مراسم تشییع پیکر محمد زرین دست با انتقاد از برخی برداشتهای سیاسی نسبت به مهاجرت و یا رفت وآمد هنرمندان به خارج از کشور برگزار شد.
به گزاش سینماسینما، پیکر زندهیاد محمد زریندست (کارگردان و بازیگر فقید) صبح یکشنبه ۱۴ آذر ماه با حضور جمعی از اهالی سینما و خانواده این کارگردان و تهیه کننده سینما از ساختمان شماره دو خانه سینما در خیابان وصال به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) تشییع شد.
در این مراسم محمد علی سجادی نائب رئیس کانون کارگردانان خانه سینما با بیان اینکه «محمد زریندست، همیشه حضور داشت و حضورش با علیرضا زریندست (فیلمبردار سینما و برادر این کارگردان فقید) ادامه دارد،» گفت: من همیشه او را قد برافراشته دیدم و او در آخرین لحظه عمر هم سینما را دوست داشت. محمد زریندست کارگردان تحصیلکرده و کتاب خوانده بود که به جوانان توصیه میکرد که عجله نکنند و کتاب بخوانند تا بدانند چگونه مستمر بمانند.
او افزود: فقط کارگردان شدن مهم نیست بلکه کارگردان ماندن مهم است، به همین دلیل او میتواند الگوی بسیار مهمی باشد به عنوانی کسی که همیشه نفساش با سینما بود.
همچنین مرتضی شایسته (تهیهکننده سینما ) در سخنانی مطرح کرد: در سالهای گذشته او خیلی زیاد در دفتر «هدایت فیلم» حضور داشته و دوستی زیادی باهم داشتیم. محمد زرین دست نسبت به سینمای آمریکا، فرانسه و ایتالیا تسلط زیادی داشت و نسبت به سینمای ایران هم تا حدی که کار کرده بود، آشنایی داشت.
این تهیه کننده سینما محمد زرین دست را فردی دانست با روحیه بسیار مثبت که اهل تهمت افترا و کینه نبود.
وی یادآور شد: قرار بود او به آمریکا سفر کند و در لندن ملاقاتی با مورگان فریمن داشته باشد اما اجل فرصت نداد. بیماری او سه هفته طول کشید و بعد از این سه هفته، او از میان ما رفت.
سید ضیاءالدین دری کارگردان هم با ابراز تاسف از اینکه جمعیت کمی برای مراسم تشییع محمد زرین دست به خانه سینما آمده است، گفت: فیلم «هاشم خان» این فیلم ساز در زمان خودش بالاتر ازسینمای ایران بود. من مردی مثل ایشان را بیعقده، با سواد و حیف شده در سینمای ایران ندیدم، سینمای ایران نتوانست در ژانری که او کار میکرد، خدماتی به وی ارائه دهد.
این کارگردان ادامه داد: تابستان امسال محمد زریندست را دیدم و گفت که میخواهد فیلم بسازد اما (اداره) نظارت نمیگذارد و من الان با توجه به سابقهای که از فیلمسازی او در ذهن دارم، تنها مشوق خود را از دست دادهام. او جزو استثناهای سینمای ایران بود که میتوانست هم در سینمای ایران و هم در سینمای آمریکا کار کند، ضمن اینکه او کسی بود که از آمریکا دلار میآورد و در اینجا خرج میکرد و ما کسی مثل او را نداریم.
شجاعنوری: او هیچگاه عجز و ناله نکرد
علیرضا شجاعنوری هم یکی دیگر از هنرمندانی بود که در این مراسم به یاد محمد زریندست سخنان کوتاهی را مطرح کرد.
او با اشاره به اولین آشنایی خود با زریندست در سال ۶۵ (که بنیاد سینمایی فارابی تازه فعالیت خود را آغاز کرده بود) و در بازار فیلمی در میلان حضور داشت، گفت: او با روحیه بالا در آنجا میان هموطنان خود آمد و خوشحال بود از اینکه فیلمی از سینمای ایران مطرح میشود. من جز نیکی از او ندیدم و یک بار ندیدم ناله یا عجز بکند و بد کسی را بگوید.
یونس صبوحی مدیر تولید و تهیهکننده سینما هم با اشاره به اینکه بیش از پنج دهه است که با محمد زریندست آشنایی دارد، خاطراتی را از علاقه او به بازیگری و اجرای نقش کاوه آهنگر در تئاتر در زمانی که هفت ساله بود تعریف کرد.
وی با بیان اینکه محمد زریندست انسان مثبتاندیش بود، فقدان او را برای خود و سینمای ایران یک ضایعه دانست.
جهانگیر الماسی بازیگر سینما و تلویزیون هم در این مراسم پس از حضور در جایگاه با اشاره به اینکه حضور هنرمندان و قرارگیری پیکر مرحوم محمد زریندست در جلوی آنها تصویر عجیبی را رقم زده است، ادامه داد: هنرمندی چون او باید پایین باشد و چون منی کوتهفکر و ابله از فراز به او نگاه کنم. بقیه هم که ایستادهاند و این مفهوم زندگی است همانطور که یک بار در منزلم بود، از او پرسیدم این همه سال ینگه دنیا را گشتی به چه رسیدی؟ و او با شعری از مولانا پاسخ داد «مهم نیست مرگ کی و کجا به سراغ تو میآید بلکه مهم این است که زندگی و مرگ تو چه تأثیری بر دیگران بگذارد».
وی ادامه داد: حال ما چنین سوالی را باید از خود بپرسیم و این در حالی است که سینمای ایران برای داشتن چنین افرادی قابل احترام است.
از کی خروج از کشور و بازگشت به آن به یک عیب تبدیل شده است؟
منوچهر شاهسواری مدیرعامل خانه سینما هم به عنوان آخرین هنرمندی که در این جمع سخن گفت، با تسلیت و آرزوی آرامش برای خانواده محمد زریندست، اظهار کرد: در هفته گذشته قصه پرغصهای بر ما گذشت که به دلیل حرمت خانواده زریندست از بیان آن اجتناب میکنم اما چند نکته را باید در اینجا مطرح کرد.
وی گفت: در بین سینما و سینماگران ایران گروهی بوده، هستند و خواهند بود که به ارتقاء صنعتی سینما کمک کردند و محمد زریندست یکی از آنهاست.
او ادامه داد: اما نکته اینجاست که چه کسی فکر میکند صاحب توان و اختیار انسانی است که از جایی به جای دیگر میرود و بعد به محل تولد خود باز میگردد. این موضوع از چه زمانی به یک عیب تبدیل شده است؟ از کی تا حالا وقتی کسی از شهر خود خارج میشود باید مورد عتاب و خطاب قرار گیرد.
وی افزود: از اول تاریخ تاکنون این همه ایرانی به خارج از این سرزمین رفتهاند و من امیدوارم صحنه فعالیت فرهنگی به خصوص در حوزه سینما از این نگاههای تنگنظرانه رها شود تا فرصت داشته باشد در آسمان فرهنگی جهان پرواز کند.
شاهسواری اظهار کرد: محمد زریندست یک تصویر ثابت، خیالانگیز و عاشق سینماست. او امکان نداشت در مراسمی از جشن و سرور سینمای ایران پاکیزه و مرتب و از قبل فکر شده حضور نداشته باشد، یعنی آدابی را برای جایی که به آن میرفت، رعایت میکرد که این روزها کم میبینیم.
در انتهای این مراسم هم علیرضا زریندست فیلمبردار باسابقه سینما و برادر زندهیاد محمد زریندست خطاب به برادرش که از او میخواست برخیزد، گفت: او همیشه در کارهایی که با هم همکاری میکردیم میگفت «دوربین، کات، علی خوب بود» و این «علی خوب بود» او خارج از دستور یک کارگردان بود، چرا که پشت آن یک مهر و محبت برادرانه بود، یعنی اینکه برادرم تو باید مواظب من باشی همانطور که او مواظب من بود.
وی بیان کرد: برادر من زندگی خاص و عجیبی داشت و وقتی برای تحصیل به آمریکا رفت، پدرم فکر میکرد او پزشکی میخواند اما در اواخر عمرش فهمید پسرش سینما خوانده است! وقتی هم که برادرم به ایران برگشت دیگر عمر پدرم تمام شده بود. با این حال او آغازگر راهی بود که با فیلم «هاشمخان» به عنوان فیلم غیرمتعارف که در آن دوران مورد توجه بود، شروع شد.
علیرضا زریندست تأکید کرد: حمایت او راهی را برای من آغاز کرد که در میان شما کسانی راه را برای من هموار کردند. امیدوارم برای همه سینمای ایران و اهالی آن هر چه اتفاق میافتد، سرشار از شادی و خبرهای خوب باشد.
این مراسم با خواندن نماز میت بر پیکر مرحوم زریندست و قرار گرفتن پیکرش بر دستان همکاران و خانوادهاش به سمت بهشت زهرا (س) به پایان رسید.
