مخاطب فوتبالدوست فراموش نمیکند زمانی که مزدک بازی فوتبال میان تیمهای ملی ایران و کره جنوبی در مرحله مقدماتی جام جهانی برزیل را گزارش میکرد که با گل قوچاننژاد باعث صعود ایران به جام جهانی شد؛ چقدر هیجانهای گزارشگریاش با ثبات و هوشمندانه بود نکتهای که این روزها درباره گزارشگرهای ایرانی جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه بسیار در موردش صحبت میکنند. مثلاً عادل فردوسیپور که از موضع ضعف بازی ایران و مراکش را گزارش میکرد و در زمان پیروزی از خودش بیخود شد حتی در استودیوی برنامه ۲۰۱۸ که رفتارش، کارشناسان برنامه را شگفتزده کرده بود. یا پیمان یوسفی که قدری کسلکننده گزارش میکرد و انگار از جذابیتها و هیجان بازی ایران و پرتغال جا مانده بود. اما مزدک میرزایی واقعاً جایش این روزها خالی است؛ مردی که ادبیات گزارشیاش نوستالوژی روزگاری است که مسابقه میان تیمهای نانت و موناکو برگزار میشد و او به مدت ده دقیقه اولین بار در کنار جواد خیابانی قسمتهایی از این رقابت را گزارش میکرد. پس از آن کم کم به گروه گزارشگران فوتبال شبکه سه سیما پیوست ولی چندی است که خبری از او نیست و مردم صدایش را در جام جهانی روسیه نشنیدهاند. به سراغش رفتیم اما خیلی دلگیر بود و چنین پاسخ خبرنگار فرهنگی تسنیم را داد:
“این روزها دلگیرم اما نمیخواهم با گفتن ناراحتیهایم تشنج رسانهای ایجاد شود. از من میپرسید چرا نیستم؟! چون در شبکه مستند فعالیت دارم؛ شبکه سه بنده را به چشم یک گزارشگر میبینند، چون در آن جمع دوستانی که بیشتر تهیهکنندگی برنامههای ورزشی دارند قرار ندارم. همیشه مسابقات را گزارش کردهام و تهیهکنندگی برنامه را به دوستان دیگر واگذار کردهاند. به همینخاطر ترجیحم بوده که نباشم و در شبکه مستند به عنوان تهیهکننده فعالیت ورزشیام را ادامه بدهم.
از مزدک میرزایی سوال کردیم که در فضای مجازی نبودنش را به اختلاف با عادل فردوسیپور ربط میدهند که او این طور بیان کرد: هیچ اختلافی ندارم اما دعوت نشدم، چون مثل همیشه در شبکه سه گزارشگر بودهام و هستم. حالا انشاالله در ادامه جام… نمیخواهم این روزها از دلگیریهایم بگویم. الان نمیخواهم مردم علاقهمند به فوتبال و دوستانم را آزردهخاطر کنم.
او از تهیهکنندگی مستند “تاریخ نگاری سرخابی” گفت که این روزها در حال تولید است و بعد از پاییز روی آنتن شبکه مستند میرود، اظهار کرد: مستند “تاریخ نگاری سرخابی” دو مجموعه ۱۳ قسمتی است که برای اولین بار مروری موشکافانه بر تاریخچه دو باشگاه استقلال و پرسپولیس دارد. ما سعی کردیم در این مستند به سراغ کارشناسان فوتبالی به نام و دوستانی که سهمی در تاریخ این دو باشگاه داشتهاند، برویم تا بتوانیم روایتی صریح از اتفاقات این دو باشگاه داشته باشیم. البته مقطع انقلاب و اتفاقات دهه ۶۰ بیش از همه دورانها برایمان حائز اهمیت بوده و از این جهت دوستان مطبوعاتی فعال آن روزگار بیشتر به ما مساعدت داشتهاند. این کار را حاجنورزی کارگردانی میکند و بنده در مقام تهیهکننده این مستند حضور دارم.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- جبلی در جمع دانشجویان مطرح کرد؛ شبکه خبر را برای «متروپل» به خط کردیم، گفتند بس است!/ تحت فشاریم
- عادل که نباشد علیفر الگو می شود!
- صحبتهای علی فروغی درباره عادل فردوسیپور/ کار فردوسیپور داشت از مدار خارج میشد
- بر سر برنامهای دیگر از عادل فردوسیپور در شبکه ورزش چه آمد؟
- اعتراض شدید نرگس آبیار به عدم صدور مجوز برنامه عادل فردوسیپور/ عادل اعتبار صدا و سیما
- تست گزارشگری عادل فردوسیپور در یک برنامه تلویزیونی + ویدئو
- بازیکن تیم تراکتورسازی تبریز: خیلی از فوتبالیستها دلتنگ عادل هستند
- ضربه فنی!/ «فوتبال برتر» و جای خالی عادل فردوسیپور
- مزدک- عادل؛ یک رابطه وفادارانه /جای خالی این دو صدا، همچنان احساس میشود
- اولین اظهارات مزدک میرزایی پس از مهاجرت
- معاون سیما: مزدک میرزایی سر کار خود برگردد
- در غیاب مزدک و عادل چه کسانی فرصت بیشتری برای گزارش پیدا میکنند؟/تازهواردهای خوششانس
- جهانگیر کوثری: تلویزیون باید دیدش را وسیعتر و عمیقتر کند
- در خواست عجب کیهان: رصد افرادی که ظرفیت «مزدک»شدن دارند!
- واکنش یک مجری تلویزیون به مهاجرت مزدک میرزایی: این اتفاق بعید نبود!
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی





