سینماسینما، زهرا مشتاق
نمایش «اول شخص مفرد» درباره تنهایی است. این نمایش رنج تنهایی را به ما یادآوری میکند. چقدر تکراری است اگر گفته شود انسان چه موجود تنهایی است. و تا چه اندازه تنها و سردرگم خود را میان چیزها میجوییم. برای پیدا کردن خودمان آگهی میدهیم. سر از خانه و کافه و کتاب و سینما و پارک در میآوریم تا جایی خودمان را پیدا کنیم. میان گعدهها پلاس میشویم. دوستهای رنگارنگ، مینوشیم، دود میزنیم، خیابانها را گز میکنیم تا سرمان را جایی گرم کنیم. معاشرت، عشق، نفرت، هیجان، خواستن، نخواستن، دربدری، بیپولی! کجای جهان ایستادهایم؟ به کدام ریسمان آویزان شدهایم تا زندگی حلق آویز شده خود را در محکمهای پس بگیریم؟ این غرش ترسناک انباشته از تنهایی از کدامین سرنوشت ما را چنین غریبانه به گروگان گرفته است؟ دادهای خفه شده، فریادهای دفن شده در سیاهچالهها و آدمهای تنهای عاشق و فارغ که برای داشتن اولیهترین چیزها باید گدایی کنند. سرشاخ شوند. آستین و سینه چاک کنند و نباشد و نداشته باشند هیچ چیزی که اندکی برایشان آسودگی، آرامش و شان و انسانیت داشته باشد. رهایند. چارچوبها بیمعنایند. و رنج خود را توسعه میبخشد. پایدار میشود. و گسترش مییابد. و میگذارد له شویم. شاید ما مسافران دسته جمعی آهی عمیق و سوزناک از جهانهای گذشتهایم که در حال سپری کردن کارماها و تاوانهای پس ندادهایم. و اگر نباشد تناسخ و تاوان، چگونه میتوان این رنج و تنهایی را در بستری از عدالت تفسیر کرد. فرشته کور ترازو به دست که نمیبیند چگونه نعشهای متحرک آدمیان به زمین و زمان کوبیده میشود و هنوز فکرهایمان رژه میرود که تابآوری نشانه گستردگی روح است و شکیبایی معنایش آدمیت و کدام صبوری است که شرحه شرحه نشود از این فراق و فرغت که آدمی را جز به جز بلعیده و نشخوار شدهاش را استفراغ کرده تا اندک شادمانی را نیز به تباهی نشاند. و همین است که میشود در میان جمعی، هر کدام تنها باشیم و تکهای از خود را ببینیم. تکههای شرمآور. تکههای دلسوزیآور. تکههایی که باید برایشان گریه کرد. و همین است که میخواهیم خودمان را در آغوش بگیریم. سرمان را نوازش کنیم و دستهایمان را به چشمهایی بکشیم که بیوقفه گریان است و قلبهای خموشی که در آستانه هزار میلیون بار مردن، سرش را هنوز از خاک بیرون نگه داشتهاند. چون کسی در آستانه سنگسار شدن.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
نظر شما
پربازدیدترین ها
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- کارگردان کانادایی که عاشق فرهنگ ایران شد/ ماتیو رانکین: از سینمای ایران تاثیر گرفتهام
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
آخرین ها
- نکوداشت اکبر زنجانپور در نوزدهمین «شب کارگردان»
- حضور همراه اول در بزرگترین نمایشگاه فناوری ترکیه
- معرفی همراه اول بهعنوان کارفرمای برتر سلامتمحور
- «در سایه سرو» از جشنواره ایتالیایی جایزه گرفت
- فیلم ایرانی نامزد قدیمیترین جایزه سینمایی اروپا شد
- کیوسکهای دیجیتال نخستین اپراتور سلامت کشور رونمایی و نصب شد
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- فیلمهای «رکوردزن» و زنگ خطر برای آینده این سینمای محترم!
- «هواخوری» روی صحنه میرود
- تمدید مهلت شرکت در جشنواره «خیمه شب بازی»
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- نسخه ویژه نابینایان «همسر» با صدای مسعود فروتن منتشر میشود
- نمایش «شیرین» کیارستمی در جادوی سینما بنیاد حریری
- آغاز ثبتنام دهمین دوره کارآموزی همراه اول
- تتلو در دادگاه: عذرخواهی میکنم
- مستانه مهاجر داور جشنواره الجزایر شد
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- «آقای قاضی» به شبکه دو میآید
- واکنشها به گفتگوی عضو هیئت مدیره نماوا/ شورای صیانت خانه سینمای ایران بررسی میکند
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- بستههای همراه اول ویژه حج ۱۴۰۳ اعلام شد
- چرا «سرزمین مادری» فعلا متوقف است؟
- اکران «همسایه شما، زهره» در هنر و تجربه/ پوستر فیلم رونمایی شد
- کمال تبریزی به دبیری جشنواره فیلم اقوام ایرانی نرسید
- معرفی نامزدهای دومین جشنواره «عروسکخونه»
- «ایستاده با گرگ» نامزد دریافت جایزه از جشنواره دهلی نو شد
- کیلین مورفی، بهترین بازیگر مرد آکادمی فیلم و تلویزیون ایرلند/ پیروزی «اوپنهایمر» کامل شد
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»
- اردیبهشتِ تئاتر شهرزاد با سه نمایش
- مستندی از «حمید سهیلی» در موزه سینما نمایش داده میشود