سینماسینما، مرسده مقیمی
روزنامهنگار و منتقد سینما پیش و حتی بیش از دانش سینمایی و قدرت تحلیل باید بلد باشد خوب رصد کند، خوب و درست. آدمی که درست رصد نمیکند نه دانش سینماییاش کمکی میکند و نه تحلیلاش راه به جایی میبرد.
حالا اگر کسی بشود سوژه مورد بحث، همه این تحلیلهای بیرصد کردن (حتی اگر مغرضانه هم نباشد) خودش را بیشتر نشان میدهند.
چند دوره است که پژمان جمشیدی شده محل مناقشه جشنواره، چرا؟ چون در شغل پیشیناش هم چهره مطرحی بوده. یعنی مثلا هیچکس نمیرود به فلان شخص بگوید آقا تو چرا بازیگر شدی در حالی که قبلا فلان شغل را داشتی؟! اما ظاهرا جمشیدی باید الی الابد جواب بدهد که چرا فوتبالیست مطرحی بوده و مثل خیلی فوتبالیستها که گذرشان به سینما افتاده و شکست خوردهاند، نیست. چرا بازیگر موفقی هم شده و یک روز بیکار نیست و از این پروژه میرود سر آن پروژه. اصلا چه معنی دارد کسی اینطوری ناماش بیفتد سر زبانها؟! من اما به عنوان کسی که از روز نخست جمشیدی را به دقت رصد کردهام تا ببینم واقعا میتواند به جایی برسد یا یک موج گذرا خواهد بود، حتی با تعریف و تمجیدهایی که از او میشود هم مشکل دارم.
یکی از صفحات سینمایی در تحسین بازی دیدنی او در «شیشلیک» نوشته جمشیدی نشان میدهد به جز کمدی، توانایی این را دارد که در لحظات دراماتیک هم خودی نشان دهد یا نوشته مهدویان توانسته از یک بازیگر کمدی بازی متفاوت بگیرد.
نشان میدهد؟! یعنی تازه دارد نشان میدهد؟! نه خیر! ایراد از رصد ناقص شماست که محدود میشود به چند کار معروف و نه تمام کارنامه بازیگری که در حال تحلیلاش هستید.
جمشیدی در اولین تجربهاش نقش بازیکن پا به سن گذاشتهای را بازی میکند که نمیخواهد بپذیرد دوران فوتبالاش تمام شده است. در قسمتهای پایانی وقتی بالاخره میپذیرد چشماش ضعیف شده و باید عینک بزند یک سکانس بیکلام جلوی آینه بازی میکند و تصویر مردی را ارائه میدهد که انگار تازه دارد چین و چروکهای صورتاش را میبیند، آن سکانس با اجرای واقعا تعجبآور (آن زمان حقیقتا یک بازیگر آماتور محسوب میشد) حتی موفق میشود از مخاطب اشک بگیرد. همانجا و در همان میانه کمدی، اشک گرفتن آن هم بیکلام و با بازی متکی بر میمیک اثبات کرد که ما با بازیگری طرفیم که بلد است بازی کند، با حس و اکت درست و اینطور نیست که فقط در یک ژانر بتواند خودی نشان دهد.
این رصد را احتمالا فیلمسازان دارند، آنها میدانند قرار نیست از جمشیدی ارائه متفاوتی بگیرند و به اصطلاح شاخ غول را بشکنند. بلکه میدانند دارند کار را میسپارند دست بازیگری که وجوه مختلفی دارد و کارش را بلد است و البته بسیار پشتکار دارد.
او پس از آن در سریال «سالهای ابری» مهدی کرمپور بازی کرد که باز هم کاری بود و نه کمدی. در سریال «نفس» جلیل سامان هم.
بعدتر در سینما برای «سوءتفاهم» معتمدی نامزد کسب جایزه بهترین بازیگر مکمل شد که کمدی نبود.
این میان در «خوب، بد، جلف» و «تگزاس» بازی کرده در سینما و قهقهه گرفته، در تلویزیون هم «دیوار به دیوار» و «زیرخاکی» را داشته که حتی در بازپخشهای متعددشان میتوانند مثل بار نخست خنده بگیرند.
اگر درست و به دقت رصدش میکردید کلی تئاتر هست که آخریاش روی سن اصلی تئاتر شهر اجرا رفته و نه قرار بوده از کسی خنده بگیرد و نه تنها خنده نگرفته که یک تراژدی تمامعیار بوده، از آن سو تئاتر بامزهای که قهقهه بگیرد هم کم ندارد.
در تمام این سالهای کوتاه حضورش که هنوز ده سال هم نشده، در هر نقشی امتحاناش را پس داده و مخاطب را با خود همراه کرده، بازیگران با سابقه را به تحسین وا داشته، منتقدان سختگیر را راضی کرده و کارگردانان بسیاری را با ارائهاش ترغیب کرده تا کارشان را به او بسپارند.
اگر او را درست و دقیق رصد کنید، میبینید که او در این جشنواره چیزی را نشان نداده، او از همان روزی که بازیگری را شروع کرد نشان داد که سینما برایش زمین فوتبال نیست؛ قرار نیست دیگر دفاع کند و فقط برای دیگران بازی بسازد و کم گل بزند، در این عرصه بناست یک مهاجم سرعتی باشد که گل زدن اصلیترین ماموریتاش است.
گلهای زده دارد زیاد میشود. بازی به اندازه و درستاش در «شیشلیک»، تمیز درست لحظات کمدی از درام و تلفیق به موقعشان، تسلط بر کمدیهای موقعیت و کلامی و بازی حسی و بیکلام که او را به یکی از رئوس مهم فیلم مهدویان بدل میکند و از آنسو ایفای نقش پدری مستاصل، غمگین و فریبخورده در «خط فرضی» آخرین تلاشهایی است که درست و دقیق به ثمر نشسته حتی اگر خود فیلم به ثمر ننشسته باشد.
پژمان جمشیدی در آغاز مسیری است طولانی که با کاربلدی دارد پلهها را دو تا یکی طی میکند و گمانم نه حسد راه به جایی ببرد و نه تعاریف از سر ناآگاهی کارکرد چندانی داشته باشد.
نه مهدویان، نه صمدی و نه هیچکس دیگری در کار با جمشیدی ریسک نمیکند بلکه اتفاقا او را انتخاب میکنند تا ریسک کار را به حداقل برسانند چون میدانند که او بازیگریست که کارش را بلد است و روز به روز هم دارد بهتر میشود و حسدورزی عدهای قرار نیست این مهاجم پا به توپ را که اتفاقا از دوران فوتبالیاش در سکوت ساختن را برای یک تیم یاد گرفته، زمین بزند! اگر هم کسی تکلی برود نه یک داور که داوران بسیاری هستند برای کارت قرمز دادن.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- «کوکتل مولوتف» آماده نمایش شد
- در گفتوگوی کیوان کثیریان، امیر اثباتی و عباس عبدی مطرح شد: سینماگران حق دارند به صورت فردی برای یک نامزد تبلیغ کنند |
- جزئیات سریال «افعی تهران» اعلام شد
- در برنامه «خط فرضی» مطرح شد: در حال برگشتن به دهه ۶۰ هستیم که زور میزدند سینما را گلخانهای کنند/ منطق دوستان این است که میخواهند بهزور خودشان را دیکته کنند
- گفتوگوی کیوان کثیریان با همایون اسعدیان و سعید عقیقی در برنامه «خط فرضی»: عدهای دوست ندارند چهره واقعی جامعه را در سینما ببینند/ معاصر بودن از دموکراسی و احترام به حق دیگران میآید
