سینماسینما، محمدرضا امیراحمدی
آغاز سال در هر فرهنگی، یک نماد و شکلی دارد. تقویم چینی و سال نو چینی، تقویم مسیحی و سال نو میلادی، یا تقویم ایرانی و نوروز. برای هر فرهنگی، این آغازها خوش یمن و زیباست و با نشانه هایی تقریبا یکسان از حیوانات، مفهوم خوانی شده و پیش بینی پذیر می نماید. این آغازها در عالم سینما هم، تصاویری در هر جامعه ای دارد و فیلم هایی یادآور آن است.
دنیای غربی، از آغاز سال نو با کریسمس و بابانوئل، نشانه دارد و کاج هایی تزیین شده و البته چون روز آغاز سال، در زمستان است، با بارش برف، آذین می شود. هرگاه در فیلمی یکی از سه عنوان را می بینیم، از فرارسیدن سال نو خبردار می شویم و وقایعی که معمولا با سفر و دور هم بودن و تعطیلات و شادی همراه است. ساده ترین و آشناترین فیلم غربی را شاید بتوان، “تنها در خانه” دانست که اصولا با سال نو، داستان را به حرکت در می آورد. فیلم های غربی، کنار کاج بودن را با شادی و هدیه و خانواده در کنار هم، جمع می کنند.
در سینمای ایران، آغاز سال نو با شکوفه، سفره هفت سین و دید و بازدید و مسافرت، نمادیابی می شود و البته بسیار کم از ننه سرما و عمونوروز، در آثار ایرانی، تصویر و نشانه داریم. در اندک آثار سینمایی ایرانی هم که من به یاد دارم، اگر قهرمانان داستان در نوروز به سفر می روند، برای گریز از جمع بودن است و می خواهند تنها باشند و کمتر، شخصیت های متنوع را به عنوان مهمان یا همراه، در کنار آنان می بینیم. سینمای ایران، البته این را از برداشت نادرست از روایت پردازی دارد که نمی تواند داستانی با کاراکترهای متعدد تعریف کند – البته مثال های اندکی از تجمع شخصیت ها را داریم مثل “یک حبه قند”، که خوشبختانه همه، فامیل هستند و شلوغ. اما داستانی که بیانگر نوروز باشد و در قاعده سینمایی و ما را از خرید نوروزی، مهمانی، سفره هفت سین، خانه تکانی، طبیعت در حال نو شدن یا سیزده بدر و مانند آن، محظوظ کند، حافظه من اثری را به یاد ندارد.
اکنون در آستانه نوروزی دیگر قرار داریم که ویژگی های متفاوت را با خود به همراه دارد و آن، محدودیت های لازم الاجرای ناشی از شیوع ویروس کروناست. برخلاف قاعده نوروزی، نباید خرید کرد، نباید دور هم جمع شد، نباید دید و بازدید کرد، خانه تکانی بی مفهوم شد و البته سفر، ممنوع اعلام شده است. یعنی همه قواعد نوروزی، شکسته شده است. برای چنین وضعیتی سینمای ما باید، داستان و طرح هایی متعدد داشته باشد که اینها را بپروراند و البته عمق روایت را به گونه ای بیان کند که بعد از عبور از این دوره، با دیدن چنین آثاری، همه ابعاد آن را به یاد آورده و سپس، به جمع گرایش پیدا کند و همیشه، آرزوی بودن در جمع را به نیکی، اجرایی کند. داستان ها باید در عین واقعی بودن، در عین حقیقت گفتن، امید و بالیدن را سر دهد. باید بتوان از پس این ماجرا که یادآور حکایت فعالیت جمعی همه مردم در دوران جنگ هشت ساله است یا شاید از خارج گفت و آنچه در جنگ جهانی دوم در خیلی از کشورهای درگیر بروز کرد و همه اقشار به سمت مقابله با بحران رفته بودند، به خوبی و با استواری و افتخار به بودنی دیگر در کنار هم، عبور کنیم. یعنی بتوان به مانند انتهای “تنگه ابوقریب”، بعد از آن همه مبارزه، نسل جدید، پرتوان برآید.
جشنواره فیلم فجر امسال که نه ولی در جشنواره فجر سال ۱۴۰۰، باید بتوان فیلم هایی داشت که تصویر همت جمعی مردم باشد، مردمی که جدابودن و در خانه ماندن را به زبانی دیگر تعبیر کردند و از هنرمند تا سیاستمدار، از کارمند بانک تا کادر درمان، در کنار یکدیگر، در حال عبور از این بحران هستند.
سینمای ایران، باید در این نوروز، این مفهوم امیدواری را با دقت و روشنی و در بستر انبوه مردم، در اذهان پرورانده و سپس نشان دهد، تا ما بعد آن، مفتخر به هویت جمعی به نام “مردم ایران” باشیم.
