دو روز پیش،(۵ اکتبر)، تولد کیت الیزابت وینسلت ، بازیگر و خواننده اهل انگلستان و برنده جایزه اسکار، امی، گلدن گلوب و گرمی بود. به همین مناسبت بر چند اتفاق مهم و جالب زندگی او مروری خواهیم داشت.
به گزارش سینماسینما، وینسلت حرفهٔ بازیگری خود را با بازی در سریال علمی–تخیلی تلویزیونی فصل تاریک (۱۹۹۱) که توسط بیبیسی پخش میشد، آغاز کرد. مخاطب این سریال بیشتر کودکان بودند.
در سال ۱۹۹۲، وینسلت برای بازی در نقش جولیت هولم، دختر نوجوانی که در قتل مادر بهترین دوستش، پالین پارکر (با بازی ملانی لینسکی) دخیل بوده است، تست بازیگری داد که سرانجام از میان ۱۷۵ دختر دیگر، او نقش را از آن خود کرد. این فیلم شامل اولین خوانندگی وینسلت نیز بودکه در آن سونو آداتی (یک اریتا اثر لا بوهِم) را بدون آهنگ پسزمینه خوانده و در موسیقی متن فیلم هم قرار گرفته است
در سپتامبر سال ۱۹۹۶ وینسلت به سختی برای گرفتن نقش رز مبارزه کرد. او هر روز از انگلستان به جیمز کامرون نامه مینوشت و بالاخره به لطف مدیر برنامههای خود هیلدا کووالی، کامرون از او برای شرکت در تستهای اولیه دعوت نمود.او حتی یک روز با کامرون تماس گرفت و گفت: «من رز هستم! من نمیفهمم چرا شما هنوز از بقیه تست بازیگری میگیرید!»در نهایت پشتکار او و همچنین استعدادش باعث شد که کامرون برای دادن نقش رز به او متقاعد شود. در جریان فیلمبرداری، وینسلت یکی از معدود بازیگرانی بود که خواهان پوشیدن لباس مخصوص داخل آب برای گرم شدن، در طول صحنههای فیلمبرداری فیلم در آب نبود، که باعث شد وی به سینهپهلو دچار شود. در صحنههای داخل آب فیلم، که رز در حال یخ زدن است و میلرزد، وینسلت به اجرای نقش نمیپرداخت؛ بلکه وی در حال یخ زدن در صحنه واقعی بود.

پس از فیلم زندگی دیوید گیل، وینسلت همراه جیم کری به بازی در فیلم درخشش ابدی یک ذهن پاک (۲۰۰۴) پرداخت. این فیلم توسط کارگردان معروف فرانسوی میشل گوندری کارگردانی شد. وینسلت در مصاحبهای با مجله ورایتی گفت: «این نقشی نبود که من بتوانم آن را ارائه بدهم. من فقط از این خوشحال بودم که کارگردان فیلم در من چیزی دیده بود که باعث میشد فکر کند که من توانایی بازی در نقش کلمنتاین را دارم.
در سال ۲۰۰۵، وینسلت پس از نپذیرفتن دعوت وودی آلن برای بازی در فیلم امتیاز نهایی، اعلام کرد که میخواهد زمان بیشتری را با کودکانش صرف کند.

در سال ۲۰۰۷، وینسلت دوباره با لئوناردو دیکاپریو در فیلم جاده انقلابی (۲۰۰۸) به کارگردانی سام مندس، همسر آن زمان وینسلت، همبازی شد.
عملکرد وینسلت در این فیلم باعث شد که وی برنده جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر زن فیلم درام شود که هفتمین نامزدی وی در جوایز گلدن گلوب محسوب میشود. وینسلت در طول سخنرانیاش در مراسم گلدن گلوب که گریان و شوکه شده بود، عملکرد دیکاپریو را تحسین میکرد. او خطاب به دی کاپریو گفت: «من خیلی خوشحالم که میتوانم اینجا بایستم و به شما بگویم که دوستتان دارم، و برای ۱۳ سال است (که دوستتان دارم)». دیوید ادلستین، منتقد مجله نیویورک در نقد خود راجع به فیلم جاده انقلابی اظهار داشت : یک لحظه پیش پاافتاده در عملکرد وینسلت وجود ندارد – نه ژستی، نه کلمهای – آیا وینسلت در حال حاضر بهترین بازیگر زن انگلیسیزبان فیلمها در نسل خودش است؟ من که اینطور فکر میکنم.

