تاریخ انتشار:۱۴۰۰/۰۹/۰۸ - ۱۵:۵۴ تعداد نظرات: ۰ نظر کد خبر : 165094

محمدحسین نیرومند (مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی) در یادداشتی در روزنامه ایران نوشت:

چهار روز پس از اکران یک فیلم موزیکال کودک و نوجوان در سینماهای کشور، این فیلم با واکنش های مختلفی روبه رو شد؛ از نامه نگاری به ریاست محترم جمهوری تا راه اندازی پویش مطالبه گری برای توقف نمایش فیلم در سینماهای کشور. بی تردید باید به این نوع واکنش ها توجه کرد، بویژه آنکه دولت سیزدهم وظیفه خود می داند به دغدغه ها و سوالات متدینین و دلسوزان انقلاب توجه کرده و به آنها پاسخ دهد.

با این حال پاسخ نگارنده در این مرقومه به عنوان فردی که رصد نسبتا دقیقی از تولیدات سینمایی کشور دارد، مستقیما به این فیلم خاص محدود نمی شود. با شناختی که نسبت به فیلم های در انتظار نوبت اکران وجود دارد، تردیدی نیست که ماجرای این گونه مطالبه گری ها در آینده به چند یا چند ده فیلم از این دست محدود نخواهد شد. به دلیل شرایط کرونایی و تعطیلی سینماهای کشور بیش از ۱۰۰ فیلم تولید شده در سال های گذشته با در اختیار داشتن پروانه نمایش در انتظار نوبت اکران سینمایی اند. تهیه کننده همه این فیلم ها به عنوان تولیدکنندگان کالای فرهنگی بخش خصوصی در دولت قانونی دوازدهم پروانه ساخت گرفته اند و از همان دولت قانونی، پروانه نمایش اخذ کرده اند. بنابراین پروانه نمایش آنها مانند همین فیلم موزیکال مورد بحث، کاملا قانونی است و سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی موظف است این پروانه نمایش را به رسمیت بشناسد. حال سوال اساسی این است که چگونه دولت سیزدهم که سیاست های فرهنگی آن تفاوت های آشکاری با دولت قبل دارد می تواند جلوی اکران نمایش ده ها فیلم اینگونه را بگیرد؟

راه قانونی پیش روی سازمان سینمایی برای جلوگیری از نمایش این دست فیلم ها این است که طبق ماده۶ -۶ دستورالعمل صدور پروانه نمایش سازمان سینمایی از اکران فیلم های این چنینی دارای پروانه نمایش جلوگیری کرده و آنها را توقیف کند، اما این ممانعت نمی تواند چندان دوام یابد چرا که تهیه کنندگان با پروانه نمایش قانونی خود اقدام به شکایت از سازمان سینمایی می کنند. در این گونه منازعات حقوقی معمولا بازنده سازمان سینمایی است چرا که یا باید امکان نمایش فیلم را فراهم سازد، همانند ماجرای فیلم سینمایی «دینامیت» یا به تهیه کننده فیلم خسارت بپردازد، مانند فیلم سینمایی «سنتوری».

هر دو مسیر بیان شده بواقع ایجاد خسارت به حوزه فرهنگ و هنر کشور است؛ خسارتی که قبل از آنکه ناشی از عملکرد تولید کننده فیلم ها باشد ناشی از دوگانگی و چندگانگی سیاست های فرهنگی دولت هاست. این مقدمه بهانه ای است برای طرح این معضل مزمن اما بسیار مهم حوزه فرهنگ و هنر کشور که تا چه زمان باید شاهد باشیم که با تغییر دولت ها سیاست های فرهنگی و هنری کشور تغییر کند؟

لینک کوتاه

مطالب مرتبط

نظر شما


آخرین ها