پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

عسل عباسیان – زمزمه تحریم چند فیلم سینمایی نظیر «ابد و یک روز»، «مالاریا» و… در اکران نوروز ٩۵، بحث داغ این روزهای سینمای ایران است. تحریم برخی از فیلم‌های سینمایی، توسط حوزه هنری و نهایتا نمایش‌داده‌نشدنشان در سالن‌های زیرمجموعه‌اش، تبدیل به بحرانی شده که چندسالی است گریبان سینمای ایران را گرفته و صدمات جبران‌ناپذیری به پیکره آن وارد کرده است.

علیرضا داودنژاد، سینماگری که علاوه بر کارگردانی، تهیه‌کنندگی هم می‌کند و مستقیما با حساب‌وکتاب و اعداد و ارقام در سینما سروکار دارد، درباره اثر تخریبی این دست اقدامات می‌گوید: «سینما در ایران مشکلات زیادی دارد. یکی از مشکلاتش رابطه‌اش با نهادهای پیرامونی است، مثل رابطه‌اش با تلویزیون، با شهرداری، با حوزه هنری و… این مشکلات، باید هرچه‌زودتر در محکمه‌های قانونی رسیدگی و حل شود وگرنه سینمای ایران پا نمی‌گیرد و کمر راست نمی‌کند. اما در رابطه با تحریم حوزه هنری باید گفت اگر حوزه هنری هم مثل امام‌خمینی(ره) فکر می‌کند «بدترین فیلم ایرانی حتی از بهترین فیلم خارجی بهتر است»، پس باید مسائلش را با سینمای ایران حل کند».

اما در شرایطی که برخی از سینماگران ایده تحریم متقابل حوزه توسط سینماگران را مطرح کرده‌اند، داودنژاد به تبعیت از رویدادهای اخیر عرصه دیپلماسی در ایران، ایده مذاکره را برای رفع تحریم، ارجح بر مقابله‌به‌مثل می‌داند و معتقد است: «با تحریم فیلم‌هایی توسط حوزه، تولید آن فیلم‌ها متوقف نمی‌شود. اگر سینماگران هم حوزه را تحریم کنند و نخواهند به آن فیلمی برای نمایش بدهند، این‌بار حوزه می‌تواند بگوید: «بدترین فیلم خارجی از بهترین فیلم ایرانی بهتر است» و فیلم‌های خارجی بیاورد و نمایش دهد و ضربه‌ای متقابل بر پیکره سینما وارد شود. در نتیجه نه تحریم‌کردن حوزه توسط سینما و نه تحریم سینما توسط حوزه، هیچ مشکلی را حل نمی‌کند! تحریم هیچ‌یک از طرفین، به‌نفع سینما نیست، درحالی‌که  این دست تحریم‌ها می‌تواند در بازی‌های سیاسی منفعت داشته باشد. تحریم از جانب هیچ‌یک از این دو سو سودی برای سینما ندارد ولی برای گرایش‌های جناحی ممکن است سود داشته باشد».

در روزگاری که گفت‌وگو، به‌جای تحریم، ایده‌ای است که چهره‌ای دیگر از ایران و مناسبات بین‌المللی‌اش در سال اخیر نشان داده، طبق گفتار داوودنژاد، تبعیت از این الگو برای حل چالش‌های فرهنگی از جمله رابطه حوزه هنری و سینما، می‌تواند کلیدی باشد که یکی از قفل‌های کنونی عرصه سینما را می‌گشاید.

منبع: شرق