سینماسینما، جمال رهنمایی
فیلم ۲۰ روز در ماریوپل یک مستند تاریخی و روایتی از حوادثی است که در روزهای آخر حیات این شهر پیش از نابودی و سقوط در حمله روسیه به اوکراین اتفاق افتاده است. یک گروه خبری در ساعت‌های آخر خروج خبرنگاران از شهر تصمیم می‌گیرند در شهر بمانند و پس از آن مسیرهای ارتباطی شهر بسته می‌شود و مدتی بعد ارتباط این شهر با دنیای بیرون کاملاً قطع می‌شود.
شهر زیر بمباران سنگین قرار می‌گیرد و در سایه این بی‌خبری تحمیل شده، جهان از آنچه در این شهر می‌گذرد بی‌خبر می‌ماند هر چند روز یک بار این گروه موفق می‌شوند کلیپ‌های کوتاهی را با استفاده از تلفن‌های ماهواره‌ای به شبکه‌های خبری ارسال کنند و همین خبررسانی قطره‌ای باعث می‌شود تا جامعه جهانی از عمق فجایعی که در جریان این سقوط اتفاق افتاده، با خبر شوند.
در میان این اخبار، بمباران یک زایشگاه جریان جنگ را عوض می‌کند و باعث سرازیر شدن سیل کمک‌های مردمی و تسلیحاتی به سوی اوکراین می‌شود.
شهر بندری ماریوپل یک شهر صنعتی مهم اوکراین است که در جریان حمله روسیه به کلی تخریب و نابود شد. این شهر به دلیل وجود یک کارخانه بزرگ فولادسازی خصوصی توسط یک ارتش خصوصی محافظت می‌شد و به همین دلیل نیروهای روسیه برای درهم شکستن دیوار دفاعی این شهر آگاهانه به بمباران بی‌رحمانه غیرنظامیان، بیمارستان‌ها و مدارس دست زده و یک فاجعه انسانی تمام عیار را به وجود آوردند. در طول این حمله بیش از ۲۰ هزار نفر از ساکنان شهر کشته شدند و این در حالی بود که مقامات روسی هرگونه حمله به غیرنظامیان را در این نبرد تکذیب می‌کردند.
این گروه خبری توسط همین ارتش خصوصی و در میان گروهی از ساکنین که با کمک صلیب سرخ در حال خروج از شهر بودند، توانستند از شهر خارج شوند و با استفاده از فیلم‌هایی که به صورت مستند در این ۲۰ روز از داخل ماریوپل تهیه کرده بودند مستند ۲۰ روز در ماریوپل را بسازند.
روایتی که این مستند به صورت روز شمار معکوس تا روز سقوط شهر از این واقعه بیان می‌کند، بیانی بی‌واسطه از مجموعه وقایعی است که در این شهر اتفاق افتاده است. برخلاف آنچه درباره ضرورت حفاظت از غیرنظامیان در جنگ‌ها گفته می‌شود، مردم عادی، زنان و کودکان از اهداف اصلی در جنگ‌ها هستند و در اتاق‌های جنگ از حمله به این اهداف برای تخریب روحیه سربازان درگیر در جنگ و افکار عمومی و جامعه جهانی به شکلی گسترده استفاده می‌شود و به تعبیری حمله به غیرنظامیان حمله روانی به نظامیانی که درگیر نبرد هستند محسوب می‌شود.
شهرهایی که در جریان جنگ جهانی دوم به کلی تخریب شدند آنچه در جریان حمله به شهرهای سوریه در جنگ‌های اخیر اتفاق افتاد، شهرهایی که به همراه همه سکنه و موجودات زنده آن در حمله اتمی به هیروشیما و ناکازاکی به کلی نابود شدند و آنچه در همین زمان در غزه شاهد آن هستیم همگی شاهدی بر این مدعا هستند.
