محمد حمزهای میگوید: آذر قصهی قصاص و رضایت نیست بلکه این فضا بستری را فراهم میکند که به بهانهی موقعیتی که آذر در آن قرار دارد؛ به کارکتر درونی و واکنشهای فردی او نسبت به رفتارهایی که جامعه شامل خانواده و همسر و دوستان و آشنایان او از خود نشان میدهند، نزدیک شویم.
به گزارش سینماسینما، فیلم سینمایی «آذر» به کارگردانی محمد حمزهای در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر اکران شد. باوجود رگههای فراوان فمنیستی در لایههای مختلف فیلم، محمد حمزهای خود را فاقد عقاید فمنیستی دانسته و معتقد است؛ نظر تهیهکننده در جایگاه خود محترم است اما من عقاید فمنیستی ندارم. با او درباره این فیلم گفتگوی کوتاهی انجام شده است.
اولین سوالی که پیش میآید استفاده از مضمون قصاص است. باتوجه به استفاده چندباره از آن در فیلمهای مختلف، تفاوت این مضمون مشخص در فیلم شما با سایر فیلمها در چیست؟
آذر قصهی قصاص و رضایت نیست بلکه این فضا بستری را فراهم میکند که به بهانهی موقعیتی که آذر در آن قرار دارد؛ به کاراکتر درونی و واکنشهای فردی او نسبت به رفتارهایی که جامعه شامل خانواده و همسر و دوستان و آشنایان او از خود نشان میدهند، نزدیک شویم.
اینجا مضمون قصاص بهانهای است تا موقعیتی خلق شود و شاهد این باشیم که کارکتر اصلی داستان برای هموار کردن موانع و مشکلات پیشرو برای حفظ موقعیت و چارچوب چگونه تلاش میکند و در آخر چه بازخورد و نتیجهای از تلاش خود میگیرد. در اینجاست که فیلم نشان میدهد این شخصیت در بزنگاه موردنظر در چه موقعیتی به لحاظ تصمیمگیری قرار میگیرد و واکنش او نسبت رفتارها و هنجار و ناهنجار جامعه چیست. اساسا فیلم به استقلال و تلاش یک زن برای حفظ موقعیت زیستی یک زن در جامعه میپردازد.
شما قبول ندارید فیلمتان یک اثر فمنیستی است. بهنظر خانم نیکی کریمی هم در مقام تهیه کننده فیلم گرایشهای فمنیستی دارند. آیا در طول ساخت فیلم تحت تاثیر ایشان بودید؟
فکر میکنم این نظر و برداشت به دلیل نظر و دیدگاه تهیهکننده فیلم است و نیز موقعیتی که ایشان به عنوان بازیگر و تهیهکننده داشتهاند و احتمالا بحثهایی که پیش از این درباره فمینیست داشتهاند. ولی من شخصا این نگاه و نظر را ندارم چراکه در فیلم ما با کاراکتر زنی مواجهیم که برای رسیدن به مقصود خود که تلاش برای ارتقای سطح اقتصادی خانواده است؛ با همسر خود همراه است و اصرار به همراهی و یاری او دارد اما پس از بروز مشکلاتی که سر راه او و همسرش قرار میگیرد، با زنی روبرو میشویم که برای برونرفت از شرایط موجود ناگزیر به ادامه راهیست که پیش از این با همسر خود تجربه کرده است. او اصرار به ادامه راه دارد و البته ویژگیهای یک قهرمان را دارد که برای رسیدن به مقصودش و اگر بپذیریم که در جامعهای مردسالار زندگی میکنیم، پس میتوانیم آذر را باور کنیم. قبول داریم که حدود و میزان حضور زن در جامعه را عرف و شرع تعیین میکند. طبعا موانع و عوامل بازدارنده آذر برای حضور در جامعه نیز جنس مخالف اوست نه زنان قصه. به همین دلیل است که ما در موقعیتهای مختلف آذر را در مواجهه با موانعی میبینیم که مردان برای او به وجود آوردهاند. من فقط این نگاه را در فیلم دنبال کردم و شخصا رویکرد فمنیستی به داستان نداشتم.
ساخت فیلم اول چگونه تجربهای بود؟
واقعیت ماجرا این است که تا روزهای آخر درگیر آمادهسازی به لحاظ صدا و موسیقی بودیم. با توجه به حجم و فشردگی کارهای پست پروداکشن برای اغلب پروژهها، موسیقی ما هم دیر آماده شد و بعد از میکس موسیقی فرصت نبود یکی دو نمایش برای فیلم داشته باشیم و بازخورد آن را قبل از جشنواره تجربه کنیم تا بعدا به فراخور فضای فیلم آن را کم و زیاد کنیم. بعد از اولین نمایش در برج میلاد و چند سینمای دیگر؛ احساس میکنم باید در فیلم تجدیدنظر کنم تا اتفاق بهتر در برقراری ارتباط با مخاطب رخ دهد.
