سینماسینما، رضا دانش پژوه
مامان فیلم دغدغه مندی ست. از آنجایی که پای یک زن تمام عیار در میان است. مجید برزگر در مسیر کاری اش باز اسمش در فیلم ارزشمند دیگری قراردارد که بی هیچ ادا و اطواری، قصد دارد یکی از داستانهای تهران را روایت کند. فیلم بر عکس داستان توکیو از آب درآمده است. در فیلم ازو مادر مهمان فرزند است. در مامان، فرزندان مهمان هستند. زن در فیلم مامان، یک عنصر قدرتمند برای خلق تمام لحظات فیلم است. زن فیلم به شدت سخاوتمند است آن هم در زمانه ای که زرنگی مقدم بر آن است. جنس نانسی قابل لمس است. اهل شعار دادن و بی ادعایی های دست چندم و حرافانه نیست. او تمام تلاشش را برای بروز خوشبختی در خانه کوچکش می کند. بدون آنکه بخواهد ادای قهرمان ها را دربیاورد، همه مناسبات را محکم در دست می گیرد. نه برای اینکه منافعش را حفظ کند، بلکه برای حفظ خانواده که همه در آن منفعت دارند.
داستان فیلم درباره خانواده ای عزادار است که گویا تمام مصائب خانه بر دوش زن افتاده است. زن شناسنامه داری که مشخص است شغلش چه بوده است و چه در چنته دارد. بی شک زن فیلم مامان در بحبوحه ماست مالی کردن فیلم های زیادی به اسم دفاع از حقوق زنان، کارش را خوب انجام می دهد. از پس کارهایش بر می آید و هر جا هم نمی تواند مثل بقیه گریه می کند. اما این همه مناسبات به خاطر شخصیت پردازی درستی که از زن فیلم ارائه می شود جهان فیلم را معرفی می کند و به لحنی دست پیدا می کند که آرزوی خیلی از فیلم های پر خرج و کلافه کننده است. زن فیلم در طول مراسم و تدارک عروسی پسر بزرگش و انتهای فیلم رفتار یکدست و مربوط به مادری را ارائه می دهد که مشخص است بلد است مادر باشد. بلد است چطوری با فرزندش حرف بزند. بلد است چطور از بی کسی نعره بزند و کسی صدایش را نشود. نانسی بچه هایش را بلد است. این بلد بودن آنقدر تلخ می شود که دائم خودش را به فراموشی و ندانستن می زند تا یکبار دیگر بتواند شانسش را برای خوشبخت کردن بچه هایش امتحان کند. سرنوشت فیلم به بازی درخشان رویا افشار و سالها تجربه و عشق در بازیگری، گره خورده است. رویا افشار از پس اجرای یک نقش دقیق برآمده است. اما پایان فیلم انگار پایان واقعی فیلم نیست. انگار پایانی ست که پسر نویسنده اش در حال نگارش آن است. چیدمان داستان در انتها به سمتی می رود که ما باید به خاطر بیاوریم که پسر نویسنده برای فروش فیلمنامه اش تصمیم گرفته است زندگی واقعی شان را به فیلم الصاق کند.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- پنج فیلمنامه پروانه ساخت سینمایی گرفتند
- گفتوگو با رویا افشار/ هنوز درگیر تارکوفسکی و سینمای معناگرا هستم/ حوصله مردم سر رفته و آینده برایشان مبهم است
- فیلم «ابلق» برنده تندیس دومین جشنوارۀ «نشان فی» شد
- فهرست تفصیلی سهم صاحبان آثار و سینماها در جشنواره فجر۳۹ منتشر شد
- در دفاع از فضای مجازی
- اثرِ انتظار
- سینمای ایران به کجا میرود؟
- نکته ها و تاملاتی درباره سی و نهمین جشنواره فیلم فجر
- مردم؛ تحقیر یا تفسیر!
- برشهای کوتاه/ کلیپ بزرگداشت مرحوم چنگیز جلیلوند
- کرونا به نفع اختتامیه جشنواره فیلم فجر
- بخشهایی از مراسم اختتامیه جشنواره که در پخش زنده تلویزیون به نمایش در نیامد + عکس
- پیام تبریک انجمن بازیگران به برندگان بخش بازیگری جشنواره فجر
- اختتامیه جشنواره فیلم فجر / گزارش تصویری
- بهترینهای جشنواره فیلم فجر ۳۹ از نگاه منتقدان و نویسندگان سینماسینما
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی
- «جستوجو در تنگنا»؛ انگار این همه چیزی باشد که از شهر و دیوارهایش به میراث بردهایم
- حمید طالقانی درگذشت





