پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

سینماسینما، علی پاکزاد – حسین پاکدل بازیگر فیلم «پشت دیوار سکوت» معتقد است، معضل روزنامه نگاران در جامعه به اندازه موضوع ایدز خطرناک است و باید برای آن اهمیت زیادی قائل شد.

به گزارش سینماسینما، پاکدل چهره ای شناخته شده در سینما، تلویزیون و تئاتر است. او با دو فیلم در جشنواره سی و پنجم حضور پیدا کرد. پاکدل می گوید در فیلم «پشت دیوار سکوت» و «خانه کاغذی» به خوبی به این دو موضوع اشاره شده است.

بازیگر فیلم «پشت دیوار سکوت» درباره موضوع این فیلم گفت: «بازی در فیلم جوزانی، همکاری من با او لقب نمی گیرد. زیرا ما سالهای سال است که با هم رفیق هستیم. جوزانی یکی از بهترین کارگردانان سینمای ایران است. به این معنا که سینما را خوب می شناسند. عقیده دارم جوزانی حکیم سینمای ایران هستند. البته حضور من در این فیلم اولین همکاری من با آقای جوزانی بود. «زیر سقف دودی» اثر ارزشمندی بود که می توانست بیش از این موفق شود. اگر بخواهیم به موضوع فیلم رجوع کنیم ، متوجه می شویم که یک کارگردان یا یک بازیگر به عنوان هنرمند این وظیفه را دارند که به مسائل پیرامونی و اجتماعی خود بیش از حد دقت کنند. عموما فیلم هایی که سرمایه گذار خاص دارند همواره به دنبال سوژه هایی می روند که از لحاظ تجاری و اقتصادی موفق باشند. اما «زیر سقف دودی» فیلمی بود که با سرمایه گذاری شخصی ، به سراغ موضوعی رفت که اکنون در جامعه بیش از حد نیاز به توجه دارد.»

او ادامه داد:«بسیاری بعد از دیدن این فیلم اذعان داشتند که «پشت دیوار سکوت» سفارشی است؛ در صورتی که به هیچ وجه چنین موضوعی واقعیت ندارد و جوزانی این فیلم را شخصا تهیه کرده است. به هر حال مسائلی در سالهای قبل به وجود آمد که بسیاری از آن خبر ندارند. خون هایی وارد این مملکت شد که مستقیم وارد رگهای هموطنان ما شد. مگر می شود از ایدز و موضوعاتی شبیه به این گذشت.همه جای دنیا درباره چنین مسائلی صحبت می کنند . اما اکنون در سینمای ما مد است که زینت و امجالس باشید.»

پاکدل درباره حضور در سینما گفت: «حضور من در سینما فقط جنبه رفاقت دارد. یعنی همکاری با جوزانی هم به همین منوال شکل گرفت. با آقای صباغ زاده در فیلم «خانه کاغذی» و پیمان قاسم خانی در فیلم « خوب،بد،جلف » هم بر اساس رفاقتی که داشتیم همکاری کردم. تا به امروز هر همکاری که در سینما داشتم به دلیل رفاقت و رابطه ای که با دوستان داشته ام شکل گرفته است. اما کار اصلی من تئاتر است و به این حوزه علاقه زیادی دارم. به هر حال هزینه هایی که در تئاتر داریم را با بازی در سینما جبران می کنم. تئاتر جدی به هیچ وجه درآمد ندارد.»

بازیگر فیلم «خانه کاغذی» درباره حضور نیافتن این فیلم در جشنواره گفت: «جشنواره مقررات خاص خود را دارد. تمام سینمای ایران فقط در جشنواره خلاصه نمی شود. به هر حال مجاری دیگری هم وجود دارد. خانه سینما نیز جشن برگزار می کند. یعنی فیلمها تنها نمی مانند. البته حضور نداشتن این فیلم باعث می شود که به اندازه کافی دیده نشود. جشنواره را یک رویداد کاملا دولتی باید بدانیم. گاهی دیده می شود فیلمهایی در جشنواره مورد اهمیت قرار می گیرند که به هیچ وجه از ارزش کافی برخوردار نیستند؛ و فیلمی بیرون می ماند که یک شاهکار هنری است. البته چنین تصمیماتی از عهده مدیران جشنواره خارج است و از جای دیگری این دستورات ابلاغ می شود. «خانه کاغذی» فیلمی کاملا خوش ساخت و حرفه ای است. حساسیت های تینا پاکروان و کارگردانی مهدی صباغ زاده در این فیلم نمود بارزی داشت. این فیلم درباره روزنامه نگاران بود موضوعی که به اندازه ایدز برای ما در جامعه حائز اهمیت می تواند باشد. بیماری ایدز به جسم ضربه می زند اما معضل روزنامه نگاران روح را متلاشی می کند.»