برای جوانهایی که دنبال ساخت اولین فیلمشان هستند؛ چه پیشنهادی دارید؟
پیشنهاد ویژهای ندارم جز اینکه روی نگاه و نگرش خود ایستادگی کنند و برای رسیدن به مقصود خود؛ فقط و فقط به فیلم و قصه خود فکر کنند تا بتوانند تماما فیلم موردنظر خود را بسازند.
منبع: ایلنا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- «سوت پایان»؛ فیلمی با بار زنانگی و عاطفی قوی
- «دو زن» در آینه مکتب نقد عمیقگرا/ تصویری ماندگار از زنان
- یادداشت مینا اکبری/ حق انتخاب و قضاوتهای سطحی
- یادداشت نیکی کریمی درباره شیوا ارسطویی
- فیلم جدیدی به جشنواره اضافه نمیشود/ خروج فیلم نیکی کریمی از جشنواره فجر
- معرفی داوران جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- مرور آثار نیکی کریمی در ایتالیا
- جایزه بزرگ جشنواره فرانسوی برای فیلمی به تهیهکنندگی نیکی کریمی
- اختصاصی سینماسینما/ نیکی کریمی بر فرش قرمز جشنواره فیلم برلین
- قصه ناتمام سریالی با بازی نیکی کریمی و شهاب حسینی
- نیکی کریمی، کیارستمی را به جشنواره برلین بُرد
- آغاز اکران «تا فردا» در فرانسه
- «تا فردا» در جشنواره فیلم زوریخ تقدیر شد
- پنج فیلمنامه پروانه ساخت سینمایی گرفتند
- مردی تحت تاثیر/ نگاهی به فیلم «آتابای»
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- در اندوه فقدان چهره شاخص موج نو سینمای ایران؛ بازتاب جهانی درگذشت بهرام بیضایی
- با موافقت شورای پروانه فیلمسازی؛ پروانه ساخت سینمایی برای ۷ فیلمنامه صادر شد
- در پاسداشت استاد بیبدیل هنرهای نمایشی ایران/ بیضایی، تاریخ و علامت تعجب
- در سوک سیاوش که از شاهنامه رفت
- یادبود بهرام بیضایی؛ ایرانی بودن بار بزرگی است بر دوش ما
- بریژیت باردو درگذشت
- برای رفتن غریبانه شیرین یزدانبخش؛ وصیتی به مثابه گلایه
- «کفایت مذاکرات» و خندههایی که از دل موقعیت میآیند
- «پرهیجان: نبرد برای اوبر»؛ چطور میتوانیم آرزوی شکستِ نجاتبخشمان را داشته باشیم؟
- درباره بازیگران زن مولف سینمای ایران/ ترانه علیدوستی؛ آخرین بازیگر زن مولف
- درباره اهمیت خواندن فیلمنامه اشغال بیضایی پس از جنگ ۱۲ روزه /بیگانه آزادی نمی آورد
- بهرام بیضایی درگذشت
- «موبهمو»؛ خط به خط، نفس به نفس، چهره به چهره
- در بیست و چهارمین دوره جشنواره؛ ۱۴ اثر از سینماگران ایرانی در داکا نمایش داده میشود
- از ۱۰ دیماه؛ «مرد خاموش» به سینماها میآید
- «بامداد خمار»؛ در منزلت فرودستی
- در ستایش سینمای بیچیز؛ همه چیز داشتن در عین بی چیزی
- آیین پایانی یازدهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی / گزارش تصویری
- شیرین یزدانبخش درگذشت
- افسانهای در حبس؛ سرنوشت «چریکه تارا»
- اقتباس بهمثابه ابزار فهم جامعه/ از روایت تراژیک تا روایت عاشقانه
- «دیدار بلوط»؛ بازگشتی به شکوه یک خاطره
- اشغال بهرام بیضایی وزمانه پس از جنگ ۱۲ روزه/به بهانه ۵ دی سالروز تولد بهرام بیضایی
- «سامی»؛ روایتی انسانی از جنگ بیپایان
- سینمای مستقل ایران را به رسمیت بشناسید
- گیشه سینما در دست کمدیها/ دو فیلم جدید اکران شدند
- اعلام بودجه فرهنگ و هنر در سال ۱۴۰۵
- مصوبهای برای حذف وزارت فرهنگ؛ مصوبه «سیاستهای صوت و تصویر فراگیر»؛ تعارض با جمهوریت
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد





