
فرزاد مؤتمن با بیان اینکه آخرین ساختهاش «شبگرد» یکی از فیلمهای محبوبش است، درباره تاکیدی که اخیرا بر عدم صدور مجوز برای فیلمهای مبتذل صورت گرفته، گفت: سینمای فعلی ایران ماحصل تصمیمگیری و ریلگذاری مسئولان در ۱۵ سال گذشته است و عجیب است که گاهی آنها در اظهاراتشان طلبکار میشوند.
به گزارش سینما سینما ،کارگردان فیلمهای «شبهای روشن» و «سراسر شب» که این روزها در حال انجام مراحل فنی فیلم جدید خود است، در گفتوگویی با ایسنا درباره این فیلم و احتمال حضورش در جشنواره فجر گفت: کارهای فنی «شبگرد» تقریبا رو به پایان است و برای جشنواره فجر آن را آماده میکنم؛ البته جشنواره فجر هیچ گاه با من مهربان نبوده، طوری که بدترین فیلمهایم به بخش بینالملل راه پیدا کرده و بهترین فیلمهایم هم کلا رد شده است. شخصا معتقدم «سراسر شب» کاملترین اثرم است.
مؤتمن با اشاره به اینکه فیلم جدیدش قصهای جنایی دارد، درباره اینکه تاکید شده در دولت جدید برای فیلمهای سخیف و مبتذل مجوز صادر نمیشود و نیز درباره اینکه فیلم مبتذل را چطور میتوان تعریف کرد؟ توضیح داد: مبتذل یک ناسزاست و وقتی کسی آن را درباره سینما به کار میبرد، باید بگوید منظورش از مبتذل چیست. گرچه به نظر من اصلا بحث فیلم مبتذل نیست چون مگر اولین بار است که این حرفها مطرح میشوند؟ چند دهه است همینها را میشنویم، در حالی که برای آثار همین سینمایی که ما الان داریم مگر من و همکارانم پروانه ساخت و نمایش صادر کردهایم؟ خیر، خود آقایان مجوز دادهاند، پس چرا طلبکار هستند؟
وی ادامه داد: این سینما ماحصل تصمیمگیری مسئولان دولت در تمام این سالهاست و من فقط یک فیلمساز هستم. اگر ابتذالی هست آقایان باید به خودشان جواب بدهند. البته باید یاداوری کنم که در«سینما»، معماری و فرمِ یک فیلم است که میتواند مبتذل شود و ابتذال هیچگاه در مضمون نیست. تمام مضمونها خوب هستند ولی منظورِ آقایان آن ابتذالی است که معنایش جز ناسزا نیست.
مؤتمن افزود: از سال ۱۳۸۶ تا کنون سازمان سینمایی پیوسته و مداوم ریل گذاری میکند و محصول ریلگذاری آن همین چیزی است که میبینیم. سینما نابود شده، مافیای پخش و اکران درست شده و الان هم با یک مافیای جدید در پلتفرمها روبرو هستیم. اینها را چه کسی درست کرد؟ پولهای کثیف را چه کسی وارد این سینما کرد؟ ما که فیلمسازیم، چه کارهایم در این جریانهای مافیایی؟
کارگردان فیلمهای «جعبه موسیقی»، «خداحافظی طولانی» و «پوپک و مش ماشالله» درباره مجوز ندادن به فیلمهای مبتذل آن هم با تاکید براینکه بعضی فیلمها در شأن خانواده ایرانی و مسلمان نیست، اظهار کرد: قضیه اینکه برخی میگویند با خانواده نمیتوانند فیلم نگاه کنند هم در جای خود بامزه است. این عبارت درباره فیلمهای کمدی هم زیاد مطرح میشود در حالی که فیلمهای کمدی ما اصلاً مبتذل نیستند. اتفاقاً جالب است که با همه مشکلاتی که در این مملکت وجود دارد، فیلمهای کمدی برای مردم تفریح ایجاد میکنند. کمدی ساختن کار بسیار سختی است چون تماشاچی بر خلاف فیلم درام که از قبل به آن امتیاز و کرِدیت میدهد، در مورد کمدی به شدت بیرحم است. او فقط میخواهد بخندد و وای به روزی که نخندد.
او تاکید کرد: فیلم کمدی یک جامعهی باز میخواهد و فیلمسازی که به سمت ساخت کمدی میرود – بویژه در جامعه ما – فشار وحشتناکی را متحمل میشود. یک مشکل بزرگ ما این است که بسیاری از مسئولان مرتبط با کار ما اصلا اهل سینما نیستند.
مؤتمن در پایان گفت: یک نکته قابل تامل این است که این نوع سینما (کمدی) تنها چیزی است که «خانوادهها» را سرگرم میکند و اتفاقا فیلمهای کمدی که در سینمای ایران ساخته میشوند خیلی مظلوم و معصوم هستند چون کمدی در معنای واقعی یعنی شوخی با روابط جنسی، شوخی با مذهب و شوخی با سیاست؛ اصلا ذات کمدی جلف است، چارلی چاپلین و لورل هاردی هم جلف بودند. بخشی از کمدی در همین است که جلف باشد و به همین دلیل واژه «کمدی فاخر» شوخی محض است.
در تازهترین فیلم موتمن با نام «شبگرد» امیر آقایی، روشنک گرامی، احسان امانی، مهشید افشارزاده، یاسر جعفری، نازنین صلحجو، بهناز پورفلاح، حسین امیدی، شبیر پرستار، شیوا کریمی، پیام احمدینیا و امیرحسین فتحی بازی کردهاند.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- کسی سحر را ندیده است/ نگاهی به فیلم«آخرین بار کی سحر را دیدی؟» ساخته فرزاد مؤتمن
- فرزاد مؤتمن : بنیاد سینمایی فارابی و خانه سینما باید به طور کلی منهدم شوند!
- مؤتمن: بیش از ظرفیت سینماها فیلم تولید میکنیم
- نوشته فرزاد مؤتمن درباره فیلم خوب و جایزه اسکار اصغر فرهادی
- گفتوگو با فرزاد مؤتمن: کاملاً اتفاقی و غیرقطعی!
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی





