سینماسینما، محسن جعفری راد
۱- در چند سال اخیر به یک مد بدل شده؛ استفاده از یک ویترین جذاب بازیگری برای جذب تماشاگر که همواره با شکست بزرگ همراه شده اند. نمونه ها فراوان هستند. از فیلم ما همه با هم هستیم ساخته کمال تبریزی تا سریال دل ساخته منوچهر هادی. اما در این میان هستند فیلمسازانی که فیلمنامه، ایجاب می کند باید سراغ بازیگران چهره و مختلف رفت و با تبدیل کردن شخصیت در فیلمنامه به پرسونایی اثرگذار، سعی شود بازی های شورانگیز و شعورمندی از بازیگران در خدمت تاثیر درام بر مخاطب گرفته شود که نمونه مثال زدنی اش که هم اکنون بر پرده سینماهاست، شنای پروانه است.
۲- محمد کارت، هم چندین مستند تاثیرگذار و پرافتخار ساخته و هم فیلم داستانی کوتاه بچه خور که به عنوان یکی از بهترین فیلم های کوتاه چند سال اخیر شناخته می شود و اغلب جوایز را هم دریافت کرد. او خود سابقه بازیگری در مدیوم های مختلف را دارد و حالا در اولین فیلم سینمایی اش، ابتدا همکاری با این همه چهره و سوپراستار، به سنگ بزرگ می مانست اما کارت نشان داد که «سرباز جنگ رفته، تعریفش از جنگ درست است.» او هم بازیگری را می شناسد و هم فریادها و نجواهای محیط پایین شهر را و ترکیب این دو، از نظر بازیگری، نتیجه ای عالی داده است.
۳- می گویند انتخاب مناسب عوامل برای یک فیلم، سهم عمده ای از موفقیت آن را تضمین می کند و در شنای پروانه، کارت با همکاری سینماگری باتجربه ای چند دهه ای مثل رسول صدرعاملی که خود بهترین بازی ها را از بازیگران معمولا می گیرد – از بیژن امکانیان و جمشید مشایخی در گل های داودی گرفته تا ترانه علیدوستی در من ترانه ۱۵ سال دارم و حتی امین حیایی برای فیلم شب که تنها سیمرغ کارنامه اش را برای این بازی گرفت – انتخاب های جسورانه ای داشته است: امیر آقایی در نقش گنده لات جنوب شهر که همه جور خلافی می کند، طناز طباطبایی در نقش همسرش، جواد عزتی در نقش برادر حبس کشیده اش و بازیگران دیگر مثل پانته آ بهرام درقالب گرداننده یک قمارخانه که همه مشتری هایش مرد هستند و البته خودش را هم به شکل مردان نمایش می دهد! اما کارت به خوبی از پتانسیل بالای این بازیگران استفاده کرده است. البته باید تاکید کرد که بازیگر هم باید تجربه گرایی و انگیزه لازم برای محک زدن خودش را داشته باشد تا بتواند روی پرده بدرخشد و به خاطر همین، بازیگران با تمام وجود بازی کردند.
۴- بازیگر اصلی فیلم، جواد عزتی است. حتی اگر بحث قهرمان و ضد قهرمان را پیش نکشیم، چون بیشترین زمان در فیلم به او اختصاص داه شده و موتور متحرکه درام با او روشن و خاموش می شود، طبعا مهمترین بازیگر و نقش فیلم است. عزتی بیشتر در نقش های کمدی بازی کرده و سابقه بیشتری در این ژانر دارد اما هر جا که جدی بازی کرده هم، موفق بوده. مهمترینش بازی اش در فیلم های محمدحسین مهدویان (لاتاری، ماجرای نیمروز یک و دو و …) اما در شنای پروانه ایفای نقش او از این جهت سخت است که فیلم خرده روایت های کمی دارد و تنه اصلی داستان، لاغر است و عزتی یک تنه باید بار فیلم را به دوش بکشد و همین کار را به کمک کارگردان، به خوبی انجام می دهد. در ابتدا آدمی ساکت، مأخوذ به حیا، آرام و از همه مهمتر در تضاد با مردم طبقه اش یعنی پایین شهر است. اما هر چه از فیلم می گذرد، کم کم انگیزه هایش برای شبیه شدن به اطرافیانش و به خصوص برادرش، هاشم، بیشتر می شود. تا حدی که دعوا می کند، می زند، می خورد، می ترکاند، شیشه می شکند، یقه می گیرد، هل می دهد، عربده می کشد، آدم ربایی می کند و …. و این طی طریق از یک بازی درونگرا و ایستا تا یک بازی پراکت و برونگرا خیلی خوب ادا شده است. اما جالب اینجاست که در مناسب ترین زمانی که می شد به او سیمرغ داد، داوران به او بی توجه بودند و حتی کاندید هم نشد و یک بار دیگر بی عدالتی و « تقسیم خودی و غیر خودی» در جشنواره فجر برجسته شد!
۵- بازیگران نقش های فرعی هم غافلگیرکننده اند. امیر آقایی بالاخره به حقش رسید و به کمک گریم فوق العاده و فن بیان عالی اش، سیمرغ گرفت، طباطبایی نقش یک زن درمانده و «ته خط رسیده » را به خوبی بازی کرد، پانته آ بهرام که کمتر به حق خودش رسیده، انعطاف قابل توجهی در فن بیان از خود نشان داده و حتی بازیگری مثل آبان عسگری که اولین بازی اش است، حضوری متقاعدکننده دارد. در کنار اینها دو بازیگر دیگر نیز خوش درخشیده اند. مهدی حسینی نیا که اغلب در نقش های کوتاه در فیلم هایی مثل شنل، متری شیش و تیم و … بازی کرده، در قالب نقش مصیب، عالی است و پایان فیلم با شخصیت او غافلگیرکننده می شود و علی شادمان، کودک معصوم میم مثل مادر، که حالا آنقدر رشد چشمگیری داشته که به راحتی، عربده هایش و رویای پدرخوانده بودنش، قابل باور است.
۶- به نظرم فیلمی مثل شنای پروانه مثل فیلم هایی مثل ابد و یک روز و قبل تر درباره الی … و خیلی قبل تر اجاره نشین ها و بانو، می تواند این بدعت را در جشنواره فجر پایه گذاری کند که جایزه ای به مجموعه بازیگران یک فیلم داده شود که در جشنواره های مختلف دنیا مثل جشنواره برلین مرسوم است که مثلا بازیگران جدایی نادر از سیمین، خرس نقره ای جشنواره برلین را دریافت کردند.
۷- نکته آخر اینکه، این بازی ها از فیلمنامه پر جزییات تاثیر گرفته که البته ضعف های معدودی دارد اما در کل ساختمان استواری طراحی شده است. نکته دیگر به حضور هنرورها و بازیگرانی که نقش های درجه چندم دارند، مربوط می شود. کارت به خوبی انسجام و یکدستی لازم را میان آنها و چهره ها و سوپراستارها حفظ کرده است و به جمع کارگردان می پیوندد که می تواند بهترین بازی را از بازیگرانش بگیرد. از نسل قدیم مسعود کیمیایی و داریوش مهرجویی و از نسل جدید عبدالرضاکاهانی و اصغر فرهادی و از جوان ها سعید روستایی، هومن سیدی و حالا محمد کارت. امیدواریم مثل خیلی از هم نسلانش، مغرور نشود و آهسته و پیوسته حرکت کند. منتظر فیلم دومش هستیم که طبعا و حتما، عیار هنری اش را بهتر و بیشتر آشکار می کند.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای پنج فیلمنامه
- «تمساح خونی» ۴۰ روزه ۱۰۰ میلیاردی شد
- یک رکورد دیگر برای «تمساح خونی»؛ ۱۱.۵میلیارد فروش در ۷ روز
- «تمساح خونی» رکورد فروش افتتاحیه سینمای ایران را شکست
- «تمساح خونی» در سینماها/ رونمایی از پوستر فیلم جواد عزتی
- هوشمندی در آفرینش موقعیتهای کمیک/ نگاهی به فیلم «تمساح خونی»
- بازیهای خوب در فیلم خوب/ نگاهی به «تمساح خونی»
- موفق در سرگرم سازی/ نگاهی به فیلم «تمساح خونی»
- دست برنده برای فرشته مرگ/ نگاهی روانشناختی به فصل دوم «زخم کاری»
- اکران آنلاین «کت چرمی» با بازی جوادعزتی
- یادداشت کیانوش عیاری درباره «جنگل پرتقال»؛ با ۶۰ هزار تومان، میلیونی لذت ببرید
- «آهو» و «جنگل پرتقال» به سینماها میآید
- آخرین تصمیمات خانه سینما در پی قتل داریوش مهرجویی و همسرش
- داوران بخش ملی و بینالملل جشنواره۳۵ فیلم کودک معرفی شدند
- صدور پروانه ساخت برای چهار اثر سینمایی و سه اثر غیرسینمایی
نظر شما
پربازدیدترین ها
- فیلمهای ۱۵ روز سینماگران کن معرفی شدند/ جای خالی سینمای ایران در این بخش
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای پنج فیلمنامه
- محمد یغمایی با «شورش ذهن» به عمارت نوفل لوشاتو میآید
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
- «نگین سیاه» محمدعلی سجادی بهترین انیمیشن جشنواره سنتمونیکا شد
آخرین ها
- کیانو ریوز در فیلم جدید روبن اوستلوند بازی میکند
- شب تئاتریها برای شمس لنگرودی
- معرفی یک کارگردان کانادایی که عاشق فرهنگ ایران شد/ ماتیو رانکین: از سینمای ایران تاثیر گرفتهام
- صحرا اسداللهی از جشنواره بیروت جایزه گرفت
- «شهرک» به «کازابلانکا» رفت
- در جشنواره فیلم کلاسیک؛ جشن ۳۰ سالگی «داستان عامهپسند»/ بازیگران گرد هم آمدند
- احیای ناپلئون در کن/ نخستین نمایش جهانی نسخه ترمیمشده «ناپلئون به روایت ابل گانس» در جشنواره
- میراث نفرینشده/ نگاهی به فیلم «پنجه آهنین»
- «استودیو جیبلی ژاپن» برنده دومین نخل طلای افتخاری جشنواره کن
- در برنامه «خط فرضی» مطرح شد؛ هنرمند اگر جهانبینی داشته باشد خفه نخواهد شد
- معرفی داوران دو بخش مستند و نماهنگ جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- صدور پروانه ساخت سینمایی برای پنج فیلمنامه
- اکران آنلاین غیرمنصفانه و ناعادلانه است/ چرا «کاپیتان» قربانی شد؟
- محمد یغمایی با «شورش ذهن» به عمارت نوفل لوشاتو میآید
- محصول ۵۲ میلیون دلاری سینمای کره؛ ورنر هرتسوگ صداپیشه انیمیشن بونگ جونهو میشود
- قهرمانی مقتدرانه تیم ملی کشتی فرنگی در رقابتهای آسیایی با حمایت همراه اول
- «مجنون آن لیلی» هفته آینده روی صحنه میرود
- اولین حضور بینالمللی «چوپان» در یک جشنواره آلمانی
- بزرگداشت اصغر فرهادی در جشنواره کلمبیایی
- فیلمهای ۱۵ روز سینماگران کن معرفی شدند/ جای خالی سینمای ایران در این بخش
- داوران بخش فیلمهای داستانی کوتاه جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی معرفی شدند
- «آنیتا، گمشده در اخبار» بهترین انیمیشن کوتاه کلیولند شد/ واجد شرایط رقابت در اسکار
- در چهل و دومین دوره؛ «انگشت طلا» ۶ جایزه از جوایز فیلم هنگکنگ را برد
- مرور آثار داریوش مهرجویی در مسکو
- «تمساح خونی» ۴۰ روزه ۱۰۰ میلیاردی شد
- نگاهی به مینی سریال رژیم
- چرا فیلمهای نوستالژی دهه شصتی همچنان محبوب هستند؟
- نیکی مظفری و بهنام شرفی همبازی شدند/ رونمایی از پوستر نمایش «مرگ با طعم نسکافه»
- راهیابی«پیچ تاریخی» به جشنواره بینالمللی فیلم مسکو
- ساخت مستند فرمانده لوطی ها آغاز شد