![](/wp-content/themes/cinemacinema/img/tel.gif)
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- چیزی شبیه پرسهزدن در سالن نمایشی با آدمهایی که نمیشناسی
- فیلمهایی در بستر نگاه گیشهای و ملودرامی غافلگیرکننده در سینمای ایران
- افزایش مرگ چهرههای مشهور؛ در چین چه خبر است؟
- لغو یک جشنواره سینمایی به دلیل شیوع دوباره کرونا/ جشنواره شانگهای در سال ۲۰۲۳ برگزار میشود
- کاهش پروتکلهای بهداشتی؛ جشنواره کن بدون ماسک و تست کرونا برگزار میشود
- سالنهای سینما و تئاتر با ۸۵.۷۱ درصد بیشترین رعایت پروتکل ها را داشته اند
- خبرنگارانی که سال ۱۴۰۰ آخرین برگ دفتر زندگانیشان شد
- دبیر شورای صنفی نمایش: منتظر نظر سازمان سینمایی برای اکران در نوروز هستیم
- کرونا، سینما و جشنوارهای با حاشیههای بی پایان
- تست کرونای گروههای «تئاتر فجر» قبل از اجرا/ حذفی که جایگزین ندارد
- رییس کمیته مسابقات سازمان لیگ : مدیریت ورزشگاه در حضور تماشاگران سختتر از مدیریت سینما است!
- گفتوگو با داوود موثقی/ اگر سیاستگذاران ما دغدغه فرهنگ داشتند شدت رکود در سینما در این حد نبود
- فعالیت سینماها به حالت عادی بازمیگردد
- حلول روح دنکیشوت در بهروز افخمی
- جزئیاتی از چهلمین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر
نظر شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- ورود قوه قضاییه به ماجرای «حراج تهران»
- صحبتهای رئیس هیئت داوران جشنواره برلین/ همه فیلمها سیاسیاند
- یکی از بزرگان سینمای موج نوی برزیل درگذشت
- واکنش سیمین غانم به اقدام جشنواره موسیقی فجر؛ از مردم جایزه گرفتهام
- برگزاری ششمین کنگره بینالمللی سلامت همراه با مشارکت همراه اول
- «مادرم بلوط» در انجمن «اشا» نمایش داده میشود
- به بهانه نامساعد بودن شرایط جوی جنوب کشور؛ اختتامیه تجلی اراده ملی فیلم فجر ۴۳ در پردیس ملت برگزار میشود
- پاسخهای آشتیانیپور به شبهات رأیگیری مردمی جشنواره فیلم فجر
- «پدینگتون در پرو» از ۱۰۰ میلیون دلار گذشت
- آخرین روز جشنواره موسیقی فجر / گزارش تصویری
- برگزیدگان بفتا ۲۰۲۵ اعلام شد
- پنجمین شب جشنواره موسیقی فجر / گزارش تصویری
- چیزی شبیه پرسهزدن در سالن نمایشی با آدمهایی که نمیشناسی
- مشکلات و رویاهای فیلمسازان خارجی در هالیوود!
- دوست دارم درباره خاتمی و احمدینژاد هم فیلم بسازم/ گفتگو با عارف افشار درباره «ضدقهرمان»
- «شوگان» بیشترین جایزه را گرفت؛ اعلام برندگان انجمن نویسندگان آمریکا
- درباره متن و حاشیه داوری جشنواره فیلم فجر؛ کمال تبریزی: حس کردم جلسات داوری شنود میشود/ فشار از بیرون مانع پخش «قاتل و وحشی»
- درباره «مرد آرام» و «ممنوع الخروجی»/ از فاصله با فیلم جان فورد تا دختری کُلت بهدست
- عکسهایی که برای همیشه سیاه و سفید ماندند
- نوای موسیقی آذری در کهریزک / گزارش تصویری
- شاپور عظیمی درگذشت
- پیشبینی درآمد ۸ هزار میلیارد تومانی برای صداوسیما در سال ۱۴۰۴
- راضی نیستم؛ واکنش محسن چاوشی به تقدیمِ اجراهای جشنواره موسیقی فجر
- پس از حذف از اسکار؛ بازیگر جنجالی «امیلیا پرز» از مراسم بفتا هم خط خورد
- چهارمین شب جشنواره موسیقی فجر / گزارش تصویری
- اهدای جوایز سالانه فیلم و تلویزیون ایرلند؛ «چیزهای کوچک این چنینی» بهترین فیلم و کیلین مورفی بهترین بازیگر مرد شد
- نقدی بر پوشش یکجانبه خبرنگاران از جشنواره موسیقی فجر
- سه فیلم و همه راههایی که به بیراهه رفتند
- سهم سینمای ایران از اکران در غرب؛ فقط فیلمهای زیرزمینی
- اعلام فیلمهای اکران نوروز ۱۴۰۳/ ۴ فیلم جشنواره فجر ۴۳ در نوبت اکران قرار گرفت