علی نعیمی / منتقد:
برنامهسازان ماه رمضان امسال هم مثل سالهای گذشته، بدون برنامهریزی برای این مناسبت کارشان را آغاز کردند؛ برنامهها، فیلمها و سریالهایی از سر رفع تکلیف که انگار مدیران تلویزیون تا یک ماه قبل از آن نمیدانستند ماه رمضان هرساله وجود دارد و باید برای شبها و روزهای آن فکری کنند. در این میان و لابهلای انتقادهایی که البته به برنامهسازی تلویزیون میشود و در میان همه رفتارهای اسپانسر محور برنامههای مختلف، شاید تنها برنامهای که توانسته بعد از مدتی به یک شرایط ایدهآل در نُرم خود برسد، برنامه «ماهعسل» با اجرای احسان علیخانی است. میدانم از همین ابتدا متهم به وارونهنگری و بدسلیقگی میشوم. اما در میان تمام جوکها و لطیفههای تلگرامی که هرساله برای این برنامه ساخته میشود، به نظر میرسد در روزهایی که حتی رامبد جوان با برنامه محبوبش روزهای افول و شکست در جذب مخاطب را تجربه میکند، احسان علیخانی با هوشمندی و جدینگری ویژهای در ورطه تکرار نیفتاده و از یک اتفاق تکراری به سعادتی رسیده است که ارزش آن این روزها و در تلویزیون کمرمق ایران بیشازپیش احساس میشود.
احسان علیخانی در ۳۰ شب ماه مبارک رمضان روبهروی سوژههایی مینشیند که حالا و در ۱۰سالگی برنامهسازیاش با وسواس بیشتری آنها را انتخاب کرده است. خود را همانند یک دوربینرودست مستندگونه به دل ماجراها میاندازد و آنقدر در کارش جدی است که حتی گاهی بیش از قهرمانهای قصههایش برای فضای ملتهب داستان نگران میشود. به نظرم الگوی برنامهسازی و جدیبودن در ساخت برنامههای ترکیبی به یمن حضور اسپانسرهای رنگووارنگ، یک موضوع دستنیافتنی است که «ماهعسل» در گرداب پولهای بیشمار حامیان مالی تا امروز تن به اتفاقاتی خارج از محدوده اختیارات یک حامی مالی نداده است. اتفاقی که در نگاه اول و با نگرش متفاوت رامبد جوان در سری پیشین برنامه «خندوانه» رخ داد اما در سری جدید، جوان و تیمش اسیر بازی حامیان مالی خود شدند.
خیلی از مخاطبان و منتقدان، برنامه «ماه عسل» را به دلیل حجم بالای اندوه و تأکید بیش از اندازه گردانندگان آن به گریهگرفتن از مخاطبان به سیاهنمایی متهم میکنند و ایننوع از برنامهسازی را کاری عادی و ساده میانگارند. بهگمانم اگر تعریفمان را از اصل زندگی بازتعریف کنیم، درخواهیم یافت درام یک وجه پررنگ و غیرقابلاغماض دارد و آن هم وجه تراژدی یک قصه دراماتیک است و از آنجا که نزدیکترین نوع بیان هر قصهای در زندگی عادی مردمان کوچه و بازار به درام نزدیکتر است، تقابل اشکها و لبخندها مهمترین ویژگی این نوع روایتهاست؛ امری که در «ماهعسل» به بهترین شکل به اجرا درآمده است و میتواند نگاه قصهمحور آن در روند برنامهسازی اجتماعی با کارکردهای مردمیتر و مدنیتری همراه شود.
در جایی نوشته شده بود خطوط عمیق روی پیشانی که اخمهای دائمی چهرههایمان را تشکیل میدهند حاصل ۲۰ هزار بار اخمکردن است. بهگمانم «ماهعسل» روایت هر ۲۰ هزار اخم روزانه زندگی مردمان همین شهر است؛ اگر باور کنیم ما هم جزئی از یک اتفاق نانوشتهایم.
منبع: شرق
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- ادعای عجیب مدیر شبکه۴؛ مدیری، علیخانی، جوان و صحت جرأت نمیکنند به تلویزیون بروند
- احسان علیخانی برای ادامه عصر جدید شرط گذاشت
- داوران فصل سوم «عصر جدید» معرفی شدند
- فصل تازه «عصر جدید» از نیمه شعبان پخش میشود
- در نشست خبری فیلم عنوان شد؛ انصراف احسان علیخانی از تهیهکنندگی «برف آخر» به خاطر «عصر جدید»
- زمان پخش خندوانه مشخص شد/ دورهمی برنامه سال تحویل ۱۴۰۰
- با برنامه «هشتگ عصرجدید»، احسان علیخانی به آنتن بازمیگردد
- «دورهمی» و «عصر جدید» در صدر نظرسنجیهای مرکز تحقیقات صداوسیما
- از سرگیری ضبط برنامه «عصر جدید» با پروتکلهای بهداشتی سختگیرانه
- احسان علیخانی تکذیب کرد/ به کرونا مبتلا نشدهایم
- ظاهر متفاوت مجری و داوران برنامه «عصر جدید»/ حذف یک شرکتکننده به دلیل تست کرونای مثبت
- توضیحات احسان علیخانی درباره نحوه حضور تماشاگران در استودیو با توجه به موج جدید کرونا
- احسان علیخانی در انتظار مجوز وزارت بهداشت/ ضبط «عصر جدید» با رعایت شیوهنامه بهداشتی
- «عصرجدید»دوباره کلید خورد/ تنظیم پروتکل وزارت بهداشت برای «دورهمی»
- دلالی با «کار دلی»/ انتقاد «وطن امروز» از روند تولید تیتراژهای رمضانی
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
