پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

سینماسینما، سید رضا صائمی

پنجمین جشنواره تلویزیونی جام جم به یکی از پر حاشیه ترین دوره های این جشنواره بدل شد و با دستکاری ای که در سیستم رای گیری صورت گرفت حتی کار به نهادهای قضایی هم کشید. اما آنچه در پس این رخدادها به کشمکش های موجود دامن می زد شکل گیری یک دو قطبی بین دو برنامه و دو مجری بود که ریشه های عمیق تری داشت و به اختلاف عقیده و دعواهایی برمی گشت که مدیر جوان و جنجالی شبکه سه از زمان جام جهانی با عادل فردوسی پور پیدا کرده بود.

مدیری که از یک سو در صدد تلاش برای حذف و کمرنگ کردن یکی از محبوب ترین مجریان و پرمخاطب ترین برنامه تلویزیونی بود اما با آوردن و حمایت یکی از چهره های محبوب سینمایی تلاش می کرد تا از شهرت و محبوبیت او برای تضمین افزایش مخاطب بهره ببرد و این موفقیت را به نام خود ثبت کند. مدیری که سودای سلبریتی شدن در سر داشت و تلاش می کرد با سیاست های جنجالی، نامی برای خود دست و پا کند! پارادوکسی که در این دوقطبی سازی ها وجود داشت قابل تامل است. سنگ اندازی و جدال با یک مجری محبوب و تلاش برای ندیده شدن او از یک سو و بهره گیری از محبوبیت یک بازیگر برای دیده شدن یک برنامه از سوی دیگر! این در حالی بود که عادل فردوسی پور موقعیت و محبوبیت خود را طی سال ها تلاش در درون رسانه ملی بدست آورده بود و در واقع فرزند تلویزیون بود و محمد رضا گلزار بازیگر محبوبی بود که از سینما به تلویزیون آورده شده بود و فرزند تلویزیون نبود.

مدیر شبکه سه در واقع از وام به جای سرمایه و پس انداز درونی استفاده کرده بود. سرمایه تلویزیونی را نادیده گرفت و از سینما جهت سرمایه گذاری در سینما وام گرفت! حاصل این سیاست های دوگانه، در جشنواره جام جم با آرای مردمی مورد ارزیابی و قضاوت قرار گرفت و افکار عمومی کسی را برگزید و بر صدر نشاند که مدیر شبکه می خواست او را در قعر جدول ببنید. «نود» و «برنده باش» فارغ از نقاط ضعف و قوت ساختاری، به واسطه محبوبیت مجریانش مورد توجه قرار گرفته است. محبوبیت «نود» حاصل سالها تلاش حرفه ای فردوسی پور در تلویزیون بود اما «برنده باش» از محبوبیت یک سوپراستار سینمایی وام گرفته بود که هیچکدام از ویژگی های یک مجری حرفه ای را نداشت.

تلویزیونی که همواره داد سلبریتی زدایی را سر می داد خودش با تکیه بر یک سلبریتی سینمایی در برابر یک ستاره خودساخته تلویزیونی جبهه گیری کرد که می توان آن را مصداقی از خود زنی سازمانی دانست. این نه استفاده که سواستفاده از محبوبیت یک سلبریتی برای اعتبار بخشی به کارنامه مدیریتی خود است. این یک تراژدی است که سازمان و نهادی، سرمایه ای را که سالها با زحمت بدست آورده با چالش مواجه کند. این سرمایه سوزی، آتش زدن به مال خود است! با این حال جشنواره جام جم و آرای مردمی نشان داد که سرمایه های اجتماعی و مردمی توسط خود مردم صیانت و مراقبت می شود و دوقطبی سازی ها نمی تواند حقیقت را پنهان، انکار یا حذف کند. آرایی که عدالت در یک رقابت رسانه ای را تضمین کرد و عادل را به عنوان یک برنده باش شایسته برگزید. انتخابی که نشان داد خرد جمعی هم کمتر اشتباه می کند و هم عادلانه تر قضاوت می کند.