غیرنظامیان و مردم هدف اصلی تخریب و نابودی در جنگ‌ها هستند و ادعاهایی که درباره خودداری از حمله به غیرنظامیان مطرح می‌شود، دروغی بیش نیست.
این در حالی است که تبعات سنگین جنگ‌ها پس از پایان جنگ هم باز به مردم عادی باز می‌گردد. سیاستمداران به کاخ‌های مجلل خود باز می‌گردند و نظامیان ارشد با مدال‌های افتخار بر سر سفره غنائم جنگ می‌نشینند و سرمایه‌داران نیز وارد بازار پرسود بازسازی و نوسازی زیرساخت‌های نابود شده شهرها می‌شوند و زخم‌های جنگ نیز نصیب مردمانی است که سلامت جسم و روان خود را به همراه حاصل زحمات ده‌ها ساله خود که خانه و کاشانه آنان است در جنگ از دست داده‌اند. مردمانی که تا نسل‌ها تاوان این هزینه‌های سنگین و بی پایان را خواهند داد.
لشکر به جاماندگان خانواده‌های بازمانده نظامیان کشته شده و معلولین جسمی و روانی حاصل از جنگ را هم به این فهرست اضافه کنید.
این در حالیست که شعله‌های ابتدایی جنگ آنجایی روشن می‌شود که سیاستمدار یا ژنرالی زیاده‌خواه به این نتیجه رسیده است که برای رسیدن به هدف خود باید این آتش بازی راه بیندازد و الباقی توجیهات و شاخ و برگ‌های ایدئولوژیک، میهن پرستانه و یا منطقی جلوه داده شده پوشش‌هایی برای مخفی کردن این میل به جنگ افروزی و نابودگری ذهنی او هستند.
میل به زندگی و میل به مرگ دو میل اصلی و بنیادین انسان هستند و ما همواره در جایی بین این دو میل اصلی قرار داریم جایی که اولویت ذهنی ما کمک به گسترش زندگی باشد ما در حال فاصله گرفتن از میل به مرگ هستیم و نقطه مقابل آن جاییست که ما در خدمت میل به ویرانگری و مرگ قرار گرفته‌ایم. جنگ افروزی‌ها به هر بهانه‌ای که صورت بگیرند در خدمت این میل انسانی هستند.
توجه به این میل بنیادین انسانی از این رو ضرورت دارد که می‌تواند به ما در تشخیص واقعیت یاری برساند. آنچه امروزه در میان انبوه پیام‌های جهان دیجیتال و مدیا تشخیص آن به معنای واقعی کلمه سخت و تقریبا ناممکن شده است.
هر جا مسیر آغاز جنگ را به سمت نقطه آغازین آن دنبال کنیم، در انتها انسانی را خواهیم دید که اسیر میل ویرانگری و مرگ شده است و با خود ده‌ها هزار انسان دیگر را نیز به کام مرگ و نابودی کشانده است و جنگ‌ها همواره بر علیه مردمانی هستند که کوچکترین نقشی در ایجاد آن نداشته‌اند.
*روانشناس تحلیلی
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- «درون و بیرون۲»؛ مدیریت شکوهمند یک اضطراب
- «کیک محبوب من»؛ کیکی که نصیب ما نشد
- درباره «ما با هم تمامش میکنیم»/ خشونت خانگی؛ قاتل خاموش نسل‌ها
- «ناپلئون»؛ سه بیماری امپراتور
- نقش خانوادهها در گسترش تبهکاری/ نگاهی به سریال «اوزارک»
- پیمان خازنی، «خسرو و شیرین» را به روسیه میبرد
- بدون پول و قدرت مرد نیستی/ «مهتاب»؛ اندوه مردانه و ممنوعیت ابراز احساسات
- هفته پایانی فیلسوف/ نگاهی به فیلم «آخرین جلسه فروید»
- نسخهی آزادیِ لانتیموس/ نگاهی به فیلم «بیچارگان»
- «شیرین»، مثل عشق زنانه
- وقتی غم، نفس زندگی را بند میآورد/ نگاهی به فیلم «ملانکولیا»
- «روزهای عالی»؛ یک بیانیه تند علیه مدرنیته و کاپیتالیسم
- دست برنده برای فرشته مرگ/ نگاهی روانشناختی به فصل دوم «زخم کاری»
- مرگ رابطههای ناکام کننده؛ چرا نهنگها خودکشی میکنند؟/ نگاهی به فیلم «نهنگ»
- گفتوگو با علی پاکزاد درباره نمایشگاهش/ «در برابر فراموشی»؛ موضوع مشترک کابل، کییف و تهران
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- نگاهی به سریال تاسیان؛روزی روزگاری ایران
- معرفی پلتفرمهای هوشمند سلامت همراه اول بهعنوان اپلیکیشنهای برگزیده
- انتقاد سازندگی از گفتوگوی کمال تبریزی با ایسنا/ داوران بر اساس مصلحت رای دادند نه کیفیت
- وداع با صدای ماندگار دوبله؛ بدرقه منوچهر والیزاده به خانه ابدی/ دوبلوری بدون جایگزین
- لوئیس بونیوئل فیلمساز در تبعید و صدو بیست و پنج سالگی
- فوت یک هنرمند پیشکسوت؛ عبدالرضا فریدزاده درگذشت
- شاهپور هنوز هست
- فیلمی در نوبت عید فطر به اکران اضافه نمیشود/ اسعدیان: پیشنهاد شورای صنفی نمایش برای بلیت، بیشتر از ۱۰۰ هزار تومان بود
- از دنیای عجیب، اما نه چندان عجیب سینما/ کارگردانانی که نمیتوانند اجاره خانهشان را بدهند
- با دستور وزیر ارتباطات، پروژههای ارتباطی همراه اول در روستاهای استان قزوین افتتاح شد
- جشنواره علیه جشنواره
- جایزه تجلی اراده ملی جشنواره فیلم فجر / گزارش تصویری
- گامی دیگر در جهت حذف سینما از سبد خانوادهها/ افزایش قیمت بلیت؛ ضربه مهلک به سینمای ایران
- مدیرعامل بهمن سبز: چه کسی بلیت ۲۲۰ هزار تومانی پیر پسر را میخرد؟!
- انتقاد صریح کمال تبریزی و علیرضا رییسیان از بهرام رادان
- اعطای تندیس «سازمان سبز برتر» به همراه اول
- پنجمین دوره «طرح پژوهانه همراه» با حمایت از دانشجویان نخبه کلید خورد
- نگاهی به سریال «جانسخت»؛ منتظر غافلگیری بمانیم یا نه؟
- کنسرت نمایش «ژن زامبی» از فردا میآید/بلیت ۵ روز اول به پایان رسید
- «نبض» روی میز تدوین
- نسخه ویژه نابینایان «مادیان» با صدای رعنا آزادیور منتشر می‌شود
- منوچهر والیزاده درگذشت
- ۱۲ نقشی که برنده اسکار شدند اما قرار بود به بازیگران دیگری داده شوند
- آیا باید از اینفلوئنسرها ترسید؟
- با رونمایی احتمالی فیلم در جشنواره کن؛ تام کروز با «ماموریت غیرممکن» خداحافظی می‌کند
- باید جلوی تصمیمات پشت پرده درباره سینمای ایران گرفته شود/ چه کسی باید مشکل شرعی «قاتل و وحشی» را حل کند؟
- نشان سیف الله داد چه نسبتی با بهرام افشاری و ملیکا شریفی نیا دارد؟
- فانتزیهای سورئال و کمدیهای پیچیده از جنس سروش صحت/نگاهی به فیلم «صبحانه با زرافهها»؛
- فیلم «قاتل»؛ تولدی دوباره
- «زیبا صدایم کن»؛ ملودرامی احساسی
