«ایوان رایتمن» کارگردان فیلمهای کمدی و موفقی چون «شکارچیان روح»، «دو قلوها» و «پلیس مهدکودک» در سن ۷۵ سالگی درگذشت.
به گزارش سینماسینما، بنابر اعلام خانواده این فیلمساز تاثیرگذار، او در خانهاش در کالیفرنیا و در خواب درگذشته و هنوز دلیل اصلی مرگ او مشخص نشده است.
«رایتمن» در سال ۱۹۴۶ در چکسلواکی به دنیا آمد. مادرش از آشویتس جان سالم به در برده بود و پدرش که در مقاومت زیرزمینی فعال بود صاحب بزرگترین کارخانه سرکه کشور بود. رایتمن تنها چهار سال داشت که خانوادهاش از کشور گریختند و در سال ۱۹۵۰ با یک کشتی به سمت وین رفتند.
خانواده «رایتمن» نزد یکی از اقوام خود در تورنتو رفتند، جایی که ایوان تمایلات خود را در زمینه کسب و کار نمایشی، راه اندازی یک تئاتر عروسکی، سرگرمی در کمپ های تابستانی و بازی در قهوه خانه ها با یک گروه موسیقی محلی به نمایش گذاشت. او در دانشگاه مک مستر موسیقی و نمایشنامه خواند و شروع به ساخت فیلم های کوتاه کرد.
او در سال ۱۹۷۵ نمایش ملی «لمپون» را با بازی «بیل موری»، «جان بلوشی»، «برایان دویل موری»، «گیلدا رادنر» و «هارولد رامیس» تهیه کنندگی کرد و همه این چهره های ناشناخته، ستاره بعدی فیلمهای رایتمن شدند.
.او «بیل موری» را در اولین نقش اصلی خود در فیلم «کوفته قلقلی» کارگردانی کرد و سپس دوباره در فیلم «راه راه» با او همکاری کرد اما مهمترین موفقیت «رایتمن» در سال ۱۹۸۴ با فیلم با «شکارچیان روح» رقم خورد.
این فیلم نه تنها به فروش ۳۰۰ میلیون دلار در گیشه جهانی دست یافت و در دو رشته نامزد اسکار شد بلکه منبع الهام ساخت چند دنباله، بازیهای ویدیویی و برنامههای تلویزیونی شد.
قسمت دوم فیلم «شکارچیان روح» نیز در سال ۱۹۸۹ ساخته شد و در سال ۲۰۲۱ نیز «جیسون رایتمن» فرزند «ایوان رایتمن» فیلم جدید «شکارچیان روح: افترلایف» را کارگردانی کرد.
از دیگر فیلمهای برجستهای که رایتمن کارگردانی کرد میتوان به «دوقلوها»، «پلیس مهدکودک»، «جونیور» و «شش روز هفت شب» اشاره کرد.
اخرین کارگردانی «ایوان رایتمن» در فیلم «روز عضوگیری» با بازی «کوین کاستنر» در سال ۲۰۱۴ اکران شد.
منبع: ایسنا به نقل از آسوشیتدپرس
لینک کوتاه
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی





