ایام عید فرصتی برایم فراهم کرد تا فیلمهای مورد علاقهام را ببینم ولی به هر حال از سر ناچاری لحظاتی مخاطب تلویزیون هم بودم. تلویزیون هم همچون مردم در شوک کرونا به سر میبرد و مخاطبان با یک نوع سردرگمی و بلاتکلیفی در میان برنامههای این رسانه مواجه بودند؛ انگار برنامهسازان هم مثل خود سیاستگذاران دولت نمیدانستند چه کنند و چه بگویند؟ گزارشگر برنامه به خیابان میرود و مردم را دور خود جمع میکند و مردم در مصاحبه به بقیه توصیه میکنند در خانه بمانید! خب عزیزان اگر شما مردم را به در خانه ماندن دعوت میکنید خودتان در خیابان چه میکنید؟
در این میان غیبت بعضی سریالسازان که سالهاست از تلویزیون کنارهگیری کردند یا حذف شدند و تعدادی که در این ایام کاری برای پخش نداشتند باعث کم شدن کیفیت برنامهها شد. در مجموع کیفیت برنامهها و سریالهایی که امسال عید از تلویزیون پخش شد، قانعکننده نبود. سریال پایتخت و برنامههای عصرجدید و دورهمی همه تحتتاثیر بیماری کرونا سرانجامهای متفاوتی داشتند. سریال «پایتخت» به شکل عجیبی تمام شد، عصر جدید هم ناتمام ماند و بلاتکلیفی مشهودی هم در پخش برنامه دورهمی شاهد بودیم. یک بار اعلام کردند بیتماشاگر برگزار میشود، بعد معلوم شد با تماشاگر کمتر برگزارش کردهاند. یکسری سریالهایی هم در شبهای عید پخش شد مثل هر سال که شبکههای تلویزیون برای مخاطبان برنامه داشتند. سالهای گذشته هم پایتخت پخش میشد و امتیاز ویژهای برای تلویزیون محسوب نمیشود.
اگر سالهای قبلتر تلویزیون برنامه «مردان آهنین» را پخش میکرد امسال و پارسال شاهد برنامه عصر جدید در تلویزیون بودیم. بنابراین نه تنها برنامههای تلویزیون عید امسال هیچ فرقی با سالهای گذشته نداشت که حتی امسال کیفیت برنامهها قابل قبول هم نبود. در برنامههای تحویل سال شاهد حضور مهمانهای غالبا متوسطی بودیم. همهچیز نشاندهنده این بود که در این برهه حساس، مسوولان این رسانه نتوانستند نقش خود را به خوبی ایفا کنند و اساسا نمیدانستند چه باید بکنند و با خودشان بلاتکلیف بودند.
مسوولیت تلویزیون این بود که باید مردم را مشخصا به در خانه ماندن دعوت میکرد اما عملا از عهده این کار برنیامد. تجربه ثابت کرده که اگر صداوسیما اراده میکرد و میخواست میتوانست مردم را از بیرون آمدن و سفر رفتن منصرف و مجاب به در خانه ماندن کند.
در زمانهایی مثل زمان انتخابات رسانه ملی دقیقا اینطور عمل میکند؛ میداند چگونه سنگ تمام بگذارد و برنامههای تبلیغاتی خود را روی ذهن و روان مردم بمباران کند و آنها را به مراسم خاص بکشاند. این نشانگر این است که اگر مسوولان و مدیران رسانه بخواهند توانایی انجام اینطور کارها را دارند. چرا جای دور برویم، نمونهاش همین روز سیزده فروردین؛ دیدیم که چگونه با تبلیغات گسترده در تلویزیون و اعمال قدرت انتظامی، خیابانها خلوت شده بود و مردم از خانه خارج نشدند. ولی روز شنبه هفته گذشته دوباره شاهد خیابانهای شلوغ بودیم و برای مردمی که در شهر تردد میکنند، انگار که آب از آب تکان نخورده است، این یعنی در خانه نگه داشتن مردم در دستور کار مسوولان تلویزیون نبود.
تقریبا دو هفته از عید گذشته است. تلویزیون هیچ برنامه تفریحی جذاب و ویژه ای برای مخاطب ندارد و فقط برای عید به چند سریالی که از قبل تدارک دیده بود، اکتفا کرد. اگر قرار است مردم را در خانه نگاه داریم و از سفر منصرف کنیم، چه برنامه تلویزیونی برای آنها داریم؟ برای هفتههای بعد هم قضیه همینطور است.
منبع: گزارش کرونای تلویزیون در قرنطینه؛ روزنامه اعتماد/ یادداشت شفاهی
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- رونمایی فیلم مشترک ایران و تاجیکستان؛ جبلی: «ماهی در قلاب» و «پایتخت ۷» پیوند ما و تاجیکستان را در رسانه ملی برجسته کرد
- جایزهای فراتر از پناهی و فیلمش
- طبقه فرودست، اخلاق و مسالهی انتخاب
- آیا «پایتخت ۷» حقوق حیوانات را زیرپا گذاشته بود؟
- یک «پایتخت» غیرمعمولی/ فصل هفتم «پایتخت» جزو فصلهای موفق نبود
- شهاب سنگ بهتر است یا نقی معمولی؟
- یک یادداشت در هفت پرده
- آنها که «علت مرگ: نامعلوم» را توقیف کردند باید پاسخگو باشند!
- چند کلمه دربارهی فساد و فحشا و ابتذال و «کیک محبوب من»
- به بهانه تغییر رییس سازمان سینمایی/ باید مدیران را پاسخگو کنیم
- جشنواره اسپانیایی به «دوربین فرانسوی» جایزه طلایی داد
- «شامیر» به سیبری میرود
- بررسی مشکلات فیلمنامهنویسی درگفتوگوی کیوان کثیریان با شادمهر راستین و مهران کاشانی/ سانسور مشکل اساسی سینمای ایران
- سینمای مستقل و آینده سینمای ایران بررسی شد؛ سینمای مستقل آزادی، سلطه ناپذیری، عشق و ارزش زن را بازتاب میدهد
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
