سینماسینما، مهگان فرهنگ؛
کاترین آن بیگلو، کارگردان برجسته سینما، در ۲۷ نوامبر ۱۹۵۱ در سان کارلوس، کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا متولد شد. او تحصیلات خود را در موسسه هنر سانفرانسیسکو آغاز کرد و سپس به مدرسه نقاشی و مجسمهسازی ویتنی در نیویورک رفت. بیگلو برای ادامه تحصیلات در زمینه فیلمسازی به دانشگاه کلمبیا رفت، جایی که مهارتهای خود را در این حوزه پرورش داد. او از ۱۹۸۹–۱۹۹۱همسر جیمز کامرونکارگردان و تهیه کننده بود.
بیگلو، الهامبخش زنان در سراسر جهان، بهویژه در دنیای سینما، از ریشههای فروتنانهای برخاست. بیگلو کار خود را با یک فیلم کوتاه ۲۰ دقیقهای به نام راهاندازی آغاز کرد که ظاهراً از بازیگرانش خواسته بود که در فیلم که در حال مبارزه بودند، به طور واقعی به یکدیگر ضربه بزنند تا به فیلم که تمام شب فیلمبرداری شده بود، اصالت بیفزاید. اولین فیلم بلند او با بازی ویلم دفو، بیعشق (The Loveless)، با همکاری مونتی مونتگومری در ۱۹۸۲ ساخته شد. او با فیلم اکشن ۱۹۹۱ به نام نقطه شکست (Point Break) به موفقیت رسید و خود را به عنوان یک کارگردان بصری برجسته معرفی کرد، زیرا او در ژانر اکشن دست به نوآوری زد، کلیشهها را شکست و به سیاستهای جنسیت و قدرت پرداخت.
از دیگر فیلمهای او میتوان به تاریکی نزدیک (۱۹۸۷)، فولاد آبی (۱۹۸۹)، نقطه شکست (۱۹۹۱)، روزهای عجیب و غریب (۱۹۹۵)، وزن آب (۲۰۰۰)، کی-۱۹: ویدومیکر (۲۰۰۲)، مهلکه (۲۰۰۸)، سی دقیقه پس از نیمهشب (۲۰۱۲) و دیترویت (۲۰۱۷) اشاره کرد.
بیگلو در هشتاد و دومین دوره جوایز اسکار، جایزه بهترین کارگردان سال را برای فیلم قفسه درد از آن خود کرد. او نخستین زنی است که در تاریخ آکادمی برنده «اسکار بهترین کارگردانی» شده است. قفسه درد با به دست آوردن ۶ جایزه، از جمله «جایزه اسکار بهترین فیلم»، موفقترین فیلم هشتاد و دومین مراسم اعطای جوایز اسکار بود. فیلم داستان چند سرباز آمریکایی به فرماندهی گروهبان اول، ویلیام جیمز (با بازی جرمی رنر) را روایت میکند که در خاک عراق مأمور خنثی کردن بمبهای جادهای هستند. فیلم در جوایز بفتا نیز جایزه بهترین کارگردانی و بهترین فیلم را به خود اختصاص داد.
کاترین بیگلو از افزودن تصاویر بصری خاص لذت میبرد. عشق او به محیطهای پیچیده فیلمبرداری، نماهای دیدگاه (POV) و نماهای دوربین دستی به راحتی در فیلمشناسی او دیده میشود. داستانهای او تلخ و نفسگیر هستند و توانایی شکستن تصورات پیشپنداشته شده را دارند.
کاترین بیگلو با آثار خود نشان داده که در ژانرهای مختلف از فیلمهای اکشن تا درامهای تاریخی توانمند است و توانسته است جوایز و تحسینهای بسیاری از منتقدان و همکارانش کسب کند. او یکی از پیشگامان زن در عرصه کارگردانی سینمای جهان است و همچنان به خلق آثار تاثیرگذار ادامه میدهد.
دبادریتا سور در مجله اینترنتی Far Out به نقل از کاترین بیگلو مینویسد:
اگر مقاومت خاصی در برابر زنان برای ساخت فیلم وجود دارد، من فقط ترجیح میدهم آن را بهعنوان یک مانع نادیده بگیرم به دو دلیل: من نمیتوانم جنسیتم را تغییر دهم و از ساخت فیلم دست نمیکشم.
او در لحظهای مهم در طول هشتاد و دومین دوره جوایز اسکار در سال ۲۰۰۹، در سخنرانی فروتنانه و تا حدودی مضطرب خود، از همه کسانی که به او کمک کردند تا به این نقطه برسد تشکر کرد.
زنان کارگردان قدرتمند نقشهای کلیدی و تحولی در دنیای سینما و فرهنگ امروز ایفا کردهاند، که مهمترین آنها شکستن کلیشهها و مرزهاست. به عنوان مثال، ورود به برخی از حوزههای سینمایی که همیشه مردانه بوده و ایجاد آثار برجسته در ژانرهایی که معمولاً به مردان نسبت داده میشود، مانند اکشن، جنایی و جنگ، به تغییر درک عمومی از توانمندیهای زنان در صنعت سینما کمک کردهاند. این کار به چالش کشیدن کلیشههای جنسیتی و ایجاد فضای بیشتری برای تنوع در روایتها و شخصیتها کمک کرده است.
نباید فراموش کرد که کاترین بیگلو یکی از همان کارگردانان پیشرو است و حتی میتوان گفت با توجه به تجربیات مختلفی که در ژانرهای مختلف داشته است، کلیشههای مرتبط با فیلمهای کارگردانی شده توسط زنان را میشکند.
- منابع :
- https://faroutmagazine.co.uk/how-kathryn-bigelow-changed-cinema-forever/
- https://www.theguardian.com/culture/2011/mar/08/kathryn-bigelow-100-women
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
