سید امیر سیدزاده تهیهکننده سینما با اشاره به اینکه افزایش قیمت دلار، برخی دستمزدها را در سینما نجومی کرده از انفعال سازمان سینمایی و خانه سینما در این حوزه گلایه کرد.
به گزارش سینماسینما، سید امیرسیدزاده تهیهکننده سینما با اشاره به اینکه به دلیل افزایش قیمت دلار در حال حاضر تمایلی به تولید فیلم سینمایی ندارد، گفت: در انتظار این هستم تا شرایط کشور از نظر اقتصادی به یک ثبات برسد تا برای تولید برنامهریزی کنیم. متاسفانه افزایش قیمت دلار بر تولید فیلم در کشور بسیار تاثیرگذار بوده است. در چنین شرایطی عوامل مختلف سینمایی از جمله بازیگران، اجارهدهنده دوربین فیلمبرداری و یا متولیان آکسسوآر صحنه نیز فکر میکنند که باید دستمزد خود را بالا ببرند.
وی با اشاره به اینکه در چنین شرایطی دست همه در جیب هم است، تاکید کرد: متاسفانه کسی به این مساله فکر نمیکند که مساله ارز هیچ تاثیری در تولید یک اثر هنری داخلی ندارد، اما به دلیل فضای نامساعد موجود همه دچار حرص و آز شدهاند.
این تهیهکننده سینما بیان کرد: متاسفانه در این روزها دستمزد بازیگران بسیار افزایش پیدا کرده چرا که فکر میکنند باید پول مسافرتهای خارجی، گرین کارت آمریکا و هزینههای خارج از ایران که به دلار حساب میشود را از تهیهکننده و سرمایهگذار داخلی دریافت کنند.

تهیهکننده فیلم «شماره ۱۷ سهیلا» توضیح داد: نباید فراموش کرد که ما در کشوری زندگی میکنیم که درآمد در آن براساس ریال محاسبه میشود، پس هزینه هم در آن ریالی است. اما در این میان عدهای از عوامل سینمایی به خصوص بازیگران، دستمزدهای نجومی پیشنهاد میدهند و سازمان سینمایی و خانه سینما مانند همیشه کاملا منفعل نسبت به این اتفاقات عمل میکنند.
وی ادامه داد: چندی پیش برای یکی از همکاران خود به یک بازیگر پیشنهاد کار دادم و با افزایش عجیب دستمزد بازیگر مورد نظر مواجه شدم. به عنوان مثال یک بازیگر کمدی که قبل از افزایش قیمت دلار دستمزد ۳۰۰ میلیون تومانی مطالبه میکرد، امروز و به بهانه افزایش قیمت دلار، دستمزد خود را به ۷۵۰ میلیون تومان رسانده است!
تهیهکننده فیلم «زندگی جای دیگری است» توضیح داد: به بازیگر مورد نظر که دستمزد خود را افزایش داده بود گفتم یک فیلم باید بیش از ۲ میلیارد تومان فروش داشته باشد که بتواند دستمزد مورد نظر را جبران کند، بازیگر بیان کرد که اگر فیلم بفروشد به خاطر من میفروشد و شما میتوانید این دستمزد را بپردازید.
سیدزاده گفت: این اتفاق در سینمای ایران اصلا خوب نیست و مسئولان فرهنگی نیز به فکر پرورش استعدادهای درخشان بازیگری در سینمای ایران نیستند و در چنین شرایطی وقتی جایگزینی وجود ندارد فیلمساز مجبور است از همین بازیگران استفاده کند تا یک فیلم بفروش بسازد.
وی تاکید کرد: هیچ کدام از نهادهای مرتبط با سینما هیچگونه نظارتی برای بهبود وضعیت فعلی سینما که در حال حاضر تقریبا ورشکسته است، ندارد. به عنوان مثال از مجموعه ۸ فیلمی که در تابستان امسال نمایش داده شد، ۶۱ میلیارد تومان فروش داشتیم که از این مبلغ ۳۵ میلیارد تومان فروش برای یک فیلم بوده است.
این تهیهکننده توضیح داد: متاسفانه آثار خوب و اجتماعی که میتواند نیازهای جامعه را تامین کند، هیچ جایگاهی برای دیده شدن در گیشه ندارند و این ضعف بزرگ مسئولان فرهنگی است که هیچ عکسالعملی نسبت به این شرایط ندارند.
سیدزاده در پایان گفت: آمار فروش آثار کمدی در سینمای ایران نشان میدهد که سطح سلیقه مخاطب سینمای ایران پس رفت بسیاری داشته و مردم به سمت فیلمهای کمدی رفتهاند و محتوای اثر برای مخاطب ملاک نیست. این بی توجهی به سطح شعور مخاطب، تبدیل به یک فاجعه در سینمای ایران شده است.
