پایگاه خبری تحلیلی سینماسینما

مانند هر فیلمساز دیگری برای ما هم مسیر هموار نبود و ما تلاشمان را بیشتر کردیم. طبیعتا معضلات و مشکلات تامین سرمایه برای اکثر فیلم اولی ها وجود دارد و مشکلات دیگری که برای همه فیلمسازها مشترک است. قاعدتا اولین مشکل تامین سرمایه است بخصوص اگر متکی بر بودجه دولتی نباشید و کار در بخش خصوصی انجام شود. سخت ترین بخش کار همین مرحله است باید کسی را پیدا کنید که به شما اعتماد کند و فیلمنامه را دوست داشته باشد. ما توانستیم توافق و اعتماد سرمایه گذار بخش خصوصی را جلب کنیم و با کمک محمدرضا مصباح تا حدودی مسیر کم دست انداز شد، چون افراد با علاقه و انگیزه به میدان آمدند خیلی مشکل جدی نداشتیم اما به هر حال هزینه های تولید بالا رفته و مجبور بودیم جاهایی هزینه را محدود کنیم. کسانی که امسال فیلم ساختند به فیلم ها نگاه تجاری نداشتند. چشم انداز سینما به گونه ای نیست که با انگیزه اقتصادی به آن ورود کنید بلکه این سینماست که مهم است و به همین دلیل نسبت به سال های گذشته فیلمنامه و اساسا فیلمسازی موضوعیت جدی تری دارد.

ترجیح می دهم از کسی نام نبرم ولی در همه این سال ها فیلم اولی ها، پدیده ها و چراغ های جشنواره بودند و اگر دنبال چرایی آن هستید به این خاطر است که مثل هر کار دیگری سینما هم نقطه اشباع دارد و این نقطه اشباع آفت فیلمساز است. فیلم اولی ها نه تنها به اشباع نرسیده اند بلکه می خواهند توانایی هایشان را به منصه ظهور بگذارند و خودشان را اثبات کنند. به همین خاطر هر آن چیزی را که در چنته دارند رو می کنند تا در اولین حضور بهترین اثر را خلق کنند. از این جهت شاید خیلی از فیلمسازها در فیلم اولشان متفاوت تر ظاهر شده اند.

سینما هم مثل هر تجربه بشری یک دیوار است که هرکس آجری به آن اضافه می کند ما ناگزیریم ببینیم پیشکسوتان این حوزه چه ایرانی و چه خارجی، چه کردند و کدام بخش از جهان زیسته آنها به ما نزدیک است. هر فیلمسازی جهانش را از تجربه زیسته، از محیط پیرامونش و از اجتماع و سینمای دنیا وام می گیرد اما قرار نیست در آن متوقف بماند. کسی در این مسیر موفق است که آجر جدیدی که روی این دیوار می گذارد آجر خودش باشد. من تلاشم را کردم فیلمی که می سازم شخصی و نزدیک باشد به تمام آن چیزهایی که در زیست جهان و باور من می گنجد.

مهم ترین دغدغه فیلمسازان نسل نو اثبات خودشان است. تثبیت در حوزه سینما زحمت زیادی می خواهد و هر فیلمسازی در اولین گام دوست دارد توانایی هایش را طوری به اثبات برساند که مسیر پیش رو هموار شود. هرکسی در مسیر فیلمسازی قدم می گذارد بانکی دارد از توشه هایی که در تمام این سال ها اندوخته و انگار لبریز شده و هرجور شده می خواهد آنها را به تصویر بکشد، لابد باورش این است که چیزی درخور بیان دارد که وارد حوزه فیلمسازی می شود. اگر نگاهش به سینما جدی باشد فیلم اول نقش جدی تر دارد. این چرخه که هم صنعت را شامل می شود و هم هنر را، آنقدر قدرتمند است که اگر جدی و با انگیزه نباشی خود به خود حذف می شوی. کلی فیلمساز داشتیم که با یک فیلم آمده اند و رفته اند. به همین خاطر باید خیلی هوشمندانه وارد شد.

هم خوشحالم و هم استقبال می کنم. قاعدتا در نگاه اول صرف حضور در جشنواره مهم است و هر فیلم اولی بدش نمی آید هر طور شده در جشنواره و در بخش نگاه نو – که تا چند سال قبل بود – با همنسلان خودش حضور داشته باشد. حالا که فیلمم برای جشنواره انتخاب شده و راحت تر می توانم راجع به آن حرف بزنم می گویم میهمانی این شکلی برای من جذاب تر است. به اصرار از واژه رقابت پرهیز می کنم و روی میهمانی تاکید دارم چون معتقدم در هنر چیزی به اسم رقابت وجود ندارد. جشنواره یک موتور محرکه و انگیزه است برای این که مسیر آینده را پرقدرت تر بروی. برای من بودن در کنار همین عزیزان اتفاق جذاب تری است تا این که در یک کلونی محدودتر حضور داشته باشم.

نویسنده و کارگردان: سیدمرتضی فاطمی

تهیه کننده : محمدرضا مصباح

بازیگران:  امیر آقایی، بیتا عزیزاوقلو، پردیس پورعابدینی، پژمان جمشیدی، سارا محمدی، شیرین ضابطیان، علی اوجی، فاطمه میرزایی و میترا حجار

سازندگان فیلم به جای خلاصه داستان این اطلاعات را آورده اند: انسان چیزی به دست نمی آورد، مگر چیزهایی از دست بدهد…