محمد رحمانیان بعد از اعلام نتایج بخش «سودای سیمرغ» و «نگاه نو» جشنواره فیلم فجر و عدم انتخاب فیلمش، گفت: اصلا هم ناراحت نیستم.
به گزارش سینماسینما، این هنرمند تئاتر که امسال با اولین فیلمش متقاضی شرکت در جشنواره فیلم فجر بود، اضافه کرد: وقتی در پنجاه و سه سالگی اولین فیلمم را ارائه میدهم، یعنی خیلی در قید و بند بعضی از اتفاقات نیستم.
رحمانیان ادامه داد: نبودن فیلم من در بخش سودای سیمرغ، قدری هم به بدشانسیام بر میگردد چون درست همان مدیرانی که سال ۸۸ در تئاتر برای من مشکل آفرینی و مرا حذف کردند، حالا به عنوان مدیران جشنواره فیلم فجر تصمیم گیرنده هستند و ظاهرا همه چیز برای من دوباره از نقطه صفر شروع میشود و همچنان در مورد حذف و ممیزی همان داستانهای پیشین وجود دارد.
او که فیلم “سینما نیمکت” را به سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر ارائه کرده بود، افزود: هیاتی که در تئاتر به هر نوع حذفی دست میزدند، در جشنواره فیلم فجر هم با کمال دقت و امانت این کارشان را انجام میدهند! از سوی دیگر در هیات انتخاب هم دوستانی داریم که پیدا بود با حضور آنها فیلم من نمیتواند جایی در جشنواره داشته باشد.
رحمانیان احساس خود را درباره حذف فیلمش با بیان یک مثال بیان و اضافه کرد: فرض کنید تمام سازمانهای بینالمللی جهان اعلام کنند نام “خلیج فارس”، “خلیج عرب” است. در این وضعیت به طور طبیعی ما ایرانیها باید ناراحت شویم اما من ناراحت نمیشوم چون معتقدم “خلیج فارس” همیشه “خلیج فارس” است و نمیتوان آن را حذف کرد. “سینما نیمکت” را هم نمیتوان حذف کرد حتی اگر همه دنیا بگویند فیلم بدی است، من میدانم که فیلمم خوب است و دست کم از بعضی آثار پذیرفته شده در بخش سودای سیمرغ بهتر است.
کارگردان نمایشهای «هامون بازها» و «ترانههای قدیمی» با تاکید بر اینکه “اصلا ناراحت نیستم”، یادآور شد: به این وضعیت عادت دارم. در حوزههای دیگر هم به این حذف شدن عادت کرده بودم. خوشحالم در اولین کار سینماییام، دوباره به این حذف شدن خو گرفتم و ایمان آوردم که قرار نیست هیچ تغییری در حوزه فرهنگ رخ بدهد.
رحمانیان که احتمال میرود فیلمش در بخش دیگری از جشنواره فجر نمایش داده شود، متذکر شد: شاید بعضی فیلمها را در بخشهای دیگری نمایش دهند تا کمتر دیده شوند. با این حال موضع و احساس من نسبت به برگزار کنندگان جشنواره به قوت خود باقی است و معتقدم بعضی بخشها را به عنوان تبعیدگاه برای یکسری فیلمها در نظر گرفتهاند.
او درباره احتمال نمایش فیلمش در بخش “هنر و تجربه” توضیح داد: فیلم من اصلا در این بخش نمیگنجد چون یک فیلم بسیار ساده وکلاسیک است و دیگر هم مهم نیست در کدام بخش باشد.
رحمانیان خاطرنشان کرد: اصلا فیلم من درباره حذف است و هیات انتخاب جشنواره فیلم فجر با این کارشان نشان دادند “آفتاب آمد دلیل آفتاب”. اما نمیدانم چرا فکر میکنند جهان با خودشان شروع و تمام میشود؟! چند بار هنرمندان باید این آزمون و خطا را از سر بگذرانند؟!
به گزارش ایسنا، فیلم «سینما نیمکت» دومین ساخته بلند محمد رحمانیان نمایشنامهنویس و کارگردان تئاتر است که با تهیهکنندگی تورج منصوری ساخته شده است. منصوری علاوه بر تهیهکنندگی این فیلم، به عنوان مدیر فیلمبرداری هم با ساخت آن همکاری داشته است.
محمد رحمانیان بعد از سالها فعالیت در عرصه نمایش، ابتدا فیلم «کنسل» را در کانادا ساخت و امسال نیز فیلم «سینما نیمکت» را در سکوت خبری جلوی دوربین برد.
علی عمرانی، مهتاب نصیرپور، هومن برق نورد و اشکان خطیبی بازیگران اصلی این فیلم هستند.
منبع: ایسنا
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- معرفی راه یافتگان به بخش رقابتی دومین دورهی جشنواره مهر دوبی
- برگزیدگان دهمین دوره انتخاب آثار برتر ادبیات نمایشی معرفی شدند/ پیشنهادی برای ثبت سالروز تولد بهرام بیضایی به عنوان روز نمایشنامهنویسی ایران
- نامزدهای جایزه ادبیات نمایشی معرفی شدند
- معرفی نامزدهای بخش ترجمه جایزه ادبیات نمایشی ایران
- آیین نکوداشت آتیلا پسیانی / گزارش تصویری
- در سکوت اهل تاریخ/ نگاهی به سریال «شبکه مخفی زنان»
- کارگردان نمایش «چخوف/ ساد» مطرح کرد: اجازه اجرا در سالنهای دولتی را ندارم
- محمد رحمانیان: ۲۰ سال است که نتوانستم پروانه ساخت «آدمکش» را بگیرم
- از ۱۴ اردیبهشت؛ «الد سانگز: عشق روزهای کرونا» در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه میرود
- دعوت به مراسم اسیدپاشی و آدامسخوانی؛ رونمایی و نمایشنامهخوانی دو اثر محمد رحمانیان برگزار میشود
- محمد رحمانیان از انتشار نمایشنامههایش میگوید/ رونمایی از چهار کتاب جدید
- دیدار جمعی از هنرمندان با واروژ کریممسیحی/ یادی از خاطرات گذشته
- انتقاد محمد رحمانیان از «بیبرنامگی در تئاتر»/ مدیران فعلی تئاتر هیچ طرح و ایدهای ندارند
- عکسی قدیمی و نوستالژیک که آتیلا پسیانی منتشر کرد
- «اولد سانگز، عشق روزهای کرونا» روایت امروز ماست/ عشق است که بر نمایش حاکم است
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی
- فیلم کوتاه «شامیر» نامزد بهترین فیلمبرداری جشنواره امریکایی شد
- درمان از نگاهی دیگر؛ وقتی سرطان، بازیگر صحنه زندگی میشود
- گاو خشمگین ۴۵ ساله شد
- «زیر درخت لور»؛ تصویری از انزوا و شکاف عاطفی





