رابرت بلیک بازیگر تلویزیون که برای احتمال قتل همسرش دادگاهی هم شده بود از دنیا رفت.
به گزارش سینماسینما، رابرت بلیک بازیگر برنده امی که همواره تحسین شده بود اما در ماجرای قتل همسرش با بدنامی روبهرو شد، در ۸۹ سالگی از دنیا رفت.
در بیانیهای گفته شده وی بر اثر بیماری قلبی و در کنار خانوادهاش از دنیا رفت.
بلیک بازیگر تحسین شده سریال تلویزیونی دهه ۱۹۷۰ «بارتا» بود اما پس از ماجرای تیراندازی به همسرش در خیابان در سال ۲۰۰۱ که یک تراژدی هالیوودی بود، هرگز از آن رهایی نیافت.
وی به عنوان یکی از بازیگران مطرح نسل خود شناخته میشد و آنچه از وی به یاد مانده نه بازیگری خشن با موهای سیاه در نقش بارتا، که یک متهم به قتل با موهای سفید است.
این بازیگر در دادگاه با تاکید میگفت در قتل همسرش نقشی نداشته و هیات منصفه هم در نهایت وی را تبرئه کرد اما او را مسئول مرگ دانست و به پرداخت ۳۰ میلیون دلار به خانواده همسرش محکوم کرد که به ورشکستگی وی انجامید و دختر مشترکشان هم در کنار خانواده مادرش بزرگ شد.
این پایانی دردناک برای بازیگری بود که از کودکی در کانون توجه بود و با بازی در کمدی «گروه ما» و فیلم سینمایی کلاسیک «گنجینه سیرامادره» به شهرت رسید. اوج کار وی با سریال پلیسی تلویزیونی «بارتا» در سالهای ۱۹۷۵ تا ۱۹۷۸ بود [که در ایران هم روی آنتن میرفت] رقم خورد. او در این سریال در نقش کارآگاهی بازی کرد که یک طوطی خانگی را همیشه روی شانهاش داشت و علاقه خاصی داشت تا با هویت مبدل به حل پروندهها بپردازد.
بلیک سال ۱۹۷۵ برای ایفای نقش تونی بارتا برنده جایزه امی شد. سال ۱۹۹۳ او یک امی دیگر برای ایفای نقش شخصیت اصلی در فیلم «روز داوری: ماجرای جان لیست» دریافت کرد که نقش مردی آرام را بازی میکرد که همسر و ۳ فرزندش را به قتل رسانده بود.
پیش از ماجرای قتل همسرش مدتها بود که دوران حرفهای بلیک به سر آمده بود و او پس از دهه ۱۹۸۰ در فیلمهای معدودی ظاهر شده بود. آخرین پروژه او «بزرگراه گمشده» دیوید لینچ در سال ۱۹۹۷ بود.
منبع: مهر به نقل از انپیآر
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی





