده شدن سریال «آکتور» ساخته نیما جاویدی در فرانسه، بازتاب زیادی داشت.
به تازگی جشنواره جهانی سریالهای تلویزیونی-سریز مانیا- درشهر لیل به پایان رسید و نیما جاویدی جایزه بزرگ را بدست آورد. او در جشنواره نیز حضور داشت و بسیار مورد توجه و تشویق قرار گرفت.
همچنین رسانههای بسیاری از جمله روزنامه لوموند، با او مصاحبه کردند و وی را از استعدادهای جدید فیلمسازی در ایران شمردند.
در این دوره از جشنوارهی سریز مانیا، ۵۷ پروگرام از فیلمهای تلویزیونی انتخاب شده بود که روز ۲۴ مارس نمایش آنها به پایان رسید. در سالنهای جشنواره در مجموع ۸۵ هزار نفر به دیدن فیلمها رفته بودند که تعداد ۵۵ سریال در بخش مسابقه شرکت داشتند. نیما جاویدی ۴۲ ساله که آثاری چون ملبورن و سرخپوست را بهعنوان کارگردان در کارنامه خود دارد و جوایز بسیاری هم دریافت کرده، با بهدست آوردن جایزه اول جشنواره سریز مانیا در فرانسه، یک گام بلند برای مطرح کردن خود در سطوح وسیعتر برداشت. این باعث خواهد شد فرانسویان در آینده منتظر دیدن آثار دیگری از او باشند. همچنین شنیده شد که قرار است کانال آرته فرانسه سریال «آکتور» را خریداری کند.
در مصاحبهی مجله Les Échos با جاویدی، روزنامهنگار فرانسوی از او میپرسد: ایدهی ساخت این سریال بیست قسمتی چگونه به ذهنتان آمد؟
جاویدی پاسخ میدهد: سالها پیش میخواستم فیلمی راجع به دو هنرپیشه بسازم که بهدنبال انتقام گیری هستند. یادداشتهای زیادی برداشتم و اندک اندک نکات دیگری به کارم اضافه شد و شخصیتها گسترش یافتند. در مدت زمانی که کووید ۱۹ همه جا برقرار بود بیشتر روی سناریو کار کردم. درضمن یادم هست که وقتی نوجوان بودم خیلی علاقه داشتم بازیگر شوم، بنابراین همه این نکات برای نوشتن سناریو، ترکیب شدند.
خبرنگار میپرسد: آیا در ایران بازیگران زیادی هستند که با شبیهسازی موقعیتهای کم و بیش ترسناک در خانهها امرار معاش میکنند؟
جاویدی پاسخ میدهد: هنرپیشههایی وجود دارند که شغلی ندارند، احتمالا مثل بقیه کشورها. آنها اجراهایی خصوصی انجام میدهند. من ویدیوهای این اجراها را دیدهام. ولی نه به قدرت و وسعتِ آنچه که در سریال میبینیم و کمی در ساخت آن اغراق شدهاست. چیزی که برایم در کار جالب است این است که آن وقایع در زندگی آنها چه تاثیری میگذارد و چه اتفاقی میتواند رخ دهد.
خبرنگار میپرسد: در شروع فیلم، صحنههای خشونتآمیز که در جاده صحرایی دیده میشود واقعا تکان دهنده است، چگونه آنرا طراحی کردید؟
پاسخ جاویدی این است: بسیار اهمیت دارد که از همان ابتدا شخصیتهای بدجنس معرفی شوند که بتوانند در ذهن تماشاگر حک شوند. در این سریال این دو هنرپیشه، در نقشهایشان هیچ وجه مشترکی با شخصیت اصلی خودشان در زندگی واقعی ندارند. این تنها یک بازی است که آنها شروع میکنند. در طول ماجرا من بهدنبال گسترش این خط موازی زندگی واقعی و آنچه را که بهعنوان «رُل» دارند بازی میکنند، بودم. باید اضافه کنم که در طول این ماجرا، این هنرپیشهها چه چیزهایی در خود کشف میکنند، به چه چیزی میرسند که بتوانند از آن برای نقش استفاده کنند. در ادامه اپیزودهای این سریال، پرسوناژهای دیگری که در ابتدا بازیگر هم نیستند، وارد ماجرا میشوند و به آکتور تبدیل خواهند شد. من مطمئن هستم که ما هر روز در حال بازی کردن یک رل هستیم که بستگی به موقعیت آن دارد.
خبرنگار سوال میکند: بنابراین واقعیتی وجود ندارد؟
جاویدی پاسخ میدهد: این یک بحث طولانی است ولی باور دارم که در هر واقعیتی بخشی از دروغ وجود دارد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- نگاهی به طراحی لباس «شکارگاه»؛ طراحیِ پود بر چلّه تاریخ
- به بهانه پایان سریال «شکارگاه»/ متخصص روایتهای طولانی اما بیملال
- «شکارگاه» به طور مشترک از دو پلتفرم پخش میشود
- آکتور ایرانی در شبکه آرته فرانسه
- جشنواره فریبورگ و نمایش ۵ فیلم کوتاه ایرانی
- درخشش «آکتور» در جایزه جهانی درامای سئول
- گفتگوی اختصاصی سینماسینما با بابک اسکندری/ «سلمان فارسی» چهرهپردازی با پنج اسکار را هم وسوسه میکرد
- جایزه بزرگ جشنواره فرانسوی به «آکتور» رسید
- نسخه ویژه نابینایان سریال «آکتور» با صدای محسن بهرامی منتشر میشود
- داوران هفتمین مسابقه عکس سینمای ایران معرفی شدند
- طلوع جاودانگی / بوسه «خورشید» بر پیشانی علی
- فروش فیلم «خورشید» از یک میلیارد تومان گذشت
- نوید محمدزاده «آکتور» میشود/ زندگی چند بازیگر تئاتر جلوی دوربین
- سیزدهمین جشنواره فیلم بلغارستان میزبان ۱۳ فیلم ایرانی
- آغاز داوری/ یادداشت داوران جشنواره فجر خطاب به مخاطبان سینما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود





