سینماسینما، سپیده ابرآویز
ترکیهایها وقتی میگویند Tam tersi یعنی کاملا برعکس. آنها این کلمه را با تاکید زیاد بیان میکنند. جوری که انگار از این برعکستر وجود ندارد.
به نظر میرسد آنها هر چقدر که در سریالسازی پیشرفت کردهاند Tam tersi در سینما _به جز موارد معدود و فیلمسازان شاخص_ هنوز از بسیاری کشورها و به ویژه سینمای ما عقبترند.
ترکها که مثل ما ادعای باهوشترین مردم دنیا را ندارند و اساسا هم در زندگی عادی چندان زیرک به نظر نمیرسند احتمالا در تحلیل نهایی و اتفاقا به شکل هوشمندانهای به این نتیجه رسیدهاند که تمرکز بر سریالسازی از جوانب مختلف به نفع آنهاست.
امروز آنها با توزیع سریالهایشان در بیش از دویست کشور موفق شدهاند فرهنگ، تاریخ و جغرافیای کشورشان را در دل همین قصههای ساده و دمدستی به کشورهای دیگر معرفی کنند. برای خودشان گردشگر جذب کنند و با سود حاصل کانالهای تلویزیونی بیشتری تاسیس کنند.
جالب اینکه این سریالها گاه آن قدرها هم دمدستی نیستند؛ مثلا چند سریال برای نتفلیکس تولید کردهاند که بدون تردید قابل دفاعاند (سریالهای فاطما، یارد، او دیگری است و …).
حتی سریالهایی که برای تلویزیون ساخته میشوند نیز به نوعی رگ خواب مخاطب را خوب میشناسند. با وجود اینکه سانسور در این کشور نیز وجود دارد اما با توجه به تنوع ژانر (ملودرام، پلیسی جنایی، کمدی، تاریخی، اکشن و…) تقریبا سلیقه هیچ بینندهای بیجواب نمیماند.
استفاده از ماجراهای عشقی به ویژه عشقهای ممنوعه، مثلثهای عشقی، روابط پیچیده که به ظاهر مورد نقد است حتما آن قدر کنجکاوی برانگیز و پر کشش است که این همه بیننده را دنبال خود میکشاند. البته که نمیشود انکار کرد: یک قصه بیش نیست غم عشق
وین عجب
از هر زبان که میشنوم نامکرر است
ساخت ملودرامهای سوزناک عاشقانه در کنار دریای آبی و آسمان صاف و طبیعت زیبا، لوکیشنهای داخلی آن چنانی، طراحی صحنه و به ویژه لباس همه و همه به گسترش صنعت سریالسازی در ترکیه کمک میکند.
از نکتههای مثبت این سریالها توجه به روانشناسی شخصیتها و بخصوص نوجوانان است. مثلا در جایی که خیانت یا طلاقی اتفاق میافتد فیلمنامهنویس اثرات روانی آن را بر روی بچهها از یاد نمیبرد (موردی که معمولاً در سریالهای ایرانی زیاد جدی گرفته نمیشود).
اساسا روانشناسی و توجه به اختلالات روان در بسیاری از آثار دیده میشود. مثلا در سریال اتاق قرمز یک روانشناس به بیماران روانی مشاوره میدهد و یا در سریال آپارتمان بیگناهان _فارغ از ارزیابی اثر_ شاید برای اولین بار است که به بیماری وسواس این قدر دقیق پرداخته شده است. جالب اینکه هر دوی این آثار تولیدات شبکههای دولتی هستند که بیشترین ممیزی را دارند.
ترکها مهارت خاصی در خلق خرده قصه دارند. به همین دلیل است که سریالها گاه از مرز دویست قسمت هم عبور میکنند. آنها هم مثل ما دچار سندروم کش دادن هستند با این تفاوت که همان قبلیها را تکرار نمیکنند بلکه مرتب اتفاقات تازه _ولو سطحی _ به داستان اضافه میکنند.
اما تقریباً هیچ کدام از این اتفاقات در سینمای عامهپسند یا بدنه آنها نمیافتد. انگار آنجا زیاد حوصله شخصیتپردازی ندارند. به عمق نمیروند و حتی به اندازه سریالها برای سرگرم کردن مخاطب مایه نمیگذارند.
البته توقع تماشاچیانشان نسبت به مخاطبان سینمای ما بسیار پایینتر است. آنها با همین فیلمها کنار میآیند و حتی از تماشایش لذت میبرند.
ماه گذشته پرفروشترین فیلم گیشه فیلمی بود به نام برگن Bergen درباره زندگی واقعی خوانندهای به همین نام که توسط شوهرش به قتل رسیده. فیلم که میتوانست تکاندهنده و تاثیرگذار باشد با فیلمنامهای تولید شده بود که انگار نگارشش یک صبح تا عصر طول کشیده است. بماند که استقبال مخاطب بسیار چشمگیر بود.
اینجاست که به جرات میتوان حتی به سینمای بدنه ما نمره بسیار بالاتری داد.
آنچه روشن است اینکه سریالها توانستهاند صنعت فیلمسازی ترکیه را نجات دهند. هر چند که در سینمایشان انگار هنوز ماوی ماوی ملودرام جذابتری است.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
نظر شما
پربازدیدترین ها
- جزئیاتی تازه از داستان فیلم محمد رسولاف/ زندگی یک قاضی دادگاه انقلاب تهران در «دانه انجیر مقدس»
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با دبیر بخش ۱۵ روز سینماگران جشنواره کن/ ما کشف میکنیم
- بازگشت مهران مدیری با یک سریال و شروعِ پیشتولید «پایتخت»
- آکتور ایرانی در شبکه آرته فرانسه
- تایید حکم ۸ سال حبس برای رسولاف
آخرین ها
- ایزابل هوپر رئیس هیات داوران جشنواره ونیز شد
- نگاهی به ظاهر جدید؛شنل پیروز می شود یا دیور؟
- آغاز تولید فصل چهارم «زخم کاری»؛ پخش فصل سوم پس از پایان «قطب شمال»
- بازگشت مهران مدیری با یک سریال و شروعِ پیشتولید «پایتخت»
- تایید حکم ۸ سال حبس برای رسولاف
- فیلم کوتاه «یک روایت دقیق» در جشنواره ایتالیایی
- در برنامه خط فرضی مطرح شد؛ سیاست و جنسیت، دوایر ممنوعه اصلی در فیلمهای کمدی
- فراخوان چهاردهمین دورهی جوایز ایسفا منتشر شد
- جایزه نتپک به «گیج گاه» رسید
- حضور «باگ» در جایزه آکادمی دانشجویی اسکار
- صدداستان؛ برنامه تازه سوینا/ انتشار سه داستان کوتاه با صدای باران کوثری
- اعضای سومین دوره هیات مدیره صنف تماشاخانههای ایران مشخص شدند
- آکتور ایرانی در شبکه آرته فرانسه
- جنون شکسپیری در زمانه ما/ نگاهی به فیلم «شاهلیر»
- «کتاب مستطاب سینما» در نمایشگاه کتاب
- کیانوش عیاری: «۸۷متر» از شبکه یک روی آنتن میرود
- باغ کتاب میزبان جشنواره ملی فیلم اقوام ایرانی شد
- تقدیر ویژه جشنواره اوبرهاوزن از فیلم کوتاه ایرانی
- «عامه پسند» اکران آنلاین میشود
- «عمو ماهیگیر» روی صحنه عمارت نوفللوشاتو
- حضور همراه اول در نمایشگاه بینالمللی اینوتکس ۲۰۲۴
- شکایت آموزش و پرورش از «افعی تهران»
- جزئیاتی تازه از داستان فیلم محمد رسولاف/ زندگی یک قاضی دادگاه انقلاب تهران در «دانه انجیر مقدس»
- دعوت گروه «فقر پشت پردهها» برای اعتصاب/ حقوق و بیمه کارکنان، چالش مدیران جشنواره کن
- در «تحریک کنندگان»؛ مت دیمون و کارگردان «بورن» در یک کمدی دزدی همراه شدند
- مدیرکل هنرهای نمایشی استعفا داد
- راهیابی «آمرغ» به جشنواره آسیای جنوبی مونترال
- حضور مرکز گسترش با ۲۲ کتاب در نمایشگاه کتاب تهران
- «دیوان تئاترال» روی صحنه میرود/ آغاز اجرای نمایش «مرگ با طعم نسکافه» با حضور مسعود کیمیایی
- صعود مقاومت ناپذیر و حیرت انگیز آقای کارگردان/ نگاهی به فیلم «چهارشنبه سوری» به مناسبت سالروز تولد اصغر فرهادی