محمد بزرگنیا، فرشته طائرپور، محمد باشهآهنگر، محمد و مصطفی شایسته، لاله اسکندری، ابوالحسن داوودی، بیتا منصوری، فرزاد مؤتمن، از هنرمندان حاضر بودند و کامران ملکی از اعضای هیأت مدیره خانه سینما هم اجرای مراسم را بر عهده داشت.
محمد زریندست در حوزههای مختلف بازیگری، نویسندگی، کارگردانی و تهیهکنندگی فعالیت داشته است.
این هنرمند که متولد ۱۳۱۳ بود، سالهای متمادی با نام «تونی زرین دست» در آمریکا در عرصه فیلمسازی فعالیت میکرد و در سالهای اخیر به ایران برگشته بود.
زریندست ۹ آذر ماه به دلیل ابتلا به سرطان از دنیا رفت.
منبع: ایسنا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- یک یادداشت کوتاه برای مردی بزرگ/ آقای متوسلانی نازنین ۹۰ سالگیتان خجسته
- بازنشستگی را باید پذیرفت!
- برگزاری کارگاههای آموزشی اصغر فرهای در تورنتو
- ناراحتی محمدحسین مهدویان از شنیده نشدن صدای رنج مردم سردشت پس از ۳۲ سال
- خاطره علی ملاقلیپور از دعوا سر صحنه یک فیلم، ۱۶ سال پیش
- غلامرضا جنتخواهدوست، کارگردان پیشکسوت دفاع مقدس درگذشت
- بازگشت داریوش مهرجویی پس از شش سال به سینما/ «لامینور» ادامهای بر «سنتوری»؟
- پروژه مشترک جدید ایران و اروپا به زودی آغاز میشود
- نمایش مستند «نسیان» در بازار فیلم کن
- «تگزاس ۲» در صدر/ گزارش فروش هفتگی سینمای ایران
- تذکر کتبی برای گالری آریانا، برگزارکننده نمایشگاه «آن دیگری»
- جرج کلونی، بنیانگذار یک کمپانی خودروسازی میشود
- حضور یک کارگردان و دو فیلم ایرانی در جشنوارهای اسپانیایی
- مرکز باربیکن لندن میزبان مانی حقیقی
- از کمدی، که خوب میفروشد تا شکست دهنمکی در گیشه/ مروری بر فروش فیلمهای روی پرده
نظرات شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- از استعفای اعتراضی جعفر پناهی تا تقابل با هیاتمدیره؛ پشت پرده اختلافات صنفی سینماگران
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی
- «جستوجو در تنگنا»؛ انگار این همه چیزی باشد که از شهر و دیوارهایش به میراث بردهایم
- حمید طالقانی درگذشت
- فیلمـکنسرت «برندگان اسکار موسیقی» روی صحنه میرود
- معرفی برگزیدگان نوزدهمین جشنواره بینالمللی «سینماحقیقت»
- آکادمی داوری اعلام کرد؛ فهرست نامزدهای اولیه جوایز اسکار ۲۰۲۶/ نامزدی فیلمسازان ایرانی در دو بخش
- با رای منتقدان مجله IndieWire؛ آخرین ساخته جعفر پناهی در میان بهترینهای ۲۰۲۵
- شورای بازبینی فیلمهای سینمایی موافقت کرد؛ صدور پروانه نمایش برای پنج فیلم سینمایی
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- «پیکار با پیکر»؛ پیکری در پیکار
- «غریزه»؛ عشق پرشور نوجوانی، عبور از ممنوعهها
- رابطه ظرف و مظروف
- «محکوم»؛ آغازی برای پایان
- میراثِ کودکی
- بازیگر «پاریس تگزاس» در فیلم تازه نادر ساعیور
- اکران نسخه مرمت شده یکی از فیلمهای مهم داریوش مهرجویی
- این فیلم انعکاس واقعیتهای زندگی آدمهاست/ لیلا حاتمی: حواس کسی به «قاتل و وحشی» نیست
- «ارس، رود خروشان» روایت فاتحان شهرهای رفته بر باد است
- اکران و نقد نمایندهی کانادا در اسکار در سینما اندیشه
- نگاهی به مستند «زیر درخت لور»؛ بیانیهای هنری درباره شکلی از رنج جمعی
- «پیکار با پیکر»؛ وقتی که سخن هرودوت بهانه فیلم میشود
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- یک جایزه و دو تقدیر برای فیلمسازان ایرانی در جشنواره الیمپیای یونان






روحش در آرامش قرین رحمت ابدی باد، آمین.