پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

سینماسینما، سام بهشتی:بعضی از شخصیت های سینمایی وقتی توسط فیلمنامه نویس و کارگردان خلق می شوند، در ذهن مخاطبان ماندگار هستند و در جهان معاصر نمی توان بیش از حد تعریف شده از آن ها بهره برد اما ارژنگ صنوبر یکی از شخصیت های بامزه و ماندگار در سینمای معاصر ما است که جان گرفتن این شخصیت مرهون بازی خوب رضا عطاران و هوشمندی سامان مقدم در یک مدیوم متفاوت در سینما است، در مطلبی که در زمان اکران قسمت اول فیلم نهنگ عنبر نوشتم به این نکته اشاره کرده بودم که جدا از بارِ کمدی فیلم، در لایه های پنهان فیلمنامه با یک درام مردانه مواجه هستیم و جِلد یک نهنگ عنبر، فیلم دٌرستی است، اما فیلمنامه قسمت دوم آن در شیوه روایت آشفته و سر درگم است و با یک فیلمنامه شلخته و بریده بریده مواجه هستیم که با تحریک نوستالوژی های دهه شصتی و خلق لحظه های بامزه می خواهد، زوایای دیگری از زندگی رویا و ارژنگ را به تصویر بکشد، فیلم با بهره وری از فضایی که در اختیار دارد در خلق لحظات کمدی و استفاده درست از موقعیت به قدم برداشتن در ژانر کمدی اش وفادار می ماند اما سکانس های جدی و تاثیر گذاری ندارد، سامان مقدم به شدت کارگردان خوب و خلاقی است و ژانر کمدی را به خوبی می شناسد اما در جلد یک نهنگ عنبر از این فرصت به خوبی بهره برد و امضا خودش را در سکانس های مهم فیلم زد اما در این فیلم به غیر از دو سکانس پایانی که حرف جدی می زند و بار دراماتیک قصه باید ملتهب تر باشد، در سطح حرکت می کند و تاثیرگذاری جدی ندارد و درجا می زند و خنثی عمل می کند، جدی ترین لطمه وارد شده از سوی فیلمنامه است، سامان مقدم فیلمساز هوشمندی است و کارنامه اش بیانگر این است که سینما را به خوبی می شناسد.

فلاش بک ها و کندکاو بیش از حد در زندگی قهرمانان قصه که ما در جلد یک به خوبی آن ها را شناختیم، آزار دهنده است و کارکردی ندارد، سکانس های پناه ( رضا ناجی ) و حاجی ( علی قربان زاده) بیرون می زند و نیاز قصه نیست و بیرون می زند.

فیلم یک مهناز افشار مٌهم دارد که بازی اش در این قسمت به شدت دیده می شود و فواصل مهمی دارد که نباید ساده از کنار آن عبور کرد، افشارِ نهنگ عنبر ٢ برای جان بخشیدن به کاراکتر رویا سه سبک بازی مختلف ارائه می کند، در گذشته و حال دو شیوه اجرایی متفاوت را به کار می گیرد و در لحظات شکل گیری درام و نقطه عطف قصه، جنس بازی اش تغییر می کند که انگار سه فصل متفاوت است، سخت است که بازیگری بتواند در یک نقش غیر جدی و کمدی از سه تکنیک متفاوت برای خلق یک شخصیت بهره بگیرد که مهناز افشار ثابت کرد که این امر دست نیافتنی نیست.

شاید نهنگ عنبر ٢ به مراتب جدی تر و سینمایی تر از قسمت اولش نباشد اما شرافت اش در این است که به هر قیمتی نمی خواهد مخاطبان را بخنداند و کٌمدی است که فکر پشت آن است و فیلمسازش در کارنامه اش فیلمی به نام مکس دارد که هنوز جز فیلم های ماندگار در این ژانر است، نهنگ عنبر ٢ با رویکرد تجاری تری نسبت به قسمت اولش ساخته شده و همین که باعث رونق سینماها خواهد شد، اتفاق مهمی است.