کتاب «مخمصۀ حیوانات»، نوشته جان رید با ترجمه ساسان گلفر که توسط نشر خوب در پاییز ۱۳۹۹ و در ۱۶۸ صفحه منتشر شده بود، در بازار نشر موجود است.
به گزارش سینماسینما، در بخش یادداشت مترجم این کتاب آمده است: موقعی که «مخمصۀ حیوانات» جان رید را به زبان انگلیسی میخواندم و با «قلعه حیوانات» (یا در واقع مزرعه حیوانات) جورج اورول مقایسه میکردم -که یکی از کتابهای محبوبم بوده و هست- یک نکته مدام در گوشه و کنار ذهنم سرک میکشید، اینکه فارغ از علاقه یا گرایش ایدئولوژیک به این نویسنده یا آن نویسنده، چقدر این دیالکتیک آثار ادبی در حوزۀ اندیشه و همینطور در حوزۀ سیاست جذاب است. اینکه یک اثر ادبی ـ سیاسی یا ادبی ـ فلسفی در تعامل با آثار دیگر و مخصوصاً در تقابل با آثاری که موضعی خلاف آن دارند، معنای خود را پیدا میکند -یا در واقع میسازد. مهمترین انگیزهام برای ترجمۀ اثر حاضر این بود که میزان تضاد و تقابلش را با آنچه سالها مورد علاقهام بوده، بسنجم و ببینم از دیالکتیک این دو نوای ناهمگون و حتی مخالف، چه زاده میشود. آشنایی بیشتر با این شیوۀ نویسندگی، انگیزۀ دیگرم بود. شیوۀ تمثیلی که اورول یا جان رید در پیش گرفتهاند، شیوهای جذاب است که به نظرم آن را باید در راستای روش ایزوپ یا کلیله و دمنه در دنیای باستان و ادامهاش در دنیای پسامدرن فعلی ارزیابی کرد.
نویسندگان این دو اثر، چه با آرا و عقایدشان مخالف باشیم و چه موافق، کل جامعۀ بشری را صرفنظر از آنکه موافقان یا مخالفان افکارشان هستند، در چهارچوبی تمثیلی و در قالب جانوران روی زمین تصویر کردهاند تا از این تمثیل نتایج خاص خود را بگیرند. بهاینترتیب «مخمصۀ حیوانات» ممکن است از جنبۀ سیاسی در تضاد با اثر جورج اورول باشد اما با روح آن سازگار است.
همچنین در بخش معرفی نویسنده کتاب «مخمصه حیوانات» نوشته شده است: جان رید در سال ۱۹۶۹ در نیویورک سیتی چشم به جهان گشود و در دههی ۷۰ و ۸۰ میلادی در محلهی ترایبکا بزرگ شد که آن زمان محلهای کمجمعیت در جنوب منهتن بود و برجهای دوقلوی تجارت جهانی داخلش ساخته شد. در دانشگاه کلمبیا در رشتهی داستاننویسی تحصیل کرد و بورس تحصیلی گرفت. در تاریخ ۱۳ سپتامبر ۲۰۰۱، دو روز پس از حادثهی تروریستی که منجر به فرو ریختن برجهای تجارت جهانی شد، جان رید مشغول بستن پنجرهها و هواکشهای آپارتمان خود با نوارچسب بود تا گرد و غبار و خاکستر به داخل خانه نفوذ نکند که ناگهان این تصویر جلوی چشم او جان گرفت: اسنوبال به مزرعه بازمیگردد تا کاپیتالیسم را به حیوانات معرفی کند.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- دربارهی نمایش «زنی که فقط سیگار میکشد»؛ ای کاش که جای آرمیدن بودی
- نمایش «به کفشات نگاه کن»؛ مردم سرباز به دنیا نمیآیند
- به یاد دو استاد موج نو سینمای ایران؛ آرامش در درود بیکران
- «بیا برای هم یک اسم انتخاب کنیم»؛ نشانه گرفتن قلب تماشاگر
- پنج جایزه برای «انتقام تیرهروزان» از جشنواره فیلیپینی
- نامزدی یک فیلم کوتاه ایرانی-آمریکایی در جوایز آکادمی فیلم سوئد
- درباره فیلم «شهر خاموش»/ دوزخ، اما سرد *
- پنج جایزه کره جنوبی برای فیلم کوتاه «انتقام تیرهروزان»
- «سیم خاردار» در کازابلانکا
- ده جایزه جشنواره هندی برای «انتقام تیرهروزان» ایرانی/آمریکایی
- قانون، دوست تو نیست/ نگاهی به فیلم «آناتومی یک سقوط»
- چهار جایزه برای یک فیلمنامه کوتاه ایرانی
- راهیابی ۹ فیلم ایرانی به جشنواره فیلمهای کودکان لسآنجلس
- «آوای وحش» ایرانی بهترین فیلم تجربی جشنواره آمریکایی
- راهیابی «آوای وحش» به جشنوارهای در آمریکا
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی





