سینماسینما، جمال رهنمایی
فیلم ۲۰ روز در ماریوپل یک مستند تاریخی و روایتی از حوادثی است که در روزهای آخر حیات این شهر پیش از نابودی و سقوط در حمله روسیه به اوکراین اتفاق افتاده است. یک گروه خبری در ساعت‌های آخر خروج خبرنگاران از شهر تصمیم می‌گیرند در شهر بمانند و پس از آن مسیرهای ارتباطی شهر بسته می‌شود و مدتی بعد ارتباط این شهر با دنیای بیرون کاملاً قطع می‌شود.
شهر زیر بمباران سنگین قرار می‌گیرد و در سایه این بی‌خبری تحمیل شده، جهان از آنچه در این شهر می‌گذرد بی‌خبر می‌ماند هر چند روز یک بار این گروه موفق می‌شوند کلیپ‌های کوتاهی را با استفاده از تلفن‌های ماهواره‌ای به شبکه‌های خبری ارسال کنند و همین خبررسانی قطره‌ای باعث می‌شود تا جامعه جهانی از عمق فجایعی که در جریان این سقوط اتفاق افتاده، با خبر شوند.
در میان این اخبار، بمباران یک زایشگاه جریان جنگ را عوض می‌کند و باعث سرازیر شدن سیل کمک‌های مردمی و تسلیحاتی به سوی اوکراین می‌شود.
شهر بندری ماریوپل یک شهر صنعتی مهم اوکراین است که در جریان حمله روسیه به کلی تخریب و نابود شد. این شهر به دلیل وجود یک کارخانه بزرگ فولادسازی خصوصی توسط یک ارتش خصوصی محافظت می‌شد و به همین دلیل نیروهای روسیه برای درهم شکستن دیوار دفاعی این شهر آگاهانه به بمباران بی‌رحمانه غیرنظامیان، بیمارستان‌ها و مدارس دست زده و یک فاجعه انسانی تمام عیار را به وجود آوردند. در طول این حمله بیش از ۲۰ هزار نفر از ساکنان شهر کشته شدند و این در حالی بود که مقامات روسی هرگونه حمله به غیرنظامیان را در این نبرد تکذیب می‌کردند.
این گروه خبری توسط همین ارتش خصوصی و در میان گروهی از ساکنین که با کمک صلیب سرخ در حال خروج از شهر بودند، توانستند از شهر خارج شوند و با استفاده از فیلم‌هایی که به صورت مستند در این ۲۰ روز از داخل ماریوپل تهیه کرده بودند مستند ۲۰ روز در ماریوپل را بسازند.
روایتی که این مستند به صورت روز شمار معکوس تا روز سقوط شهر از این واقعه بیان می‌کند، بیانی بی‌واسطه از مجموعه وقایعی است که در این شهر اتفاق افتاده است. برخلاف آنچه درباره ضرورت حفاظت از غیرنظامیان در جنگ‌ها گفته می‌شود، مردم عادی، زنان و کودکان از اهداف اصلی در جنگ‌ها هستند و در اتاق‌های جنگ از حمله به این اهداف برای تخریب روحیه سربازان درگیر در جنگ و افکار عمومی و جامعه جهانی به شکلی گسترده استفاده می‌شود و به تعبیری حمله به غیرنظامیان حمله روانی به نظامیانی که درگیر نبرد هستند محسوب می‌شود.
شهرهایی که در جریان جنگ جهانی دوم به کلی تخریب شدند آنچه در جریان حمله به شهرهای سوریه در جنگ‌های اخیر اتفاق افتاد، شهرهایی که به همراه همه سکنه و موجودات زنده آن در حمله اتمی به هیروشیما و ناکازاکی به کلی نابود شدند و آنچه در همین زمان در غزه شاهد آن هستیم همگی شاهدی بر این مدعا هستند.
غیرنظامیان و مردم هدف اصلی تخریب و نابودی در جنگ‌ها هستند و ادعاهایی که درباره خودداری از حمله به غیرنظامیان مطرح می‌شود، دروغی بیش نیست.
این در حالی است که تبعات سنگین جنگ‌ها پس از پایان جنگ هم باز به مردم عادی باز می‌گردد. سیاستمداران به کاخ‌های مجلل خود باز می‌گردند و نظامیان ارشد با مدال‌های افتخار بر سر سفره غنائم جنگ می‌نشینند و سرمایه‌داران نیز وارد بازار پرسود بازسازی و نوسازی زیرساخت‌های نابود شده شهرها می‌شوند و زخم‌های جنگ نیز نصیب مردمانی است که سلامت جسم و روان خود را به همراه حاصل زحمات ده‌ها ساله خود که خانه و کاشانه آنان است در جنگ از دست داده‌اند. مردمانی که تا نسل‌ها تاوان این هزینه‌های سنگین و بی پایان را خواهند داد.
لشکر به جاماندگان خانواده‌های بازمانده نظامیان کشته شده و معلولین جسمی و روانی حاصل از جنگ را هم به این فهرست اضافه کنید.
این در حالیست که شعله‌های ابتدایی جنگ آنجایی روشن می‌شود که سیاستمدار یا ژنرالی زیاده‌خواه به این نتیجه رسیده است که برای رسیدن به هدف خود باید این آتش بازی راه بیندازد و الباقی توجیهات و شاخ و برگ‌های ایدئولوژیک، میهن پرستانه و یا منطقی جلوه داده شده پوشش‌هایی برای مخفی کردن این میل به جنگ افروزی و نابودگری ذهنی او هستند.
میل به زندگی و میل به مرگ دو میل اصلی و بنیادین انسان هستند و ما همواره در جایی بین این دو میل اصلی قرار داریم جایی که اولویت ذهنی ما کمک به گسترش زندگی باشد ما در حال فاصله گرفتن از میل به مرگ هستیم و نقطه مقابل آن جاییست که ما در خدمت میل به ویرانگری و مرگ قرار گرفته‌ایم. جنگ افروزی‌ها به هر بهانه‌ای که صورت بگیرند در خدمت این میل انسانی هستند.
توجه به این میل بنیادین انسانی از این رو ضرورت دارد که می‌تواند به ما در تشخیص واقعیت یاری برساند. آنچه امروزه در میان انبوه پیام‌های جهان دیجیتال و مدیا تشخیص آن به معنای واقعی کلمه سخت و تقریبا ناممکن شده است.
هر جا مسیر آغاز جنگ را به سمت نقطه آغازین آن دنبال کنیم، در انتها انسانی را خواهیم دید که اسیر میل ویرانگری و مرگ شده است و با خود ده‌ها هزار انسان دیگر را نیز به کام مرگ و نابودی کشانده است و جنگ‌ها همواره بر علیه مردمانی هستند که کوچکترین نقشی در ایجاد آن نداشته‌اند.
*روانشناس تحلیلی
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- درباره «ما با هم تمامش میکنیم»/ خشونت خانگی؛ قاتل خاموش نسل‌ها
- «ناپلئون»؛ سه بیماری امپراتور
- نقش خانوادهها در گسترش تبهکاری/ نگاهی به سریال «اوزارک»
- پیمان خازنی، «خسرو و شیرین» را به روسیه میبرد
- بدون پول و قدرت مرد نیستی/ «مهتاب»؛ اندوه مردانه و ممنوعیت ابراز احساسات
- هفته پایانی فیلسوف/ نگاهی به فیلم «آخرین جلسه فروید»
- نسخهی آزادیِ لانتیموس/ نگاهی به فیلم «بیچارگان»
- «شیرین»، مثل عشق زنانه
- وقتی غم، نفس زندگی را بند میآورد/ نگاهی به فیلم «ملانکولیا»
- «روزهای عالی»؛ یک بیانیه تند علیه مدرنیته و کاپیتالیسم
- دست برنده برای فرشته مرگ/ نگاهی روانشناختی به فصل دوم «زخم کاری»
- مرگ رابطههای ناکام کننده؛ چرا نهنگها خودکشی میکنند؟/ نگاهی به فیلم «نهنگ»
- گفتوگو با علی پاکزاد درباره نمایشگاهش/ «در برابر فراموشی»؛ موضوع مشترک کابل، کییف و تهران
- روسیه اسکار را تحریم کرد
- اظهارات سازنده «محاکمه کییف» در جشنواره ونیز/ تاریخ زمانی تکرار می‌شود که از آن درس نگیریم
پربازدیدترین ها
- وقتی زن تبدیل به «ناموس» می‌شود/ نگاهی به فیلم «خورشید آن ماه»
- چهره تلخ عشق یک سویه/ نگاهی به فیلم «در دنیای تو ساعت چند است؟»
- اختصاص سینماسینما/ سه فیلم ایرانی در جشنواره فیلمهای برتر سال ۲۰۲۴ مجله تله راما
- گفتوگو با محمد مقدم درباره سینمای مستند/ فیلم مستند، جهانی است ساختگی؟
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- حضورهای بین المللی فیلم کوتاه تامینا
- گلدن گلوب اعلام کرد؛ وایولا دیویس جایزه سیسیل بی دمیل ۲۰۲۵ را می‌گیرد
- درباره «قهوه پدری»؛ قهوه بیمزه پدری
- «کارون – اهواز» در راه مصر
- اختتامیه جشنواره «دیدار» ۱۷ دی برگزار خواهد شد
- اختصاص سینماسینما/ سه فیلم ایرانی در جشنواره فیلمهای برتر سال ۲۰۲۴ مجله تله راما
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ «مجمع کاردینالها»؛ موفقیت غیرمنتظره در گیشه و جذب مخاطبان مسنتر
- مدیر شبکه نسیم توضیح داد؛ مهران مدیری، جنابخان، فرزاد حسنی و چند برنامه دیگر
- تاکید بر سمزدایی از سینما و جشنواره فجر/ علیرضا شجاع نوری: ادغام جشنوارهی ملی و جهانی فجر سیاسیکاری بود
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ جادوی «شرور»؛ داستانی از دوستی، تفاوتها و مبارزه با تبعیض
- برای پخش در سال ۲۰۲۵؛ پسر شاهرخ خان برای نتفلیکس سریال میسازد
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ «گلادیاتور ۲»؛ بازگشتی باشکوه به کُلُسیوم و سنت حماسههای سینمایی
- اعلام نامزدهای چهلمین دوره جوایز انجمن بینالمللی مستند/ محصول مشترک ایران و انگلیس در شاخه بهترین مستند کوتاه
- اصغر افضلی و انیمیشن «رابینهود» در تازهترین قسمت «صداهای ابریشمی»
- جایزه جشنواره آمریکایی به پگاه آهنگرانی رسید
- چهل و سومین جشنواره فیلم فجر؛ از فرصت ثبت نام فیلمها تا داوری عوامل بخش نگاه نو
- نمایش بچه / گزارش تصویری
- اهمیت «باغ کیانوش» در سینمای کمدی زدهی این روزها
- برای بازی در فیلم «ماریا»؛ نخل صحرای پالم اسپرینگز به آنجلینا جولی اهدا می‌شود
- اکران فیلم علی زرنگار از اواخر آذر؛ «علت مرگ: نامعلوم» رفع توقیف شد
- مانور آمادگی همراه اول برای رویارویی با بحران؛ تمرینی برای پایداری ارتباطات
- بررسی هزینه و درآمد تولیدات ۳ سال اخیر؛ حساب کتاب فارابی جور است؟
- در اولین روزهای اکران بینالمللی؛ «گلادیاتور۲»، ۸۷ میلیون دلار فروخت
- اعضای شورای سیاستگذاری جشنواره فیلم فجر معرفی شدند
- نامزدی ۲ جایزه آمریکایی برای «دوربین فرانسوی»
- «شهر خاموش» بهترین فیلم جشنواره نوستالژیا شد
- فروغ قجابگلی بهترین بازیگر جشنواره ریچموند شد
- «تگزاس ۳»؛ کمدی از نفس افتاده یا موفقیت تکراری؟
- روایتی از سه نمایشنامه از محمد مساوات روی صحنه میرود
- «کارون – اهواز» در مراکش
