صادق زیبا کلام _ کم نیستند کسانی که معتقدند اهدای دو جایزه در کن برای ایران، بیارتباط با برجام نیست. دستکم برخی از آنها این نظر را با طعنه میگویند. اینکه آن جوایز به انگیزههای سیاسی به اصغر فرهادی و شهاب حسینی داده شده است. به نظر آنها اگر برجامی در کار نمیبود، ایبسا جوایزی هم اهدا نمیشد. در مقابل کسانی هستند که چندان ارتباطی میان «کن» و «برجام» نمیبینند. آنان برعکس گروه «شکاکان» معتقدند کن سیاسی نیست و دو جایزهای که به «فروشنده» داده شد، مبین ارزش هنری و سینمایی است که ازنظر داوران کن، اصغر فرهادی و شهاب حسینی استحقاق دریافت آن را داشتهاند.
✅ حقیقت کدام است؟ آیا جوایز ایران و اساساً مکانیسم انتخاب بهترینها در جشنوارههای بینالمللی ازجمله کن صرفاً بر مبنای سینما انجام میشود و هیچ رگهای از «سیاست» در آن وجود ندارد؟ یا اینکه آنگونه که شکاکان و مخالفان جشنوارههای بینالمللی در ایران میگویند، اهدای اینگونه جوایز کاملاً با انگیزههای سیاسی صورت میگیرد؟
✅ احتمالاً حقیقت یک جایی در این میانه است. نه میتوان گفت تصویری که از ایران در اذهان بینالمللی است، مطلقاً تأثیری روی هیئتداوران در کن نمیگذارد و نه میتوان گفت اگر بهجای «فروشنده»، هر فیلم دیگری از ایران به جشنواره میرفت، بهواسطه انگیزههای سیاسی در رابطه با برجام یا حاضر میشد «سیاهنمایی» کند، بههرحال جایزهای به آن داده میشد. تصویر مثبتی که درنتیجه برجام از ایران در عرصه بینالمللی به وجود آمده و رفتار مؤدب، متین و حاکی از احترام وزیر امور خارجه ایران، دکتر ظریف در طول سه سال گذشته نسبت به همتایان غربی و غیرغربیاش، یقیناً بر تصمیمگیری داوران کن بیتأثیر نبوده است. اما نمیتوان درخشش شهاب حسینی و استعداد شگرف اصغر فرهادی را نادیده گرفت.
✅جدایی نادر از سیمین فرهادی اتفاقاً در اوج رویاروییهای هستهای به وی اهدا شد؛ بنابراین هرقدر هم که انگیزههای سیاسی را به اسکار، کن و سایر جوایز بینالمللی نسبت دهیم (آنگونه که بسیاری از سینماگران دولتی نسبت میدهند) نمیتوان عنصر هنر و سینما را نادیده گرفت. کافی است سریال «شهرزاد» را با «معمای شاه» مقایسه کنید. استقبال اقشار فرهیخته و تحصیلکرده جامعه از آثار غیردولتی ازجمله شهرزاد و عدم استقبال آنان از سینمای دولتی در قالب معمای شاه، مبین آن است که هنر غیردولتی با استقبال بسیار گستردهتری از جانب مخاطبان روبهرو میشود. دقیقاً به این خاطر است که سینمای فرهادی، کیارستمی یا جعفر پناهی هم در کن، هالیوود یا برلین با استقبال بیشتری مواجه میشود تا سینمای دولتی ایران.
منبع : شرق
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- اولین اخبار غیر رسمی درباره فیلم اصغر فرهادی
- «فروشنده» در آینه مکتب نقد عمیقگرا / فیلمی که مخاطبانی فراگیر دارد
- در بیانیه رسمی اعلام شد؛ ژاپن، کشور افتخاری بازار جشنواره فیلم کن
- «ارتفاع پست»؛ پرواز اضطراب و امید بر فراز خاکِ ایران
- یادداشت محمد حقیقت/ رکوردشکنی «یک تصادف ساده» در فرانسه/ نگاهی به فروش فیلمهای سه فیلمساز مهم
- آغاز فیلمبرداری «داستانهای موازی» در پاریس
- مروری بر واکنشهای مطبوعات جهانی به «یک تصادف ساده»
- نمایش «جدایی نادر از سیمین» در ایتالیا
- نمایش آثار مهرجویی، بیضایی و فرهادی در جشنواره مطرح ایتالیایی
- سناریوی «یک تصادف ساده» چگونه شکل گرفت؟
- جایزهای فراتر از پناهی و فیلمش
- جعفر پناهی و عوامل فیلم «یک تصادف ساده» به کشور بازگشتند
- زمان بازگشت جعفر پناهی و گروهش به ایران مشخص شد
- فردای نخل طلا
- پیامهای تبریکی که برای نخل طلای «یک تصادف ساده» مخابره شد
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- حقایقی درباره فیلم سرب ساخته مسعود کیمیایی به بهانه نمایش آن از تلویزیون
آخرین ها
- «بابا پیکاسو»؛ در چنبره عواطف، حرمان و جداافتادگی
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت





