سینماسینما، سعیده نیک اختر
اگر هنوز تماشای این سریال را آغاز نکردهاید این نوشته میتواند بخشهایی از داستان را لو دهد
«خاتون» سریالی با موضوع تاریخ معاصر است که رنگ و لعاب گیرایی دارد. شروع خوبش به چشم بیننده مینشیند و این مسیر را همچنان حفظ کرده است. ریتم و ضرباهنگ سریال، تند و فاصله اتفاقات نزدیک است و خبری از نماهای طولانی که مخاطب را معطل کند، نیست. خیلی از سریالها با شروعی توفانی آغاز میشوند اما بلافاصله فروکش میکنند. سریالهایی با قصه یک خطی که بیشتر برای یک تله فیلم مناسبند تا یک سریال چند قسمتی. معضلی که باعث میشود سازندگان نتوانند تناسب ریتم و ضرباهنگ مناسب را حفظ کنند و هر قسمت، ریتم خاص خودش را دارد اما داستان «خاتون» فرق دارد. ریتم همچنان کوبنده و یکسان حفظ شده است. این حفظ ریتم، در مرحله تدوین رخ نداده بلکه کارگردان با حفظ ریتمهای درونی و بیرونی، ضرباهنگ را تند نگه داشته است. گواه این ادعا، چیدمان دیالوگهاست که ریتم آن قطعا روی میز تدوین به این ضرباهنگ نرسیده است.
«خاتون» نه تنها در چیدمان صحنه و فیلمبرداری بلکه در دیالوگها میزانسن مخصوص و دکوپاژ دقیق دارد و در راستای دوربین و صحنه حرکت میکند. دیالوگها با وسواسی ملموس، کوتاه و موجز چیده شدهاند. نه شاعرانه و حوصله سر برند و نه به واسطه تاریخی بودن، ثقیل و دیرهضم. حتی به ورطه دمدستی بودن هم نیفتاده است. به دیالوگها فکر شده تا اجزای صحنه یک پلان به واسطه زیادهگویی لو نرود. دیالوگها آنقدری هست که بخواهد بار داستان را بکشد و زیاده نگوید. یکی از نمونههای شاخص هماهنگی دیالوگ و صحنه، صحنه کشته شدن سنگری (پژمان بازغی) است. نقشی مهم که به نظر نمیرسید به این زودی حذف شود اما داستان چنان تند و ضربهزننده رخ میدهد که تاثیر عمیقی بر مخاطب میگذارد و هیچ بعید نیست، چند بار صحنه را بازبینی کند بتواند آن را هضم کند و مفهوم دیالوگ سرگرد ملک (اشکان خطیبی), «جنگ تموم نمیشه تا وقتی دشمن زنده است» را بفهمد. سرگرد ملک، جمله مهمی میگوید و بدون تعلل پلان رخ میدهد. دوربین، معطل نمیشود و صحنه را کش نمیدهد. دیالوگ و دوربین طبق دکوپاژی درست و نه یک اتفاق با هم هماهنگ میشوند. در مقابل، صحنههایی هم هست که میبایست طولانی باشد تا تاثیرش را بگذارد مانند صحنه مرگ پسر رعنا (بهناز جعفری) که انتخاب درست بازیگر، موسیقی موثر و حرکت دوربین کار خودش را میکند.
«خاتون» اگر همچنان با همین ضرباهنگ پیش برود اتفاق جدیدی در مسیر سریالسازی و افزایش شان جایگاه دیالوگ در سریال خواهد بود.
منبع: مجله نماوا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- نگاهی به نقدهای «تاسیان»/ نمایش یک دوران آرام، لزوما رویا فروشی نیست
- «تاسیان» و پایانی بیقهرمان
- «تاسیان» و نظریه مرگ مولف
- تاسیان میشود بیتو
- توقیف را چه کسی در دامان فرهنگ ما گذاشت؟/ بیانیه اعتراضی کانون کارگردانان سینما در پی پخش نشدن قسمت جدید «تاسیان»
- واکنش تینا پاکروان به توقیف «تاسیان»
- فشار بر سریال تینا پاکروان ادامه دارد/ ساترا: «تاسیان» مجوز نمایش ندارد
- عرضه یک فیلم سینمایی به کارگردانی تینا پاکروان در شبکه نمایش خانگی
- فرافکنی به جای دیدن ریشهها/ نگاهی به ادعای تحریکشدن مردم به اعتراض بهواسطه سریالهای شبکه نمایش خانگی
- جشن کانون کارگردانان سینما / گزارش تصویری
- جوایز جشن کارگردانان به برادران ارک، فرهادی و پاکروان رسید
- «خاتون» و زنده کردن حس وطن پرستی
- پرسش بیپاسخ درباره ایران/ نگاهی به سکانس آخر سریال «خاتون»
- تهرانی که اشغال بود/ ادای احترام «خاتون» به بهرام بیضایی
- اشکان خطیبی و هنرجویانش به صحنه باز میگردند
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد





