منیژه حکمت – تبلیغات فیلمهای ایرانی در شبکههای ماهوارهای و تأثیر غیر قابل انکاری که این تبلیغات در فروش فیلمهای ایرانی دارد، باید مورد آسیبشناسی و ریشهیابی قرار گیرد. چه اتفاقی افتاده است که طی سالهای اخیر، تبلیغات کمحجم فیلمهای ایرانی در تلویزیون ایران کماثرتر شدهاند؟ و در مقابل، تبلیغات همین فیلمها در شبکههای ماهوارهای باعث افزایش فروش فیلمهای ایرانی شدهاند!؟
در این شرایط کسانی که باید پاسخگو باشند، سینماگران و تهیهکنندگان سینمای ایران نیستند؛ نباید مورد پرسش یا مؤاخذه قرار بگیرند، بلکه مدیران و مسئولان تلویزیونی ایران هستند که باید روشن و شفاف در برابر این پرسشها قرار گیرند و پاسخ بدهتد. مدیران تلویزیون ایران باید به یک بازاندیشی و بازنگری در مورد مخاطبان خود دست بزنند. به نظرم با چنین وضعی دیگر نمیتوان دیپلماتیک با این اتفاق مواجه شد؛ بلکه باید روشن و شفاف به این مسئله پرداخت.
مدیران تلویزیون ایران باید بپذیرند در شرایطی قرار داریم که اگر به نیاز مخاطبان پاسخ نگوییم، مخاطبان در این عصر انقلاب رسانهها این امکان را دارند که ما را با آنچه مورد نیازشان است جایگزین کنند و خوراک رسانهای خود را از همین جایگزینها تأمین کنند. مدیران تلویزیونی باید برای سلیقه سه نسلی که پس از انقلاب اسلامی آمدهانداحترام قائل باشند و سؤالها و نیازهای آنان را پاسخگو باشندو نمیتوانند بدون توجه به سلیقه و خواست های مخاطبان حرکت کنند.
وقتی تلویزیون ایران به جای آنونس فیلمها، تنها یک تیزر چند ثانیهای از فیلمهای ایرانی پخش میکند، وقتی نام بازیگران سینمای ایران همچون باران کوثری یا پگاه آهنگرانی از همان تیزرها حذف میشود، وقتی به علت تعداد کم آنونس و تیزر فیلمهای سینمایی، فروش فیلمها کاهش مییابد، آیا چارهای برای تهیهکننده فیلم بخش خصوصی میماند که سرمایه صرفشده برای تولید یک فیلم را بازگرداند؟ از سوی دیگر، بسیاری از هزینههای رسانهای، صرف امور و برنامههایی میشود که اثرگذاری برای مخاطبان ندارد و آنها به همان جایگزینها روی میآورند. وقتی بخش خصوصی در تولید یک فیلم سرمایهگذاری میکند و قصد تداوم کار در حوزه سینما را دارد، باید با فروش فیلم(محصول)اش سرمایهاش بازگردد؛ و این قانون اقتصاد است. ضمن اینکه ما دیگر در دهه ۶۰ زندگی نمیکنیم که دولت بخواهد بیا بتواند در حوزه سینما سرمایهگذاری گستردهای کند و برایش مهم نباشد که سرمایهاش در حوزه سینما باز نمیگردد. باید بپذیریم که دوران عوض شده است و باید بر مبنای مقتضیات دوران خاضر در رسانهها برنامهریزی کنیم و مدیریت فرهنگی انجام دهیم.
منظور من این نیست که تمامی جامعه ۸۰ میلیونی ایران تنها به رسانههای «دیگری» و ماهوارههای خارجی نظر دارند، شبکه هایی که متأسفانه جایگاه فرهنگی بالایی ندارند و تأثیرات نامطلوب فرهنگی نیز دارند؛ بلکه بحثم سر این است که سلایق متنوعی در داخل کشور وجود دارد که مسئولان و مدیران رسانه ملی (تلویزیون) چندان توجهی به این سلایق و خواستها ندارند.
امیدوارم مسئولان تلویزیونی کشورمان از ضرورتها و نیازهای مخاطبان آگاه باشند و در جهتی پیش برویم که تماشاگران ایرانی برای اطلاع از اکران فیلمهای ایرانی به شبکههای ماهوارهای خارج از کشور رجوع نکنند.
منبع: سینما
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- منیژه حکمت از جشنواره داکا جایزه گرفت
- حضور «ملخ» در بخش رقابتی جشنواره ونکوور
- تلویزیونی که مهرهسوزی میداند
- تلویزیون و ضرورتِ پایبندی به «نقشه راه» روشن
- اعتراض سازندگان «مرد بازنده» به صدا و سیما
- سینماگران هشدار دادند: بیکاری؛ بحران سینما در سال ۱۴۰۱/ آیا مدیران جدید میخواهند سینما را از ابتدا اختراع کنند؟!
- بلوغ بازیگری برآمده از یک خانواده سینمایی/ درباره بازی پگاه آهنگرانی
- در بند اما سبز/ نگاهی به فیلم «بندربند»
- تخریب حمامی تاریخی توسط سازندگان یک سریال تلویزیونی
- اولین حضور بینالمللی «ملخ» در یک جشنواره آمریکایی
- فصل جدید همکاری سینما و تلویزیون با تشکیل کارگروه مشترک
- اشتباهی که موجب انتقاد از «زوجینو» شد
- پخش منتخب آثار زندهیاد پرویز پورحسینی از شبکه نمایش
- گفتوگوی اختصاصی سینماسینما با منیژه حکمت کارگردان فیلم «بندربند»/ یاور من مردم هستند
- با طرحی از فرهاد فزونی؛ پوستر رسمی «بندربند» منتشر شد
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
آخرین ها
- «شمعی در باد»؛ جسورانهترین فیلم نیمه اول دهه هشتاد
- مهتاب ثروتی و مرجان اتفاقیان به «خاکستر خیال» پیوستند
- «جزیره آزاد»؛ خداوندگار خودخوانده جزیره آزاد
- جیمز کامرون: از سلطه هوش مصنوعی میگریزم/ «آوارتار۳» و شروع افتخارآمیز اکران
- بازیگر آمریکایی خودکشی کرد
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
