پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

سینماسینما ،فرزانه متین: «زهرمار» نخستین فیلم جواد رضویان در مقام کارگردان است که با قرار گرفتن در فهرست اکران سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر، مایه تعجب و بهت منتقدان و اهالی سینما شد.
فیلم زهر مار از همان ابتدا در تعیین ژانرش ضعیف عمل می کند نه می توان آن را در رده‌ی طنز وکمدی جا داد و نه اجتماعی.شاید بتوان گفت این فیلم ضعیف باید به صورت تله فیلم یا نمایش خانگی تنها درصدد سرگرم کردن مخاطب برمی آمد. از این رو باید گفت فیلم رضویان تلفیقی از این دو ژانر در حد ضعیف است ، طنز اجتماعی تکراری که مخاطب با تماشایش ، فیلم رسوایی ده نمکی را به یاد می آورد. رسوایی یک اثر بسیار نازل در سینمای ایران تلقی می شود حال زهر مار به گونه ایی کپی برداری از این فیلم است.روحانی جای خود را به مداح داده است هرچند که گفته می شود داستان فیلم مبتنی بر واقعیت است.جواد رضویان هدف از ساخت فیلم را یک نقد اجتماعی می داند که گرفتاری ومشکلات مردم را نشان می دهد اما متاسفانه بسیار ناپخته عمل کرده است. این که چرا بعضا این فیلم را با مارمولک کمال تبریزی مقایسه می کنند همچنین از عجایت این روزهاست.

داستان فیلم در مورد مداحی با بازی سیامک انصاری در نقش حاج حشمت است که بر ای شورای شهر کاندید شده ا و از این طریق یکی از دوستانش با بازی سیامک صفری از وجود وی متوجه می شود و به دلیل کینه ای که از او داشته یک شب به همراه همسر دروغینش با بازی شبنم مقدمی که ساقی مواد مخدر است به خانه حاج حشمت می آیند و از این جا دردسرهای آغاز می شود.
تقابل یک فرد مذهبی با دیگر اقشار مختلف در سیتمای ایران تبدیل به سوژه ای تکراری و نخ نما شده و زهر مار نه از تکنیکی ونه موضوعی حتی با وجود بازیگران خوب نتواسته در گیشه مخاطب را جذب کند. اگر کارکردانی هم بخواهد در رابطه با این موضوع فیلم بسازد باید بسیار هوشمندانه و با دقت عمل کند که اثرش کپی و تکراری نباشد.
اما آنچه در فیلم زهرمار حائز اهمیت است با توجه به این که موقعیت های طنز کم ندارد، احترام مخاطب را نگه می دارد و دور از لوده بازی، شوخی های جنسی و نا به جاست و به هر قیمتی نمی خواهد تماشاگرش را بخنداند.