- درباره پژمان جمشیدی/از حضوردر جشنواره تا همکاری با عادل فردوسی پور در جام ملتها
- آنچه در سینما خطرآفرین بوده سانسور عقیده است/ در سینما گرهی افتاده که مدام هم کور میشود/ هیچکس نمیتواند زنان را از تاریخ سینما حذف کند
- در برنامه «خط فرضی» مطرح شد: حکومتهایی که خودشان را متولی حقیقت میدانند خطرناکترین دولتها هستند
- اولین تصویر از «صبحانه با زرافهها»/ پایان فیلمبرداری فیلمی با بازی بهرام رادان،پژمان جمشیدی و هوتن شکیبا
- آغاز اکران آنلاین «بیمادر» از امشب
- «هتل» صدرنشین تازه اکران سینماها
- در آستانه اکران در سینماها؛ پوستر «هتل» رونمایی شد
- «ویلای ساحلی» از مهر اکران میشود
- پژمان جمشیدی با «بیمادر» به سینماها میآید
- فیلم کیانوش عیاری آماده نمایش شد/ رضا عطاران بر پرده سینما
نظر شما
پربازدیدترین ها
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»
آخرین ها
- فوت کارگردان فرانسوی برنده نخل طلا و سزار/ لوران کانته درگذشت
- نسخهی آزادیِ لانتیموس/ نگاهی به فیلم «بیچارگان»
- نکوداشت اکبر زنجانپور در نوزدهمین «شب کارگردان»
- حضور همراه اول در بزرگترین نمایشگاه فناوری ترکیه
- معرفی همراه اول بهعنوان کارفرمای برتر سلامتمحور
- «در سایه سرو» از جشنواره ایتالیایی جایزه گرفت
- فیلم ایرانی نامزد قدیمیترین جایزه سینمایی اروپا شد
- کیوسکهای دیجیتال نخستین اپراتور سلامت کشور رونمایی و نصب شد
- تحلیل رسانههای فرانسوی از حضور فیلم رسولاف در بخش مسابقه کن/ یک انتخاب سیاسی
- فیلمهای «رکوردزن» و زنگ خطر برای آینده این سینمای محترم!
- «هواخوری» روی صحنه میرود
- تمدید مهلت شرکت در جشنواره «خیمه شب بازی»
- سینماسینما/ گفتوگو با کن لوچ درباره «بلوط پیر» و دیگر چیزها/ امید، فعالیتی سیاسی است
- نسخه ویژه نابینایان «همسر» با صدای مسعود فروتن منتشر میشود
- نمایش «شیرین» کیارستمی در جادوی سینما بنیاد حریری
- آغاز ثبتنام دهمین دوره کارآموزی همراه اول
- تتلو در دادگاه: عذرخواهی میکنم
- مستانه مهاجر داور جشنواره الجزایر شد
- فیلم ترنس مالیک به جشنواره کن نرسید/ لیلا حاتمی با مریم مجدلیه به ونیز میرود؟
- «آقای قاضی» به شبکه دو میآید
- واکنشها به گفتگوی عضو هیئت مدیره نماوا/ شورای صیانت خانه سینمای ایران بررسی میکند
- محمد رسولاف با «دانه انجیر مقدس» به کن باز میگردد
- بستههای همراه اول ویژه حج ۱۴۰۳ اعلام شد
- چرا «سرزمین مادری» فعلا متوقف است؟
- اکران «همسایه شما، زهره» در هنر و تجربه/ پوستر فیلم رونمایی شد
- کمال تبریزی به دبیری جشنواره فیلم اقوام ایرانی نرسید
- معرفی نامزدهای دومین جشنواره «عروسکخونه»
- «ایستاده با گرگ» نامزد دریافت جایزه از جشنواره دهلی نو شد
- کیلین مورفی، بهترین بازیگر مرد آکادمی فیلم و تلویزیون ایرلند/ پیروزی «اوپنهایمر» کامل شد
- شمشیرها برق میزنند/ نگاهی به فیلم «شوگان»