لینک کوتاه
مطالب مرتبط
- نمایش و نقد و بررسی «تدفین» در فرهنگسرای اندیشه
- عرضه یک فیلم سینمایی به کارگردانی تینا پاکروان در شبکه نمایش خانگی
- بیماری مانع حضور رضا رویگری در «دلباخته» شد
- سید ضیاء هاشمی خبر داد/ مهلت اعتراض تهیهکنندگان به لیست شورای عالی تمدید شد
- دغدغههای هنرمندی که نیم قرن در عالم بازیگری فعال است
- یوسف صیادی به برنامه «جشن رمضان» پیوست
- تهیهکننده «وکیل مدافع»: توان پرداخت دستمزد میلیاردی چهرهها را نداشتیم
- ابراز تعجب مهدی پاکدل از «خشونت بیش از حد جوانان»
- سرقت از بازیگران در مراسم تشییع پیکر جمشید مشایخی
- روایت مهدی صباغزاده از جمشید مشایخی/ او بسیار حرفهای و آرام بود
- دیدار نوروزی وزیر ارشاد با داریوش اسدزاده/ بازیگر پیشکسوت درباره خیابان لالهزار کتاب مینویسد
- چرا محمدعلی کشاورز مدتهاست که بازی نمیکند؟
- مرگ بازیگر سرشناس در غربت
- بازگشت رابعه اسکویی به صحنه نمایش
- حبیب کاوش به آرامگاه ابدی بدرقه شد
نظر شما
پربازدیدترین ها
- آیا رونالدو وارد دنیای «سریع و خشمگین» میشود؟/ دیزل: ما برای او نقشی نوشتیم
- داستان پرسر و صدای «بیسر و صدا»
- نقش و جایگاه چهرهپردازی در سینمای ایران
- مقایسه فیلمنامه «کوچک جنگلی» تقوایی با سریال افخمی/ از پژوهشِ روایتمحور تا روایتِ موردپسند صداوسیما
- تاریخچه سریالهای ماه رمضان از ابتدا تاکنون/ در دهه هشتاد ۴۰ سریال روی آنتن رفت
آخرین ها
- «قمرتاج»؛ از ثبتِ واقعیت تا سازماندهی روایت
- «یک تصادف ساده»، فیلم مورد علاقه باراک اوباما
- مدیران تلویزیون به جای اینکه نقدها را بپذیرند به انتقاد از منتقدان می پردازند
- آخرین قاب یک کارگردان در «سینماحقیقت۱۹»/ احسان صدیقی درگذشت
- «شهر خاموش»؛ طلسم فاوست بر فراز شهر
- واکنش روزنامه هفت صبح به مصاحبه اخیر مهران مدیری : از برج عاج خود پایین نیامد
- استوری سحر دولتشاهی از پشت صحنه «هزار و یک شب»
- از «بادکنک سفید» تا «طعم گیلاس» در نیویورک
- پرویز شهبازی و سینمای مولف
- معرفی برگزیدگان بیست و چهارمین جشن حافظ؛ «پیر پسر» چهار جایزه گرفت/ سه جایزه برای «تاسیان»
- نقش هوش مصنوعی در باز طراحی کسب و کارها در ۲۰۲۶
- نمایش مناسبات داخل زندانها در سریالهای نمایش خانگی چگونه است؟
- «کفایت مذاکرات»؛ شوخیهای نخنما
- چهلوسومین جشنواره جهانی فیلم فجر؛ آزمونی جدی و نگاهی رو به آینده
- نمایش «بانو»ی داریوش مهرجویی در بنیاد حریری
- مستند «جستجو در تنگنا»؛ چیزی که شور زندگی خلق میکند
- «افسانه فیل»؛ سوار فیلی بزرگ و سفید، که انگار همهی راه را بلد بود
- سینمای ما چه سرسبز بود!/به بهانه نمایش نسخه بازسازی شده سارا مهرجویی در موزه سینما
- «کج پیله» وقتی زنها از پوست خودشان، خارج میشوند
- «راه دیگهای نیست»؛ خشونت مرهم زخم
- تحلیلی بر افت ژانر وحشت با تمرکز بر چهارگانه «احضار»/ این فیلم، ترسناک نیست
- «فریاد زیر آب» و موجی که فروکش نکرد
- پیشبینیهای جدید نشریه واریتی برای اسکار ۲۰۲۶
- «سرِ انقلاب»؛ خنده در اتاق بازجویی، نمایش فروپاشی قدرت
- جزئیاتی درباره فیلم جدید ایناریتو/ «دیگر» با بازی تام کروز یک سال دیگر اکران میشود
- نمایش تمام موزیکال «رابین هود»
- «الکترون» نامزد بهترین فیلم جشنواره انگلیسی شد
- تحلیل روانکاوانه فیلم «دوستداشتنی»؛ این رابطه دوست داشتنی نیست
- نمایش «برادران کارامازوف»؛ وفادار به روح اثر نه کالبد
- درباره کامران فانی و ترجمهای ناب/ مرغ دریاییِ فانی





