سینماسینما، پگاه هوشنگی
سکانس آغازین فیلم «ناپلئون» در سال ۱۷۸۹ است. طی جریانات انقلاب فرانسه. با اعدام ماری آنتوانت واپسین ملکه فرانسه پیش از انقلاب کبیر فرانسه. نکتهی جالب در همان ابتدای فیلم این است که فیلم با وجود زمانی طولانی زیاد به جزییات و حواشی تاریخی نمیپردازد و انتظار دارد مخاطب با تسلط بالا و اطلاعات دقیق از آن دورهب تاریخی فرانسه به تماشای فیلم بنشیند. فیلم با حوصله و بدون عجله (زمان فیلم ۱۵۷ دقیقه است) تلاش دارد تکههای متعدد پازل زندگی شخصی جاه طلب مرموز و در عین حال روانی را کنار هم بگذارد بدون آنکه داستان عمق پیدا کند. شاید نیت سازندگان فیلم آن بوده نبردهای متعدد ناپلئون پشت سر هم با کیفیت عالی فنی و مهیج نمایش داده شود و خرده پیرنگهای متعدد زندگی شخصی ناپلئون پل ارتباطی و متصل کنندهی بین هر نبرد باشد. هر چند که به روایات متعدد فیلم ناپلئون در سکانسهای نبرد به لحاظ فنی بسیار خوب و نفسگیر عمل کرده ولی نتوانسته عاشقانههای معروف ناپلئون را به خوبی روایت کند. در واقع آنقدر حجم رویدادها و نقاط عطف تاریخی و شخصیتها زیاد است که بیننده را تا حدی گیج و سردرگم میکند. البته نوک پیکان انتقادات به نویسندهی فیلمنامه دیوید اسکارپا نیز هست چرا که به گواه منتقدان داستان اسکارپا تکه و پاره و گیج کننده از کار در آمده است.
روابط شخصی ناپلئون و ژوزفین هم یکی از نقاط ضعف فیلم محسوب میشود. در زمانهایی تلاش میکند عشق را پاشنه آشیل یک فرماندهی نظامی معرفی کند، مانند ترک میدان جنگ در مصر به دلیل خیانت ژوزفین، ولی هر چه به انتهای فیلم نزدیک میشود به ناگهان حضور و تاثیر ژوزفین از بین میرود و تنها در چند سکانس با نامه نگاری و روایت متنی حضور ژوفین حفظ میشود.
بازی درخشان واکین فونیکس شخصیت بیمارگونه و نامتعادل ناپلئون را بخوبی به تصویر میکشد. شاید بعد از درخشش فونیکس در قالب شخصیت عجیب و خشن جوکر انتخاب او برای نقش یک رهبر کاریزماتیک ریسک بزرگی بود ولی شاید همین شکل بازی او هیبت یک شخصیت پیچیده و مغشوش را بهتر نشان داده است.
در کل انتظارات از آخرین ساختهی ریدلی اسکات بسیار بالا بود ولی بعد نمایش گستردهی آن همانند نبردهای واپسین ناپلئون شکست و ناامیدی نصیب مخاطب میشود.
فیلم با جملهای جالب آغاز میشود: «مردم از بدبختی به انقلاب روی آوردند و از انقلاب به بدبختی برگشتند…» و در پایان و قبل از عنوان بندی فیلم نوشته میشود ناپلئون در ۶۱ نبرد جنگی حضور داشت و در طول این نبردها نزدیک به سه میلیون نفر سرباز شدند! کنار قرار هم قرار دادن این دو جمله به خوبی پیام روشنی برای مخاطب دارد. شما با امید آغاز میکنید، میجنگید ولی در نهایت شما یک بازندهی ابدی خواهید بود.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- بررسی سینمایی- روانکاوی فیلم «قلمپرها»/ کلمههای سرکش، جملههای عصیانگر
- «ادینگتون»؛ تابلویی تلخ از بحران، قدرت و انسداد روانی
- اختصاصی سینماسینما/ «ادینگتون» با فیلمبرداری داریوش خنجی به کن میرود
- «رکسانا»؛ فیلمی که دردها را فریاد میزند
- «زیبا صدایم کن»؛ یک رابطه پدر و دختری لطیف و انسانی
- «آبستن» و آیندهای درخشان برای کارگردانان فیلم
- ترجمه اختصاصی سینماسینما/ «گلادیاتور ۲»؛ بازگشتی باشکوه به کُلُسیوم و سنت حماسههای سینمایی
- در اولین روزهای اکران بینالمللی؛ «گلادیاتور۲»، ۸۷ میلیون دلار فروخت
- «ناپلئون»؛ سه بیماری امپراتور
- یادداشتی بر فیلم «گردبادها»؛ روایت مبارزه بشر با قهر طبیعت
- برای بهترین بازیگر مرد؛ رقابت خواکین فینیکس و دنزل واشینگتن/ پیشبینیهای اولیه اسکار ۲۰۲۵
- ریدلی اسکات وسترنش را نمیسازد/ برف نیست
- نظر راسل کرو درباره ساخت قسمت دوم «گلادیاتور»؛ ناراحتم!
- علاوه بر تهیه کنندگی؛ ریدلی اسکات زندگی گروه بیجیز را فیلم میکند
- الگوی ضعیف/ نگاهی به فیلم «شهسوار»
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- حقایقی درباره فیلم سرب ساخته مسعود کیمیایی به بهانه نمایش آن از تلویزیون
آخرین ها
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
