تاریخ انتشار:1402/04/26 - 19:05 تعداد نظرات: ۰ نظر کد خبر : 188787

سینماسینما، حسین سلطان محمدی

هر از گاهی، خبری می آید و از فقدان هنرمندی می گوید که براثر تنگناهای معیشتی، از دنیا رفته است. این قضیه و تنهاماندگی این افراد در جمع انسانی جامعه و در جمع کوچکتر هم صنف ها و همکاران، بسیار دردناک تر از فقدان های دیگر هنرمندان است. چه باید کرد تا در این دنیای مدرن، در این کهکشان نواهای انسانی و توجه به کرامت انسانها، در این دوران کارآفرینی و همدلی و مساعدت، این نوع فقدان ها، را شاهد نباشیم؟ از که باید توقع داشت تا همدلی را برانگیزد؟ از کدامین ساختار باید پیگیر بود؟ در بحث سینما، از سازمان سینمایی باید جویا شد یا وزارت کار و حتی تلویزیون، یا خانه سینما و صنف های مربوطه و حتی پلتفرم ها؟ هنرمندان گرفتار معیشت و کار، به چه طریق باید تداوم زندگی داشته باشند؟ و اصطلاحا به کدامین گناه، رها شده اند؟ شاید باید گفت، «بای ذنب قتلت» به کدامین گناه، کشته می شوند؟

ساختار حاکمیت و دولت، در پله نخست، که باید به معیشت آحاد جامعه نظر داشته باشد، از طریق وزارت ارشاد و سازمان سینمایی و ارکان مختلفش و صندوق حمایت از هنرمندان، از طریق وزارت کار که پیاپی بحث بیمه و درمان و حتی بیمه تکمیلی را دنبال می کند، از طریق تلویزیون که فرصت های بسیاری برای بکار گیری این هنرمندان در تولیدات سراسری و استانی خود دارد، از طریق سازمان مالیاتی که مرتب در حال نظم و نسق دادن به امر مالیات است و حتی از طریق مجلس که در حال تدوین قوانین گوناگون هستند، باید وارد شوند. خارج از این، خانه سینما باید فراتر از مبحث دخالت و عدم دخالت ارشاد در تدوین اساسنامه یا حتی بودجه ارسالی ارشاد باید طراحی داشته باشد و امکان کارآفرینی و حمایت از همکاران خود را با یکدست کردن صنوف برای نظم و نسق بخشیدن به کار و اشتغال، انجام دهد. این روزها در هالیوود از اعتراض دو صنف برای دفاع از معیشت و شغل خود در مواجهه با پدیده جدید هوش مصنوعی خبرهایی می خوانیم، چرا در صنوف ما، اولویت به معیشت داده نمی شود؟ تک تک صنوف اگر امکان ورود به عرصه کارآفرینی ندارند، ساختار مرکزی هیئت مدیره خانه سینما و مدیرعامل آن باید وارد شود. ما در هیئت مدیره خانه سینما و حتی صنوف اصلی، بسیاری از صاحبان و مدیران پلتفرم ها را هم داریم که پیاپی در حال تولید محصولات تصویری هم برای پلتفرم خود و هم برای تلویزیون و سینما و مانند آن هستند، چرا از این ظرفیت برای هماهنگی میان صنوف و دفاع از هنرمندان برای داشتن معیشتی منظم و بی دغدغه، استفاده نمی شود؟ چرا حوزه های کارآفرینی جدید شناسایی نمی شود؟ فراتر از این، نیاز است که خانه سینما و هماهنگ کننده صنوف مختلف، در پی ایجاد منابع درآمد پایدار حتی از طریق سرمایه گذاری در امور اقتصادی مطمئن و مستمر و یافتن حامیان مالی قوی باشد. اینهمه صاحبان سرمایه، که در بسیاری از مال های ایجادشده در کشور و بخصوص پایتخت فعال هستند و خوشبختانه تعداد قابل توجهی از دست اندرکاران سینما در مدیریت این مال ها، سهیم هستند، می توانند مورد نظر باشند. رابطه حامیان مالی با تولیدات، رابطه ای آشنا در تولید محصولات سینمایی در جهان است. از این تجربیات موفق چرا استفاده نشده است؟ ما خیلی موارد داریم که جلوتر از اساسنامه خانه سینما یا حتی برپایی جشنواره هایی که اخیرا اعلام شد یکی دیگر از آنها در خانه سینما، با رونمایی پوستر، قرار است آغاز به کار کند، باید در مسیر پیگیری هیئت مدیره باشد. چرا در جشنواره هایی که برگزار می شود، سهیم نیستیم و از حامیان مالی آن برای معیشت صنوف، بهره نمی گیریم؟ شاید صندوقی، شاید مدیریت اقتصادی بسیار متمرکز و قوی ای، باید در ارکان خانه سینما برای این امور داشته باشیم تا بتوانیم از جان افراد عضو و حتی غیرعضو هنرمند، محافظت کنیم. هنرمند، مانند هر تخصصی، ساده هنرمند نشده که ساده و با رهاکردن او، از دست داده شود. همه ما که درگیر هنر سینما هستیم، هم از نظر مادی و هم جسمی، موظفیم از خود و هم صنفان خود دفاع کنیم تا شاهد فقدان کسانی چون کیومرث پوراحمد یا حتی مازیار شیخ محبوبی نباشیم. نمی گوییم هیئت مدیره پیگیر نیست اما اولویت اصلی باید باشد. باید معاش را تأمین کرد تا بعد بتوان برای معیشت پذیران، بیانیه فرهنگی و سیاسی و اساسنامه و اینها چید. هر کس مسئولیتی دارد، خود را دریابیم.

لینک کوتاه

مطالب مرتبط

 

آخرین ها