تاریخ انتشار:۱۳۹۶/۰۳/۱۰ - ۱۲:۳۸ تعداد نظرات: ۰ نظر کد خبر : 62467

سینماسینما، علی پاکزاد – محمد حقیقت منتقد و کارگردان سینما فیلم «۲۴ فریم» عباس کیارستمی را اثری تاثیرگذار و تمام و کمال می‌داند.

به گزارش سینماسینما، محمد حقیقت یکی از فیلمسازان و منتقدان پیشکسوت سینمای ایران است. وی فیلمسازی را با ساختن فیلمهای کوتاه ۸ میلیمتری در اصفهان و ازسال ۱۹۶۹ آغاز کرد. حقیقت از سال ۱۹۷۷ در پاریس مستقر شد. او در درسال ۱۹۸۰ دستیار سهراب شهید ثالث در فیلم «تعصیلات لوته آیسنر» شد. سپس فیلم بلند «حالت بحرانی» را در پاریس به زبان فرانسه ساخت که تز پایان تحصیلی اش نیز محسوب می شد. این فیلم در مسابقه جشنواره لوکارنو سوئیس در ۱۹۸۴ به نمایش درآمد و یک سال بعد در جشنواره بین المللی بروکسل هم انتخاب شد. در سال ۲۰۰۳ فیلم بلند «دوفرشته» را در ایران با بازی گلشیفته فراهانی و استاد حسن ناهید ساخت که در بخش «هفته بین المللی منتقدین کن» همان سال پذیرفته شد و در ۱۹ جشنواره دیگر جهانی نشان داده شد. حقیقت در هفتادمین جشنواره فیلم «کن» نیز حضور داشت که در طی این جشنواره گفتگویی را با سینماسینما انجام داد:

محمد حقیقت منتقد سینما درباره فیلم هایی که در بخش مسابقه هفتادمین جشنواره کن دیده است گفت:«تا این زمان از بیست فیلمی که در بخش مسابقه حضور دارد. تقربیا هجده فیلم را دیده ام. البته باید بگویم که فیلم شاهکاری را تا امروز مشاهده نکرده ام. اما چند فیلم خوب در این بخش حضور دارند که می توان به آنها اتکا کرد. امیدوارم داوران هم به این فیلم های خوب دقت داشته باشند و نظرشان با ما همسو باشد. یکی از این فیلم‌ها «میدان» است که متعلق به کشور سوئد است. فیلم «بدون عشق» از روسیه هم فیلم بسیار خوبی بود.»

او ادامه داد: «فیلم «در ناپدیدی» هم به کارگردانی فاتیح آکین یکی از فیلم‌های قابل تامل جشنواره کن بود. این فیل سناریوی بسیار قوی داشت که از نقاط مثبت فیلم محسوب می‌شد. از فیلم های دیگر می توان به اثر ژاک دولیون با نام «رودین» اشاره کرد، اما از این کارگردان انتظار بیشتری می‌رفت.»

حقیقت درباره دیگر آثار جشنواره کن گفت: «فیلم دیگری هم که بد نیست درباره آن صحبت کنیم. اثر«میشل آزاناویسوس» است که به گدار می‌پردازد. این فیلم برای من از جذابیت‌های فراوانی برخوردار است. زیرا سال‌هاست در فرانسه زندگی می‌کنم و موج نوی سینما را به خوبی میشناسم. کسانی که زبان فرانسه را به خوبی بلد نباشند نمی‌توانند ظرافت‌های خاصی که در فیلم به کار رفته است، تشخیص دهند.»

این منتقد سینما درباره تفاوت‌های جشنواره هفتادم با سال‌های قبل اضافه کرد: «نگاه من بیشتر به محصولاتی است که سینماگران در طول سال به آن می‌پردازند. برای مثال وقتی که کارگردانی درباره موضوعات اجتماعی صحبت می‌کند یا فیلم می‌سازد باید زمان زیادی صرف تحقیق و پژوهش کند که این نکته در اغلب فیلم‌های مدعی این نوع سینما دیده نمی‌شود و در نهایت اغلب فیلم‌ها رو به ضعف می‌روند.»

حقیقت درباره حضور ایرانی‌ها و فیلم‌هایی که به نمایندگی از ایران به نمایش گداشته می شود گفت: «فیلم آقای کیارستمی هم کلاژی است که همین اواخر آن را ساخته بودند. «۲۴ فریم» کیارستمی در ۲۴ قاب جای گرفته بود که تصاویر زیبایی را به مخاطب نشان می‌داد. تصاویر اول و آخر بسیار خوب بودند. یا آن سکانسی که دو اسب در داخل برف هستند بسیار تاثیرگذار بود؛ در «۲۴ فریم» هم نقاشی می‌بینیم و هم سینما که آخرین حضور آقای کیارستمی در جشنواره «کن» بود. فیلم «لرد» هم سرشار بود از مسائل مختلفی که در هم فشرده شده بود. البته این فیلم جزو آثار خوب محمد رسول‌اف نبود.»

او در انتها اضافه کرد: «فیلم «وقت ناهار» به کارگردانی علی قاسمی نیز اثری قابل تحسین است. فیلم دو برادر بهمن و بهرام ارک هم جزو فیلم های بسیار خوب است. البته فیلمسازان ایرانی خارج از کشور هم عملکرد خوبی داشتند که در مجموع حضور هفت فیلم ایرانی قابل تحسین بود.»

لینک کوتاه

مطالب مرتبط

نظر شما


آخرین ها