پانزدهمین جشنواره بین المللی فیلم مستند ایران، «سینماحقیقت» پنجشنبه این هفته آغاز به کار می کند. پس از پشت سر گذاشتن دوره آنلاین که با موفقیت و استقبال دوستداران سینمای مستند همراه بود، دوره پانزدهم با توجه به واکسیناسیون عمومی و کاهش ابتلا به کرونا در هفته های اخیر قرار است حضوری و در پردیس چهارسو برگزار شود.
اگرچه بخش هایی از این دوره جشنواره، همچنان آنلاین و غیرحضوری است، اما بازگشت جشنواره به سینماها و تجربه نمایش فیلم روی پرده، نوید بازگشت به زندگی است. موهبتی که پس از زمستان ۹۸ و در دوران اوج کرونا آهسته آهسته از یاد می رفت. «سینماحقیقت» یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین جشنواره های سینمایی ایران است که با وجود فراز و فرودها و انتقادهایی که به آن در همه ادوار وارد بوده، به دلیل یک امتیاز بزرگ، همیشه مورد توجه و جذاب است. سینمای مستند، در ذات، بدیع و تازه است.
هرچند که افزایش تعداد مستندسازان و آسان شدن فیلمسازی در این حوزه هم، آفت هایی داشته و نسل تازه فیلمسازی بیش از آنکه سینماگر باشند، کشف کننده سوژه هستند و اغلب با زبان سینما آشنا نیستند. اما برخلاف سینمای داستانگو که بسیار در ساز وکارهای تجاری گرفتار آمده و به فروش و پسند بازار دل خوش کرده ، سینمای مستند هنوز ماهیت مستقل خود را حفظ کرده است. سینمایی که در مواجهه با آن و با وجود همه محدودیت ها می توان روزنه هایی از استعداد و نوآوری را دید. فیلم های مستند سینمای ایران، معمولا جسورانه، خلاق و مبتکرانه هستند.
«سینماحقیقت» اصلی ترین تریبون این سینما و سینماگرانش است و به همین دلیل اهمیت ویژه ای دارد. در هفت روز جشنواره است که توجه عمومی به دلیل فضاسازی به این رویداد جلب می شود و دایره مخاطبان جشنواره، خارج از دورهمی ها، جلسه های نقد و بررسی و فضای رسانه ای گسترده شده و موضوع مستند عمومیت می یابد. در سال های اخیر، سینماگران بسیاری از حوزه مستند به سینمای داستانی رفته و مورد توجه قرار گرفته اند، جوانانی که در «سینماحقیقت» دیده شدند، مسیری سهل تر برای ورود به سینمای داستانی داشتند و توفیق در «سینماحقیقت» آنها را به فضای حرفه ای نزدیک کرد. با همه اینها و با جذابیت هایی که سینمای مستند دارد، همه بضاعت سینمای مستند ایران در هفت روز جشنواره خلاصه نشده است.
این جشنواره مثل همه جشنواره ها، بایدها و نبایدهایی دارد و پشت این واژه ها، فیلم ها و فیلمسازانی باقی می مانند که شاید در گذشته برای دیده شدن فیلمشان فرصتی نداشتند اما امروز به کمک پلتفرم ها راحت تر به مخاطب می رسند و این موضوع، ممکن است در طولانی مدت مرجعیت جشنواره «سینماحقیقت» در حوزه سینمای مستند را کمرنگ کند.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- نگاهی به نمایش «رامسس دوم»/ شیطان یا فرشته؟
- مصائب زن بودن/ درباره «تاسیان» و قضاوتهای زودهنگام
- زندهباد سینما/ مروری بر کارنامه مصطفی کیایی
- نگاهی به «شیهه»/ به کودکی که هرگز زاده نشد
- «مصائب شیرین ۲»؛ این بهار را خزان نیست
- سفر، سینما و معجزه
- سهم رسانهایها از پروژههای میلیاردی
- مجموعه داستان «تهران، قلهک، کوچه آفتاب» منتشر شد
- «خورشید» فیلمی است که جامعه امروز به آن نیاز دارد/یادداشتی از محدثه واعظی پور
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد






