سینماسینما، پدرام عبهر- رامبد جوان در نشست خبری «نگار» حرف جالبی زده: «تا کی میخواهیم از بدبختی صحبت کنیم. تا کجا میخواهیم دوربین را به میان مردم ببریم؟ به نظرم کمی باید به فیلمهای جدید رو بیاوریم.»
همین رویهی از بدبختی حرف زدن و دوربین را به میان مردمِ (فقیر و بیچاره و دربهدر و معتاد و بدهکار و …) بردن، آفت سینمای ما شده. نه اینکه کلاً نباید به این سوژه ها پرداخت. امّا اوّلاً به اندازهی کافی از این فیلمها داریم. ثانیاً، اگر هم میسازید، دستکم در این فضا طرحی نو دراندازید لطفاً.
خوشبختانه کارگردان خوشفکر «نگار» از این فضا فاصله گرفته، خیلی هم فاصله گرفته؛ فیلم با صحنهی بازسازی خودکشی پدر نگار توسّط پلیس آغاز میشود. امّا نگار که خودکشی پدر را باور ندارد، جسورانه راه میافتد که پرده از راز این ماجرا بردارد. و در این راه از هرگونه دعوا و درگیری و بزن و بزن و تعقیب و گریز و چاقوکشی و تیراندازی و هرآنچه که از یک فیلم اکشن انتظار دارید، ابایی ندارد. تا همینجای کار، که با یک فیلم جنایی-اکشن روبرو هستیم که قهرمانش یک دختر ریزنقش است، منحصربهفرد بودن «نگار» در سینمای ایران محرز و مشخّص است. امّا خاص بودن فیلم در همین نکته خلاصه نمیشود.
قصّهی فیلم بر اساس این معمّا شکل گرفته است که آیا پدر نگار واقعاً خودکشی کرده؟ اگر بله چرا؟ و اگر نه پس واقعاً چه بلایی سرش آمده است؟ امّا نگار، معمّای فیلم را نه با پیگیریها و ذکاوت خودش (به سبک فیلمهای پلیسی) بلکه به روشی سوررئال و متافیزیک حل میکند. مسئلهای که اگر بخواهید منطقی به آن نگاه کنید باعث میشود که اصلاً نتوانید با فیلم ارتباط برقرار کنید. «نگار» را باید با منطق جهان خود فیلم نگاه کرد و از ان لذّت برد.
آخرین ساختهی رامبد جوان از منظر کارگردانی دستاوردی بزرگ در سینمای ایران به شمار میرود. «نگار» در چارچوب سینمای ما، فیلمی نوآورانه و جسورانه است. ضرباهنگ تندی دارد. هیجان بالایی دارد. صحنههای اکشنش عالی از کار درآمده. موسیقی فوقالعادهی کریستف رضاعی دقیقاً با تصاویر و تم فیلم همخوانی کامل دارد و به ایجاد تعلیق و هیجان و گاه فضای سوررئال و مالیخولیایی فیلم کمک شایانی میکند. فیلمبرداری بهرام بدخشانی و تدوین بهرام دهقان هم هرکدام در جای خود قابل تحسیناند. شاید کمتر کسی از لحاظ تکنیکی بخواهد به فیلم نقدی وارد سازد. آنچه میماند فیلمنامه است که میتواند شدیداً محل اختلاف باشد.
میتوان به فیلم خرده گرفت که چرا همهچیز را به صورت متافیزیک حل کرده و در واقع قهرمان قصّه، فقط مجری است نه مغز متفکّر. میتوان ایراد گرفت که چرا مادر نگار اینقدر کمرنگ است. یا حتّی ایرادهای بنیاسرائیلی گرفت که نگار چطور اسلحهفروش را پیدا میکند و چطور یاد میگیرد با آن تیراندازی کند و چطور با آن جثهی کوچکش بزن بزن میکند و… امّا اگر وارد جهان فیلم شویم و آن را همینطور که هست بپذیریم و نخواهیم همهچیز را با منطق رئال (که عادت کردیم در فیلمهای ایرانی ببینیم) بسنجیم، میتوانیم با «نگار» لذّت تماشای یک فیلم «سینمایی» ایرانی پرهیجان و جذّاب را تجربه کنیم. تجربهای که این روزها کم پیش میآید.
راستی، رامبد جوان مشخصا «نگار» را برای نگار جواهریان ساخته. همهچیز متکّی به اوست. و کارگردان اعتماد کامل به او دارد. نگار جواهریان هم در متفاوتترین نفش دوران بازیگریاش (علیرغم شباهت گریمش به اعترافات ذهن خطرناک من)، کارگردان را ناامید نکرده است. نگار جواهریان از پس این نقش سخت، عالی برآمده و حقیقتاً در این فیلم نمایش درخشانی از خود به جا گذاشته است.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- ساخت نسخه ویتنامی فیلمی با بازی پیمان معادی و نگار جواهریا
- ادعای عجیب مدیر شبکه۴؛ مدیری، علیخانی، جوان و صحت جرأت نمیکنند به تلویزیون بروند
- پایان اکران فیلم پرفروش سال/ «چپ، راست» به سینماها میآید
- تیرهتر از شب/ نگاهی به فیلم «مجبوریم»
- آینده مبهم «خندوانه» از نگاه رامبد جوان
- رامبد جوان و پله فوتبالیست افسانهای
- رامبد جوان تهیهکننده فیلم کوتاه «فقط مه واقعی است!» شد
- نمایش «مخاطب» رفع توقیف شد
- در دیار خود غریب/ نگاهی به فیلم «مجبوریم»
- ققنوسی که از خاکستر برنخاست/ نگاهی به فیلم «مجبوریم»
- با بازی نگار جواهریان، لیلی رشیدی و علی باقری؛ «مخاطب» در تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه میرود
- بازگشت «خندوانه» به تلویزیون از عید فطر
- «خاتون» و زنده کردن حس وطن پرستی
- پرسش بیپاسخ درباره ایران/ نگاهی به سکانس آخر سریال «خاتون»
- گزارشی از واکنشها به ویدئوی اعتراضی مهرجویی/ اندوه عمومی سینماگران ایرانی
نظرات شما
پربازدیدترین ها
آخرین ها
- معرفی برگزیدگان جوایز دیوید دی دوناتلو ۲۰۲۴ ایتالیا/ «من کاپیتان» بهترین فیلم شد
- روسای جدید آکادمی سزار معرفی شدند
- فیلم کوتاه «چوپان» در جشنواره ژاپنی
- «طاووس خانم و ازدواجهایش» در فرهنگسرای نیاوران روی صحنه میرود
- حسن فتحی: جهانِ پر از طمع و ویرانی را با افعال خود سیاهتر نکنیم
- شهاب حسینی؛ تنوع در پذیرش نقش، تناقض و شتابزدگی در واکنشها/ یادداشت کیوان کثیریان
- جزئیاتی از فیلم «کارآموز» علی عباسی/ صعود ترامپ
- جزئیات برنامههای جشنواره ترایبکا اعلام شد/ نمایش فیلمهای خاطرهانگیز هیچکاک، اسکورسیزی و اسپیلبرگ
- برگزاری دوازدهمین کارگاه بینالمللی تئوری اطلاعات و مخابرات با حمایت همراه اول
- این هنر و تجربه آنتی ویروسی ست بر فیلم های به هرقیمت مسخره
- جشنواره «هاتداکس» در ایستگاه پایانی؟/ گرفتاریهای تهدید کننده
- رخشان بنیاعتماد و روبن اوستلوند در مجمع سرمایهگذاران بازار فیلم کن
- نظارت سازمان سینمایی به نمایش آثار سینمایی خارجی در پلتفرمها
- پل استر درگذشت
- رامین حسینپور بهترین آهنگساز فستیوال لسآنجلس شد
- رقابت ویژه چند فیلم و تعطیلی یک روزه سینما
- «پر» در جشنواره ورونژ روسیه نمایش داده میشود
- مسعود اسکویی درگذشت
- برگزیدگان جشنواره فیلم پکن معرفی شدند/ تجلیل از چن کایگه با حضور ییمو
- «سیم خاردار» در کازابلانکا
- راهیابی مستند «دوربین فرانسوی» به جشنواره ارمنستانی
- نمایشگاه نقاشی «درخت جان» در گالری کاما
- رضا شیخی فیلمبردار سینمای ایران درگذشت
- پایان فیلمبرداری «خالد» در زیگورات
- معرفی آثار راه یافته به بخش فیلمنامه جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی
- امیر جدیدی، منصور بهرامی میشود
- زیر پوست شهر/ نگاهی به سریال «افعی تهران»
- هیات داوران جشنواره فیلم کن معرفی شدند/ گلادستون، کورئیدا و بایونا در فهرست
- هفته دوم «مجنون آن لیلی» هم به سانس فوقالعاده رسید/ «فین جین» پرمخاطب ترین نمایش عمارت نوفللوشاتو شد
- حسام منظور به سراغ دراکولای برام استوکر میرود
کاملا مخالفم
کل فیلم حیف وقت است
نبینید بهتره