در اواخر سال ۲۰۰۸، وینسلت در فیلم کتابخوان، که اقتباسی از رمانی به همین نام اثر برنهارد شلینک (۱۹۹۵) است، به همراه رالف فاینس و داوید کروس و با کارگردانی استیون دالدری حضور پیدا کرد. وینسلت برای عملکردش در فیلم کتابخوان (۲۰۰۸)، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن را بهدستآورد.
وینسلت در طول سخنرانیاش در مراسم اسکار، گفت: «اولین باری که وانمود کردم که جایزه اسکار را برنده شدم، ۸ ساله بودم که بطری شامپو را در دست گرفته بودم. خب، الان که بطری شامپو نیست.»
او در مجموع شش بار نامزد جایزه اسکار، ده بار نامزد جایزه گلدن گلوب، و هفت بار نامزد جایزه بفتا شده است.
وینسلت همواره از پیری بهصورت طبیعی حمایت میکند و آشکارا برضد جراحی پلاستیک و بوتاکس سخن گفته است. در سال ۲۰۱۵، او در مصاحبه با مجله بازار هارپر گفت: «زندگی خیلی کوتاه است که آن را با تمرکز برروی چیزهایی مانند آن [جراحی پلاستیک و بوتاکس] بگذرانی. من میخواهم سلامتی خودم و سلامتی عقلم را حفظ کنم، تغذیه خوبی داشته و شاد باشم.»
در سال ۲۰۱۴، وینسلت در گفتگویی با مجله ماری کلر گفت: «لئو عشق زندگی من است. من فکر میکنم روابط ما فقط مختص به دوستی است، هرگز هیچ چیز عاشقانهای نداشتیم. فهمیدن این مطلب برای مردم خیلی ناامیدکننده است.»
وینسلت در مراسم جایزه گلدن گلوب سال ۲۰۰۹، پس از دریافت این جایزه در سخنرانیاش رو به دیکاپریو گفت: «دوستت دارم لئو»
بعد از آنکه در سال گذشته، لئوتاردو دی کاپریو برنده اسکار شد، کیت وینسلت یکی از کسانی بود که از این اتفاق بسیار خوشحال شد. واکنشهای او، احساساتی ترین لحظات اسکار ۲۰۱۶ را رقم زد.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- تردید لئوناردو دیکاپریو درباره تصاحب هالیوود توسط هوش مصنوعی
- بررسی سینمایی- روانکاوی فیلم «قلمپرها»/ کلمههای سرکش، جملههای عصیانگر
- یک بنبست در همکاری دو سینماگر؛ چرا اسکورسیزی، امسال فیلم خود را نساخت؟
- آغاز رقابت برای دریافت نخل طلا/ جشنواره کن با سخنرانی آتشین دنیرو و آغازی تارانتینویی شروع شد
- با حضور احتمالی دیکاپریو و اسکورسیزی؛ اقتباس سینمایی «شیطان در شهر سفید» جان گرفت
- فوت تهیهکننده «تایتانیک» و «آواتار»/ جان لاندو درگذشت
- کیت وینسلت در نقش یک دیکتاتور خودشیفته به تلویزیون بازگشت
- تغییر قوانین آکادمی در پی حواشی اسکار ۲۰۲۳
- «آواتار ۲» سومین فیلم پرفروش تاریخ سینما شد
- «آواتار ۲» جای «تایتانیک» را گرفت
- آیا «آواتار» فیلم تام کروز را پایین میکشد؟
- بازیگر «آواتار» با دیدن قسمت جدید آن گریه کرد/ ۸ دقیقه حبس نفس!
- «تاج» و «گامبی وزیر» برنده ۱۱ جایزه امی شدند / جوایز بازیگری برای کیت وینسلت، جین اسمارت و جیسون سودیکیس
- کارآگاه بیرون، گرفتار درون/ نگاهی به مینیسریال «کابوس ایست تاون»
- کیت وینسلت از عشق و نفرت در «کابوس ایستتاون» میگوید/ راز فیلمنامه را از بچههایم هم مخفی کردم
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی





